Ronny Hawkins was een rockabilly zanger uit Canada die in de jaren zestig een band had, genaamd ‘The Hawks’. Dat ze niet in een donker hoekje van de muziekgeschiedenis terecht zijn gekomen, danken ze aan Bob Dylan. Hij ontdekte in 1968 het talent van de bandleden zoals multi-instrumentalisten Levon Helm en Robbie Robertson. Als begeleiders van Dylan bereikte ze onder de naam The Band een legendarische status. Vanaf vandaag is de documentaire ‘Once were brothers’ over The Band in de bioscoop te zien.
Liefhebber
Ik ben pas een liefhebber van de muziek van The Band geworden nadat de Band in 1999 met het concert ‘The Last Waltz’ ophield te bestaan. Met onze band speelden we voornamelijk Blues en onze eigen nummers en daar ging mijn interesse in die jaren naar uit. The Band combineerde met het grootste gemak Rootsrock (ook weer een combinatie van Rock, Blues en Country), Americana, Folk en Country Rock.
Turbulent bestaan
De documentaire draait echter niet zozeer om de muziek van The Band maar vooral rond het turbulente bestaan van de band die al eens eerder, in 1975, ophield te bestaan. Van 1983 tot 1999 vergaarde The Band in gewijzigde samenstelling echter opnieuw roem. De titel ‘Once were brothers’ refereert aan het feit dat de bandleden als broers samenwoonden in een lelijk roze huis in Woodstock, New York. Het huis kreeg de toepasselijk naam ‘Big Pink’. In de kelder van Big Pink werd het ‘bekende album “The Basement Tapes” van Bob Dylan en ‘The Band’ opgenomen.
Weinig aandacht voor uniek muzikaal talent
Jammer, dat de documentaire maar weinig aandacht schenkt aan het unieke muzikale talent van de ‘brothers’. Op het podium wisselden zij af en toe van instrument, alsof het ze geen moeite kostte. Dat kan alleen maar als je veel talent in een band hebt. Ook de pakkende samenzang, waarvan ik elke keer weer onder de indruk ben, komt nauwelijks aan bod in de documentaire. Daarentegen uiten fans van hoog tot laag op het scherm hun bewondering. Naast Bob Dylan, George Harrison, Eric Clapton en Van Morrison komt zelfs Marilyn Monroe in beeld. “De grootste witte zangers in de geschiedenis van de Rock,” noemt Bruce Springsteen The Band.
Robbie Robertson
De nadruk in de film ligt vooral op Robbie Robertson en Levon Helm, de enige Amerikaan in het verder Canadese gezelschap. Toen de bandleden nog als broers in Big Pink samenwoonden bestond er geen jaloezie. Ze hadden alles voor elkaar over. Maar zoals altijd komt aan al dat moois een eind, als er drugs in het spel komen. Ronnie Robertson, om wie de documentaire zo’n beetje draait, heeft als belangrijke componist de rechten van de anderen afgekocht.
Levon Helm had echter meer verdiend dan alleen een afkoopsom voor zijn grote aandeel in de composities van de band. De discussie over geld zorgde uiteindelijk voor een slechte verstandhouding tussen Robbie en Levon. De twee verzoenden zich pas, toen Levon Helm op sterven lag. Maar erkenning voor zijn grote bijdrage aan de muziek van The Band, heeft Levon niet van Robbie gekregen.
‘Once were brothers’ is een film, die op het lijstje van de fans van The Band niet mag ontbreken. Als ze maar geen muzikaal spektakel verwachten.
Meer lezen over film? Lees ook Berlin, Alexanderplatz of klik hier.
.
Recente reacties