Stoppen met werken? Anny dacht er niet eens aan.

Als je pensioendatum nadert, ben je daar misschien wel hartstikke blij om. Maar misschien heb je toch nog wel zin en energie om een aantal dagen per week door te werken. Marlies Mielekamp interviewde eerder verzekeringsarts Hans Scholtz en klinisch psycholoog Jan Thomas. Salarisadministrateur Anny van Lunszen- Verwaaijen (72) dacht niet eens aan stoppen met werken.

Wanneer ben je met pensioen gegaan en waar werkte je toen?

Op 2 september 2011 ging ik op 65-jarige leeftijd met pensioen. Ik werkte voor het bureau Salarisjobs in Rotterdam op detacheringsbasis. Op het moment dat er opdrachten binnenkwamen, riepen zij me als salarisadministrateur op.

Zag je tegen je pensioen op of keek je er juist naar uit?

Ik zag er absoluut niet naar uit, was eigenlijk ook niet bezig met stoppen met werken. Ik wilde graag verder gaan op dezelfde voet en bureau Salarisjobs dacht daar hetzelfde over. Was er geen werk meer geweest, dan was ik hoogstwaarschijnlijk wel gestopt maar werk was er nog voldoende.

Hoe bracht je de eerste tijd na je pensioen door?

Mijn werk bleef gewoon doorlopen.  Daarnaast tennis ik, bezoek musea, maak uitstapjes en kan nu het huishouden ook buiten het weekend doen, zodat we echt vrije weekenden hebben. Mijn man speelt cricket en organiseert vaak wedstrijden in het buitenland, dat bepaalt onze vakanties

In het begin werkte Anny nog 40 uur…

Hoeveel uur werk je nog?

Dat ligt aan de vraag, er zijn periodes dat ik een paar dagen per week werk, maar vorig jaar werkte ik bijvoorbeeld nog 40 uur in de week omdat ik meerdere opdrachten had. Momenteel werk ik drie dagen in de week en ik heb aangegeven, dat ik het daarbij wil houden. Voltijds werken daar heb ik geen zin meer in, anders blijft er te weinig tijd voor andere dingen. Ik wil ook daarin investeren voor als ik in de toekomst wel moet stoppen met werken.

Waar bestaat dat werk uit?

Het valt onder financiële dienstverlening en ik verzorg daarin de geautomatiseerde payroll, vroeger werd dat salarisadministratie genoemd. Ik zorg ervoor dat mensen hun salaris krijgen, voorheen bij verschillende bedrijven, tegenwoordig enkel nog bij een vast bedrijf.  Dat is mijn eigen keus, want werk je bij verschillende bedrijven dan vallen deadlines vaak samen en dat is ingewikkeld in drie dagen per week.

Hoe bevalt dat?

Ik vind het prima zo. Ik plan daarnaast weinig in mijn vrije tijd. Ik kijk naar wat zich voordoet en doe eraan mee als ik tijd en zin heb, ik ben heel flexibel.

“Deadlines halen geeft me een kick”

Wat brengt het je in vergelijking met mensen die er niets naast doen?

Dat weet ik niet, iedereen heeft een andere achtergrond. Het is niet zo dat ik mensen die enkel vrije tijd hebben benijd. Het geeft mij nog steeds een kick als ik deadlines haal, dat voelt voor mij als een uitdaging, net als bijvoorbeeld wanneer je slaagt voor een examen. Het geeft me een goed gevoel, misschien is dat ook wel een beetje verslavend. Ik heb geen vrienden via het werk, dat zijn voor mij collega’s. Je hoeft ook niet speciaal te werken om vrienden te maken, dus dat heeft geen prioriteit. Daarnaast vind ik ook dat je midden in de maatschappij kunt staan zonder dat je werkt, want het leven bestaat niet enkel uit werk.

Zolang er opdrachten komen, gaat Anny niet stoppen met werken

Hoe lang zou je met je nevenwerkzaamheden door willen gaan?

Dat heb ik niet voor het zeggen, het ligt eraan of er nog opdrachten binnenkomen. Opdrachtgevers hebben hun voorkeuren en soms hebben die weerstand tegen oudere werknemers. Ik werk vooral bij opdrachtgevers die me nog uit het verleden kennen en die weten dat ik goed werk lever als salarisadministrateur. Nieuwe bedrijven komen niet meer op mijn pad. Maar ik voel me bevoorrecht dat ik op deze leeftijd nog mag en kan werken…