Het contrast kon niet groter zijn: op de ene krantenpagina een verslag van de ontmoeting tussen Angela Merkel en Theresa May, op de andere de beschrijving van de afgeluisterde gesprekken tussen de verdachten van de moordaanslag op Peter R. De bovenkant van de samenleving versus de onderkant. Wat zou er gebeuren als de Britse premier bij de persconferentie na afloop zou zeggen dat ze voorlopig d’r Britse waggie nog niet vlamt? Omdat ze nog wacht op de overstap van de nefo?  Taal speelt de hoofdrol in het nieuws. President Erdogan maakt de taal tot wapen om zijn tegenstanders uit te schakelen. Zou die mevrouw die vorige week in vloeiend Nederlands haar liefde voor Erdogan en Turkije verklaarde, inmiddels spijt hebben van haar woorden nu er daar sindsdien met duizenden mensen wordt afgerekend? Ik draai nog maar eens Jacques Brel met zijn lied  ‘Laat me niet alleen’ over verloren liefde: ‘hoe vaak hebben wij met een snijdend woord ons geluk vermoord?’