Werelddierendag ook voor mensen zonder huisdieren!

Vandaag is het 4 oktober, werelddierendag. Een van de bekendste themadagen die er zijn. Zelfs Stella Ruisch, zonder huisdier, staat er altijd even stil bij.

Verdriet

De vraag moet ooit zijn gesteld aan mijn ouders. “Waarom hebben wij geen huisdieren?” Ik ken in ieder geval het antwoord. Mijn moeder moest in haar jeugd toezien hoe ongewenste jonge katjes in opdracht van mijn oma in een zak werden verdronken. ‘Dieren hebben een korter leven dan mensen en dan heb je er maar verdriet van,’ verdedigde ze het besluit geen dier in huis te nemen.

Een konijn?

Dat was nadat ik tijdens een vakantie een kortstondige vriendschap met een konijn in een hok had gesloten. En er plotseling een wens ontstond in mijn kinderbrein: ‘Ik wil ook een konijn!’ Maar een konijn als huisdier was geen optie. We woonden immers op drie hoog in een flat. Omdat ik geen held was met honden, en poezen volgens mijn vader verantwoordelijk waren voor het verspreiden van vlooien, groeide ik voorspoedig op maar wel zonder huisdieren. En hadden ze mijn aandacht alleen op Werelddierendag.

Petertje fladderde

Toen ik verkering kreeg, bleek mijn toekomstige man in zijn ouderlijk huis wèl een huisdier te hebben: een kanarie, die Petertje heette. Het bepaalde mijn kijk op de liefde voor huisdieren. Want ook al kreeg het beestje de beste zorg, het zat wel de hele dag in een kooitje. Nou ja, soms mocht hij door de kamer fladderen. Bij gebrek aan oefening stortte hij dan tot grote hilariteit van de aanwezigen halverwege de kamer neer op een stoel of een tafel. Ik zag er de lol niet van in en vond het alleen maar zielig. Dieren horen in de natuur, besloot ik.

Petertje was gevlogen….

Petertje kwam dan ook niet met mijn man ons allereerste huis in. De kanarie bleef in het ouderlijk huis. Nadat een neef tijdens een vakantie had opgepast, leek Petertje plotseling veranderd. De aap kwam pas later uit de mouw. De neef had het kooitje open gezet op het balkon, ik geloof om het voederbakje bij te vullen. Dat was het moment dat Petertje besloot te vluchten. Hopelijk voor hem heeft hij genoeg tijd gehad om het vliegen beter onder de knie te krijgen en buurtkatten te ontvliegen.

Doordat mijn zus de schade van het ontbreken van huisdieren in haar jeugd dubbel goed maakte en zo zelfs een tijd lang haar leven deelde met 3 (!) poezen, ontdekte ik ook nog dat ik allergisch was voor kattenharen.  

Ontroerend verhaal

Honden en katten maak ik dus om meerdere redenen alleen op afstand mee bij vrienden en familie. Genoeg om te ervaren hoe gehecht mensen kunnen zijn aan honden en katten. Sinds wij een vakantielang gezorgd hebben voor de katten van mijn oudste dochter, snap ik die liefde nog beter. Ontroerd las ik het verhaal dat Wendy Voois onlangs voor Meerdanvijftig schreef over hond Bink die last kreeg van elleboogproblemen.

Goed gevoel op Werelddierendag

Én ik koester bij gebrek aan viervoeters mijn eigen kleine huisdieren….zoals daar zijn: huisstofmijt, zilvervisjes, spinnen en andere voorbijgangers die ons huis als Bed&Breakfast gebruiken. Te weten fruitvliegjes, verdwaalde lieveheersbeestjes, bromvliegen en muggen. Dood maken doe ik alleen als het echt niet anders kan. Glazen met een papier eronder, luciferdoosjes en stofdoeken zijn geschikte hulpmiddelen om beestjes diervriendelijk te verwijderen. Dat geeft me een goed gevoel. Niet alleen op Werelddierendag.

Huisdier is goed voor mensen

Ook al mist Stella Ruisch het niet, huisdieren zijn goed voor mensen. Dat blijkt uit onderzoek, schreef Marlies Mielekamp. Wendy Voois legt uit wat de komst van Friese stabij Bink voor haar betekende. Ook Wiette van Klingeren is gek op Jitte, die haar een ‘hondenbaan’ heeft opgeleverd. Brigitte Leferink schreef dat eigenlijk elk dier zijn eigen dierendag verdient. heddy Honigmann maakte een mooie film over de band tussen honden en hun baasje: Buddy. En Carmen Cobos maakte een documentaire over kattenliefde.

Openingsfoto: Werelddierendag met of zonder huisdier. Eigen foto.