Een buitenstaander dankt ze zonder een traan te laten af. Maar de bezitter koestert de dierbare herinnering; het verhaal achter het voorwerp van vroeger. Edwin Bruys koestert niet een voorwerp maar een héle eethoek. Inclusief Perzisch tafelkleed. Tot zo’n 30 jaar geleden stond die nog in het huis van zijn ouders.
Ontbijten, huiswerk en kaartspelletjes
De eethoek van de ouders van Edwin Bruys staat in zijn dertien jaar oude appartement van Edwin Bruys. Naast de moderne open keuken.
“Het is de eethoek waar ik mee ben opgegroeid. Ik herinner me niet anders dan dat deze tafel en stoelen in het huis van mijn ouders stonden. De eethoek waaraan we met zijn vieren kaartspelletjes deden; mijn ouders, zusje en ik. We aten eraan en ik maakte elke ochtend, voor schooltijd, hieraan mijn huiswerk. De wekker ging om 6.00 uur. Dan had ik nog een kleine twee uur om het huiswerk voor die dag te maken. De middelbare school begon om 8.15 uur, om 8.10 uur moesten we er zijn. We woonden op loopafstand, dus dat haalde ik gemakkelijk.”
Onverslijtbaar
“Het zijn zware meubels. Geen antiek, gewoon oud. Ik kreeg hem van mijn ouders toen ze zelf een nieuwe eethoek kochten. Ze wilden wel eens iets anders, want verslijten doe je deze niet. Hoogstens dat het leer van de stoelen wat uitdroogt. Nu ik het erover heb, bedenk ik me dat ik ze wel weer eens een onderhoudsbeurt mag geven. Wat invetten, zodat er geen barstjes in het leer komen. Het Perzisch tafelkleed is ideaal. Een mooie, dikke Pers, waarin bij wijze van spreken de inhoud van een hele colafles kan verdwijnen zonder dat je het merkt. Het wordt gewoon geabsorbeerd. Het is gelijk bescherming van het tafelblad.”
Verzamelaar van oude spullen en herinneringen
“Een tijdje geleden was ik in een meubelzaak. Mijn vriendin was op zoek naar een nieuwe bank. Ik zag een prachtige moderne eethoek. Een ovale tafel met ruimte voor zes. Drie keer ben ik terug gelopen om te kijken. Maar uiteindelijk heb ik hem niet gekocht. Ik ben gehecht aan de oude eethoek van mijn ouders al gebruik ik hem bijna nooit, zit tegenwoordig altijd aan het kookeiland van mijn keuken. Alleen als er meer gasten komen. Dan haal ik de tafel van de kant, gaat er een tafelkleed over de Pers en wordt er gedekt met het oude servies van mijn ouders. Ja, ik ben een verzamelaar van oude spullen en herinneringen.”
Meer lezen
De rubriek ‘Voorwerp van Vroeger’ begon met een oude margarinekist en een stenen uil van Karin de Lange. Dat deed Brigitte Leferink denken aan het communieserviesje van haar tante. En zo koestert Tonnie Janssen een lelijke theepot waarvan ze pas later het ware verhaal hoorde.
Foto’s: ©Brigitte Leferink
