Dit jaar trok een recordaantal bezoekers naar Nijmegen voor de finish van de Vierdaagse op vrijdag. 265.000 woonden het evenement, dat steeds verder over de stad uitdijt, bij. Leuk voor de organisatoren en de handel maar niet voor de inwoners van Nijmegen zelf. Een week per jaar voelen sommigen zich net als Amsterdammers beroofd van hun stad. Maar gelukkig weten zij dat er na de Vierdaagse een eind aan komt en Nijmegen dan weer van de Nijmegenaren is!
Geen doorkomen aan
Donderdagmiddag belde mijn dochter vertwijfeld op: “Mam we wilden gaan zwemmen in Duitsland. Ik ben nu 2 uur onderweg en heb al in vier files gezeten, omdat de weg afgesloten was door de Vierdaagse.” Mijn reactie: “Ja, het is vandaag de dag van Groesbeek, had je kunnen weten, kind! Dan is er geen doorkomen aan door lopers en toeschouwers.”
Om vijf uur gewekt door luidzingende soldaten
Manlief en ik hebben het al vaak meegemaakt dat we ergens niet naartoe konden in de Vierdaagse-week, omdat wegen afgesloten waren. Door schade en schande wijs geworden, kijken we daarom altijd in de bij De Gelderlander gevoegde Vierdaagsekrant hoe de route die dag precies verloopt zodat we niet voor verrassingen komen te staan.
Wat vond ik het leuk toen ik als amper 18-jarige op kamers ging wonen in Nijmegen. Nu zou ik van dichtbij de beroemde Nijmeegse Vierdaagse meemaken! Toen het eenmaal zover was, kwam ik erachter dat het wel erg dichtbij was. Op mijn kamer aan de Heijendaalseweg werd ik elke morgen rond 5 uur gewekt door luid zingende soldatengroepen die langsliepen. Slapen ging dan niet meer en ik werd wel om 8 uur op mijn werk in het ziekenhuis verwacht.
Feesten waren nog kleinschalig
Toen het nog wat rustiger was in Nijmegen. Foto Regionaal Archief
Ook toen al merkte ik dat je in de Vierdaagse week soms onverwacht oponthoud kon krijgen door groepen wandelaars. Terwijl er in die tijd veel minder mensen meeliepen dan tegenwoordig. Ook de feesten ‘s avond waren kleinschalig: er was een tent op Plein 1944 waar gedanst en gehost werd of je ging naar het Kolpinghuis of De Vereeniging.
Ik herinner me nog goed dat ik jaren later zwanger was van mijn tweede kind en ’s avonds samen met mijn man naar de stad ging. Al snel kreeg ik het Spaans benauwd van al die mensen die tegen mijn buik aanliepen en we spoedden ons na een half uur al naar huis.
Die hitte en heel, heel veel mensen
En die drukte is alleen maar erger geworden. Tegenwoordig zijn er door de hele stad podia met optredens van artiesten, talrijke terrassen en eettentjes. En mensen, heel veel mensen… Dit jaar kwam er ook nog de hitte bij en lazen we in de krant dat veel mensen klaagden omdat het in de hele stad naar pis stonk! Ook tijdens het lopen neemt het ‘wildplassen’ hand over hand toe, las ik in dezelfde krant, niet altijd tot vreugde van de bewoners van omliggende dorpen waar de stoet doorheen trekt.
Uit je dak op roze woensdag
Woensdag die tegenwoordig tot ‘roze woensdag’ is gebombardeerd, trokken de wandelaars door de Hertogstraat waar ze opgewacht en toegejuicht werden door honderden in het roze gestoken mensen. Natuurlijk begrijp ik dat het heerlijk is om uit je dak te gaan tijdens de Vierdaagsefeesten. Dat deden onze kinderen en deze week een van onze kleinkinderen ook. Maar ik begrijp ook de wandelaars die afgelopen woensdag klaagden dat het soms meer dan een kwartier duurde voordat ze door konden lopen.
Uit je dak op roze woensdag. Foto: Flickr.com/RNWorg
Zouden deelnemers Vierdaagse schitterende natuur zien?
Wij houden erg van wandelen maar de lol om hutjemutje en niet in je eigen tempo door Nijmegen en omgeving te wandelen, zien we niet zo zitten. Zouden die wandelaars überhaupt iets van de schitterende natuur om zich heen zien, vragen we ons af.
Wandelaarsterreur tijdens Vierdaagse
Mijn man is een geboren en getogen Nijmegenaar, maar moppert de laatste jaren als we weer eens last ondervinden van het vierdaagse wandelfestijn: ‘Wandelaarsterreur’! En een jonge agent die de wandelaars begeleidde over een drukke straat door het verkeer van tijd tot tijd tegen te houden, klaagde dat velen van hen zich absoluut niet aan zijn aanwijzingen hielden. En vaak waren dat ouderen! Waarschijnlijk dachten ze, geheel onterecht, we laten ons niet tegenhouden door zo’n jong knulletje.
Eindelijk Nijmegen weer voor Nijmegenaren
Deze week voel ik mededogen met de Amsterdammers; ook zij hebben last van het toenemend aantal toeristen dat de stad belegerd. En voor hen is het geen week, maar altijd…Zondag fietsen wij weer ongehinderd door een brandschone stad naar een terrasje aan de Waal en zeggen tegen elkaar: ‘Eindelijk is Nijmegen weer van de Nijmegenaren!’
Openingsfoto: Flickr/com: 1GNCmunster
Recente reacties