Zomerlezen: boeken die je aandacht vasthouden

Zomerlezen doe je op het strand, in de tuin of  op de camping. Onder een boom, op het terras aan het strand, in de schaduw of juist wél in de zon, met je voeten in de zee. Meestal zit je op die zomerse plekken niet alleen. De buurkinderen spelen duidelijk hoorbaar ‘bommetje’ in hun opblaasbare badje, en vallen tanden door hun lip. Op het terras aan de tafel naast je worden opgewonden gesprekken gevoerd over familieperikelen van mensen die je niet kent. Een hond haalt spetterend een bal uit zee; de druppels landen op je boek.

Zomerlezen vereist dus boeken die je aandacht vasthouden ……wát er ook om je heen gebeurt. Ze zijn dus bijzonder  spannend, ontroerend of grappig. Maar het belangrijkste criterium is dat ze vréselijk goed geschreven moeten zijn.

De zes boeken zijn (op één fijne ‘gouwe ouwe’ na) die in twee delen op deze website zullen verschijnen, zijn recent verschenen. Ze zijn door mij getest en werkelijk…….. ze voldoen aan álle eisen voor het grote ZOMERLEZEN!

‘Verlaten’ intrigerende familieroman

Gezeten naast de fan, met een anderhalve-liter fles water binnen handbereik, las ik de roman Verlaten van Jane Harper. De hoogoplopende temperaturen van de afgelopen weken sloten naadloos aan bij het verhaal.

‘Het was gisteren vijfenveertig graden. Ik weet niet waarom Cam uit zijn auto is gestapt, maar zodra hij dat deed, was hij de pineut. Einde verhaal.’

Broers kennen de regels om te overleven

De broers Bub en Nathan staan voor een raadsel wanneer hun broer Cameron door gebrek aan water en oververhitting om het leven komt in de eenzame Australische outback. Zijn auto staat bij de weg, tien kilometer verderop, gevuld met liters drinkwater, blikken tonijn en bonen; een basisuitrusting om te overleven in het meest onbarmhartige klimaat van Australië. De drie broers Bright kennen de regels om te overleven in het meedogenloze landschap waar ze zijn opgegroeid op een afgelegen veehouderij, met buren op vele uren rijden verwijderd.

Oud leed komt bovendrijven

Terwijl de familie, -die naast de broers bestaat uit hun moeder, de vrouw en dochters van de overleden Cameron, werknemer ‘Oom’ Harry Bledsoe en enkele backpackers – de dood van Cameron probeert te verklaren, komt veel oud leed bovendrijven. En met de herinneringen komen de verdenkingen; want Cameron was géén aardige man.

De puzzelstukken worden door schrijfster Jane Harper knap in elkaar geschoven in deze intrigerende familieroman. Een zinderende roman die  spannend blijft tot de laatste letter. Verlaten, door Jane Harper. uitgegeven door A.W. Bruna Uitgevers, 2019

Wat je van ‘Oude wijze honden’ kunt leren

In de boekhandel lees ik op het schutblad van een boek: ‘God, laat me de mens worden die mijn hond denkt dat ik ben’. Ter plekke doemt een beeld op en zie ik mezelf als de liefste vrouw ter wereld die ook nog eens de mooiste is en het lekkerst ruikt. Die elke situatie correct weet in te schatten. Iemand die altijd alles kan en regelt. Een supervrouw, een heldin van de bovenste plank! Na dit heerlijke visioen ben ik natuurlijk verkocht- en het boek ook!

Schrijfster Elli Radinger blikt terug

Thuis lees ik Oude wijze honden. De verbluffende wijsheid van onze trouwste metgezel  in één adem uit. Nu haar labrador Shira dertien jaar oud is -wat omgerekend in mensenjaren maar liefst drieënnegentig jaar is- blikt schrijfster en wolvenexpert Elli Radinger terug op het leven dat ze samen deelden.

Sigmund Freud wist gezelschap honden te waarderen

Door haar verslag weeft ze herinneringen aan haar vorige honden, verhalen van andere hondenbezitters en verschillende wetenswaardigheden en feiten. Zo lezen we bijvoorbeeld dat óók Sigmund Freud, grondlegger van de psychoanalyse, het gezelschap van honden wist te waarderen.

