Regelmatig heeft Meerdanvijftig iemand te gast in de rubriek Hemd van het Lijf. We staan immers elke dag voor onze kledingkast en vragen ons af: wat trekken we aan? Beeldend kunstenaar Ellis Schoonhoven (56) legt aan Marlies Mielekamp uit waarom ze voor welke kleding kiest. Haar conclusie: “Eigenlijk zou iedereen zijn eigen kleding moeten maken.”
Foto’s: ©Sivana Scholtz-Teterissa
Ellis Schoonhoven (56) is beeldend kunstenaar. Of het nu beeldhouwen is of iets anders maken; ze houdt vanouds al van het ambacht omdat het werken met de handen betekent. Momenteel is ze echter bezig met het project Lost connections. ‘Ik wil reageren op wat ik wereldwijd ervaar: we zijn de verbinding met onszelf, met elkaar, met de natuur en dus met de essentie van ons bestaan verloren. Met dit kunstproject van kant, in wezen draadjes die als je ze met elkaar verbindt een enorme kracht uitstralen, wil ik verloren verbindingen herstellen en helen.’
Chi en soul
Wat trok je vandaag aan en waarom? “Ik ben dol op prints en met deze print omarm ik alle culturen. Ik heb een half Surinaamse moeder die ook in Indonesië heeft gewoond, ik heb Chi en soul en die soul is van mijn moeder. Daarom trok ik vandaag deze favoriete jurk aan. Deze jurk herinnert me ook aan een evenement hier in Nijmegen met Julia Cameron. Haar boek The Artists’s way heeft veel in mijn leven veranderd. Daarna heb ik De Nieuwe Creatieven opgericht.”
“De jurk is gekocht bij ZARA door mijn dierbare vriend Victor Meuwissen uit Amsterdam. Ik heb er ook nog een jasje en een sjaal bij met weer andere prints, maar perfect bij elkaar passend. Deze schoenen van TK Maxx passen er mooi bij, die vond ik zelf. Ik was erg van zwart, maar kies steeds meer voor kleuren.”
“Aantrekken wat ik wil uitstralen”
Welke kleding staat je het leukst? “Dat ligt aan mijn stemming. Ik heb altijd iets van yin en yang in mijn kleding: de jurk en parels zijn vrouwelijk, de schoenen stoer. Ik moet me er ook goed in kunnen bewegen. Als ik zo direct naar mijn atelier ga, trek ik een oud, lekker zittend pak aan, met schoenen met ijzeren neuzen, want ik ga beeldhouwen. Ik voel me dan het lekkerst in die kleding omdat het past bij wat ik ga doen. Kleding is mijn tweede huid en de weerspiegeling wat ik op dat moment wil uitstralen. Dat is niet statisch.”
‘Werkkloffie’ van Ellis met schoenen met ijzeren neuzen. 
“Als ik ga beeldhouwen, vervang ik jasje voor kiel.”
Omarm het lichaam dat je nu hebt
Welk kledingstuk is jou het dierbaarst en doe je nooit weg? “Ik heb twee jurken hangen die ik prachtig vind. Ze gaan me nooit meer passen omdat de maat 36 is. Inmiddels ben ik bereid er toch afstand van te doen. Want die maat had ik, omdat het helemaal niet goed met me ging. Dus eigenlijk hebben ze een negatieve ondertoon. In die tijd had ik absoluut geen buikje, nu wel. Maar ik denk steeds vaker: oké, je bent 56 maar wel gezond, omarm het lichaam dat je nu hebt.”
“Echt dierbaar voor mij is het parelsnoer met de draaiende munt. Ik ben dol op parels en dit parelsnoer is van mijn moeder geweest. De munt symboliseert mijn vader die boekhouder was. Dat de munt draait verbeeldt mijn moeder die altijd in beweging was…”
Kleed je je nu anders dan vroeger? “Op de lagere school maakte mijn moeder allemaal setjes voor me. Tot een hoedje aan toe. Zelf vond ik dat vreselijk, anderen vonden juist dat ik er geweldig uitzag. Ik was een heftige puber, een rebel. Dat had ook invloed op mijn kleding, zo kreeg ik van mijn moeder bijvoorbeeld een wit laken dat ik mocht ik verven met Dylon-verf. Daar knipte en naaide ik dan een eigen verzinsel van en deed dat aan als ik ’s avonds uitging. Daar heb ik goede herinneringen aan. Ik denk dat ik maar één jeans had. Om hem aan te trekken, moest ik gaan liggen. Daarna trok een vriendin me van het bed af zodat ik weer stond. Tegenwoordig draag ik het liefst jurken, fladderend om me heen, dat vind ik het allerfijnst.”
Afscheid van Fast Fashion
Kan je een winkel aanraden? “Ik ben heel erg bezig met het feit of ik nog wel fast fashion’ wil kopen. Ik koop steeds minder. In lezingen vertelt Lidewij Edelkoort dat de makers van fast fashion en de weggooicultuur langzaam aan het veranderen zijn en ook zien dat het anders moet.”
“Ik koop veel tweedehands of ruil met anderen. Eigenlijk zou ik iedereen aanraden weer zelf kleding te maken. Mijn dochter is op de Vrije School bezig haar eigen broek te maken. Dat vindt ze geweldig. Zelf maken, maakt je kleding persoonlijk. Je legt er je bezieling in. En zeg niet: ik ben niet creatief. Mijn stelling is: als kind is iedereen creatief. Pak dat weer op en maak je eigen originele creaties. Binnenkort geef ik een workshop met Theodoor Adriaans, waarin je leert je eigen tuniek te maken. Het liefst zou ik voor iedere gelegenheid een jurk maken, voor mijn werk met veel zakken bijvoorbeeld.”
Marlies Mielekamp schreef ook een verhaal over haar veranderende opvattingen over mode: Bevangen door kledingkoopschaamte. Ze besteedde ook aandacht aan Wackie Jans, eigenares van tweedehands modewinkel Second Hand Rose. En ze zocht hulp bij een workshop ‘Dress to express‘. Brigitte Leferink liet in Hemd van het Lijf Judy Cerfontaine aan het woord die van oude kledingstukken nieuwe mode maakt. Meer afleveringen van Hemd van het Lijf terugkijken? Klik dan hier.
Recente reacties