Keuze van Kees: streling voor fotografisch oog
Mijn partner en ik houden van fietsen en om de nieuwe fietsendrager op de auto te testen reden wij naar Bronsbergen bij Zutphen. Ons fietsdoel was Deventer en dat moest lukken op deze zonovergoten dag. Meteen na aankomst fietsten wij langs de IJssel en zo laag de waterstand een paar maanden geleden was, zo hoog was de waterstand nu. Een extra streling voor mijn fotografisch oog, want er stond weinig wind en de spiegeling van het water leverde mooie beelden op. Wij wilden niet twee keer de zelfde route rijden dus staken de oude IJsselbrug over om aan de overkant de route richting Deventer te volgen.
Ooievaars en honingdieven langs IJssel
Fietsend langs de IJssel kom je langs een de ruïne van Kasteel Nijenbeek en daar ontdekten wij de eerste ooievaar. Er zouden nog vele volgen. Het aantal ooievaars in Nederland neemt niet alleen toe, ze schijnen tegenwoordig ook wel eens te overwinteren in ons land. Onderweg bij Gietelo wist mijn vrouw, dat je honing kon kopen uit een kastje met potjes honing. Je wordt uiteraard verondersteld hiervoor te betalen en door ervaring rijker had men een bordje op de kast geplaatst met ‘dieven doorfietsen graag’.
Typisch 60-plus: bril vergeten
Het was prachtig weer en de zonnebril was geen overbodige luxe. Eenmaal aangekomen in Deventer namen wij het pontje dat een fantastisch uitzicht biedt op Deventer. Het was echter al zes uur en de zon stond inmiddels wat lager. Plotseling realiseerde ik mij, typisch 60plusser, dat ik behalve mijn zonnebril alleen mijn leesbril had meegenomen. Mijn gewone bril lag nog in het handschoenenkastje in de auto.
Het klonk onheilspellend: ‘Je hebt nog een uur’
Via Epse, Harfsen en Eefde fietsten we terug. Inderdaad een prachtige route maar niet de kortste en de schemering was inmiddels al ingezet. Ik begon me een beetje zorgen te maken over een zonnebril in het donker, toen we ook geen knooppuntenborden meer konden ontdekken. Een toevallige fietser informeerde ons over de route en zei dat langs de Provincialeweg het snelste was. Eigenwijs als wij randstedelingen zijn, wilden we dat niet. Onheilspellend zei onze menselijke wegwijzer: “je hebt nog een uur en dan is het donker”.
Ongerustheid niet helemaal onterecht
Het begin van de terugtocht door de lommerrijke omgeving ging nog prima en mooi was het zeker met de vliegtuigstrepen tegen het prachtige avondlicht. Het werd echter zo donker dat ik mijn zonnebril opborg en zonder bril de weg richting Zutphen vervolgde. Mijn vrouw maakte zich zorgen, maar ik zei optimistisch: “Niets aan de hand!” Ik fietste over de bospaden goed lettend op de paaltjes langs het fietspad naast de zandweg. Plotseling doemde dwars op het pad een witte balk op. Een meter voor de balk kwam ik tot stilstand en ik moest zo hard remmen dat mijn achterwiel omhoog kwam. Mijn vrouws ongerustheid bleek niet helemaal ten onrechte.
Zucht van opluchting bij Stadsbrouwerij
Met een zucht van opluchting arriveerden wij om half negen ’s avonds in Zutphen bij stadsbrouwerij ‘Cambrinus’, waar wij een eenvoudige doch smakelijke en zeker betaalbare maaltijd nuttigden. Vanzelfsprekend zijn er ook heerlijke biertjes maar helaas ik moest nog terugrijden naar Amsterdam!
Onvergetelijke rit langs de IJssel
Fietsen zonder bril valt niet mee in de duisternis maar het maakt het wel extra spannend. Het laatste stukje over de dijk langs Zutphen naar Bronsbergen deed mijn hart sneller kloppen maar gelukkig, ik ben de IJssel niet ingereden! En eenmaal in de auto lag mijn bril inderdaad nog in het handschoenenkastje. Voorlopig vergeet ik deze fietsrit langs de IJssel én mijn bril niet meer!
Recente reacties