Elke week geven we op Meerdanvijftig.nl een tip om naar te kijken. My favourite cake is een innemend liefdesverhaal van eenzame zeventigers die de volstrekte onvrijheid van leven in Iran schrijnend duidelijk maakt.

Mahin gaat erop uit

Haar man is 30 jaar geleden overleden en haar kinderen zijn vertrokken naar Europa. Mahin (70) slijt haar dagen in eenzaamheid. Op het jaarlijkse etentje met vriendinnen gaat het voornamelijk over kwalen en over de voor- en nadelen van een echtgenoot en over vroeger. ‘Waarom heeft Mahin geen nieuwe echtgenoot gezocht?’ komt de vraag op tafel. De opmerking beweegt Mahin om in My favourite cake erop uit te gaan en uiteindelijk zelf het initiatief te nemen om de bescheiden taxichauffeur Faramarz bij haar thuis uit te nodigen.

Zedenpolitie

Onschuldiger kan een gegeven voor een film niet zijn, zou je denken. Maar het feit dat Mahin in de film het opneemt voor een meisje dat haar hijab niet goed op heeft en dreigt opgepakt te worden door de zedenpolitie, is voldoende geweest voor de Iraanse autoriteiten om de makers te verbieden naar het buitenland te gaan.

De zedenpolitie komt in de film regelmatig om de hoek kijken als bewaker van de onvrijheid. Want ook Faramarz die het leger heeft verlaten omdat hij oorlog zinloos acht, heeft ze achter zich aan gehad. Louter en alleen omdat hij op een huwelijk op een tär, een Perzisch muziekinstrument, heeft gespeeld.

Klein genoegen ontzegd in My favourite cake

My favourite cake is een lieve film, waarvan het verhaal van twee eenzame mensen die voorzichtig uit hun schulp kruipen universeel ontroert. Dat de overheid niet alleen via een zedenpolitie elk klein genoegen probeert te ontzeggen, niet alleen via een zedenpolitie maar ook via een spionerende buurvrouw, zorgt na afloop voor een bittere nasmaak. Na het zien van de film blijf ik achter met dezelfde gedachte die Karin de Lange had na het lezen van ‘Het schaarse licht’: wat moeten we blij zijn dat we in een land als Nederland wonen.

Uit het oosten komt de mooiste kunst, tegen de verdrukking in. Karin de Lange zocht na de terugkomst van de Taliban de mooist films en boeken uit Afghanistan. Brigitte Leferink blijft niet hangen in West-Europese Netflixseries en ontdekte zo een Turks pareltje Terzi. En als je na de taart van Mahin nog meer oosterse gerechten wil klaarmaken kun je nog terugkijken naar Karsu’s Keuken.

Openingsfoto: Mahin maakt een selfie met Faramarz die ze bij haar thuis heeft uitgenodigd. Scène uit My favourite cake.