Zomer in Zuid-Nederland (4)

Ontmoetingen maken ons vakantieverhaal

Ooit in de file gestaan bij knooppunt Galder waar de A16, A58 en A27 elkaar tegenkomen? Ik wel. Nooit geweten dat er zoveel natuurschoon is op een steenworp afstand. Zeeland kennen we als onze broekzak maar Brabant is nog deels terra incognita op onze fietstocht deze zomer in Zuid-Nederland. Na een nachtje Bergen op Zoom, arriveren we in Ulvenhout.

Kees Rooze en zijn partner kozen drie weken in juni en juli om een fietsvakantie in Nederland te houden. Maar ook voor hen als doorgewinterde fietsliefhebbers bleek het eigen land vol met verrassingen. Dit is het laatste deel (4) van hun avontuur.

We moeten écht naar Meersel

De campinghouder beantwoordt ons respect voor zijn avondeten door daarna uit te pakken met toeristische tips in de omgeving: “Jullie moeten écht naar de Mariagrot in het Belgische Meersel-Dreef vlak over de grens.” Hij heeft voor fietsers al een route klaar liggen. En we moeten hem nageven: het pad langs het riviertje de Mark door een groen landschap is zeer de moeite waard.

Bier bevalt me beter dan Mariagrot

Per jaar komen er duizenden bedevaartsgangers naar Meersel om er in de Mariagrot te bidden. En dat allemaal door pater Jan Baptist Rutten die beloofde zo’n grot te verwezenlijken als hij veilig van zijn missie naar Pakistan zou terugkeren. Het doet me aan Lourdes in Frankrijk denken. Prima als men daaraan behoefte heeft. Ik heb zelf meer genoten van het bier dat er in Meersel wordt gebrouwen.

Broeierig warm op locatie Oorlogswinter

Megen is de locatie waar het succesvolle boek Oorlogswinter van Jan Terlouw is verfilmd. De kilte en kou van de oorlog is ver te zoeken door de tropische warmte waardoor Nederland inmiddels is bevangen. We zijn er via Ulvenhout en Oirschot aangekomen, omdat we de drukte in Nijmegen wilden omzeilen.
Wat is het hier ongelooflijk mooi en leuk. Het leger komen we overigens wel tegen. We overnachten op het terrein van twee oud-medewerkers van Defensie. Nadat ze daar klaar waren met hun carrière, barstten ze nog van de energie. En het enthousiasme waarmee ze hun camping bestieren, spat eraf. We genoten van een superleuke overnachting mét ontbijtservice. De picknickmand wordt met militaire precisie om 8 uur ’s ochtends op tafel gezet!

Mooie streken en mooie mensen in Zuid-Nederland

Na 1070 kilometer is het tijd om naar huis te gaan. Voor de laatste keer plak ik met ducttape mijn eigen voortassen op hun plek. We gaan met een pontje over de grote rivieren en in mijn hoofd echoën de vele ontmoetingen en gesprekken nog na.
Ik zie zo het echtpaar in het Brabantse Alphen voor me. Ze hadden elkaar ontmoet in Indië en raakten met ons in gesprek over het boek van Hella Haasse, ‘De heren van de thee’. De vrouw las en herlas het boek en ontdekte dan steeds nieuwe dingen. Eigenlijk verlangen ze terug naar de archipel maar de zaak en de kleinkinderen houden ze hier.
De oud-Philipsmedewerker op de camping in Oirschot die trots vertelde dat zijn werkgever alles in eigen beheer had. Een bakkerij, melkfabriek, een energiecentrale; zelfs de drogisterijketen Etos was volgens de man bij Philips ontstaan. Hij was gekrenkt door het vertrek van het hoofdkantoor naar Amsterdam. Maar stiekem was hij wel Ajax-fan, zagen we aan de beschermhoes van zijn telefoon.

Ducttape als stille getuige

Tenslotte het gesprek dat we zomaar ergens onderweg hadden met een stel grootouders die met elk van hun 3 kleinkinderen van 7, 4 en 2 jaar oud een week op vakantie gingen, omdat hun schoondochter chemokuren moest ondergaan. Opa en oma vonden dat de kleinkinderen een vakantieverhaal moesten kunnen vertellen.
En zo gaven ze samen met alle andere ontmoetingen ook ons een machtig mooi vakantieverhaal. Met als stille getuige de rol ducttape die we bij terugkeer in de schuur hebben gelegd.

Meer lezen over de fietstocht van Kees Rooze

Dit is het slot van een vierdelige serie over Zomer in Zuid-Nederland. Lees ook de andere delen! Hoe de fietstocht startte in regen en (tegen)wind. Waarom Kees Rooze graag naar Zeeland fietst, waar hij weer ‘Keeske’ wordt. En hoe leuk is Middelburg waar Kees niet gestoken wordt door muggen maar ze graag doorslikt.

Alle foto’s: ©Kees Rooze