“ ‘Honden,’ zei hij, ‘houden zichtbaar van hun vrienden en bijten hun vijanden. In tegenstelling tot mensen, die niet tot zuivere liefde in staat zijn, zodat hun relaties altijd een mix zullen zijn van liefde en haat.’”

Levenslessen ook voor lezers die geen hond hebben

De schrijfster vertelt wat zij van haar honden geleerd heeft; Dat elke dag een geschenk is, dat je nergens spijt van moet hebben, dat je goed voor je roedel moet zorgen, dat je je moet realiseren wat echt belangrijk is, dat je moet accepteren wat niet te veranderen is, dat je moet kunnen vergeven en nog veel meer.

‘Honden leven in het moment. We kunnen echt van ze leren te genieten van de kleine dingen in het leven.’

Het is een inspirerend verslag, met prachtige foto’s, geworden. Uiteraard een heerlijk boek voor hondenliefhebbers zoals ik maar ook vol wijze levenslessen voor diegenen die (zo jammer!) hun leven niet delen met een trouwe, altijd loyale, harige viervoeter. Oude wijze honden – Elli H.Radinger, A.W. Bruna Uitgevers, 2019.

‘Moord in de moestuin’ Nederlandse Agatha Christie

Ik kijk tijdens het grote zomerlezen op uit het boek Moord op de moestuin. ‘Is dat echt waar?’, vraag ik mijn man die tegenover mij aan de tuintafel verdiept is in zijn krant. ‘Heeft de POM een bezoek gebracht aan de enige originele saffraanperenboom in Nederland?’ Mijn man, die als vrijwilliger werkt in de collectieboomgaard in de Midden-Beemster, knikt bevestigend. ‘Ja, we hebben er onlangs een ent gehaald. Een heel bijzondere boom!’ Hij verdiept zich weer in het overige wereldnieuws. In de vrolijke thriller, Moord op de moestuin, geschreven door Nicolien Mizee, is een hoofdrol weggelegd voor deze beroemde saffraanperenboom.

Na jaren zien oude schoolvriendinnen elkaar weer

Judith en haar man Thijs, die herstellende is van een hartaanval, huren gedurende de zomerperiode, samen met zus Cora en zwager Ab, een boswachterswoning op een landgoed. Eigenaressen Fiep en Anne van het landgoed Groenlust, -waarvan een heuse plattegrond in de binnenflap is opgenomen -, zijn oude schoolvriendinnen van de zussen. Ze hebben elkaar jaren niet gezien. Dus worden er herinneringen opgehaald en bijgepraat.

Strijd om huurrechten

Een deel van het landgoed werd door een voormalig landheer met socialistische gevoelens aan een volkstuinvereniging geschonken.  De tuindersvereniging EVA, AVE (Een voor Allen, Allen voor Een) is met de huidige eigenaressen in een felle strijd gewikkeld over de huurrechten van de moestuinen.

Dan vindt Judith een schedel….

Judith, zich niet bewust van dit twistpunt, huurt een moestuin op het complex, dat bevolkt wordt door een aantal excentrieke types. De tuinders voeren onderling een verbeten strijd -op leven en dood- over een bijzondere boom – ja ja, de enige originele!!! Wanneer Judith, in het bamboebos op haar tuin een schedel vindt, blijkt die van de verdwenen landheer, Oom Friso, de vader van Fiep en Anne, te zijn. Vanaf dat moment is de paradijselijke rust ver te zoeken.

Originele whodunnit

Mizee beschrijft de gebeurtenissen met levendige dialogen en overtuigende karakters. Op originele wijze steekt ze een ‘Agatha Christie-achtige whodunnit’ in een modern Nederlands jasje. Wat een prestatie! En daarom mag dit boek tijdens het zomerlezen niet ontbreken! Moord op de moestuin – Nicolien Mizee, Uitgeverij Nijgh & Van Ditmar, 2019

Volgende week nog drie boekentips voor het grote zomerlezen!