Drie maanden geleden overleed de man van Willy Bogers (77), die de herinnering aan hem verwerkt in een rouwquilt. Achteraf is ze dankbaar dat ze haar man tijdens de periode dat hij de ziekte van Alzheimer had, heeft verzorgd. Ze had immers toen ze jong was beloofd dat ze elkaar trouw zouden zijn in goede en slechte tijden?
Ontroerende verhalen zoals van Willy
Open brief aan Linda de Mol over mantelzorg aan haar moeder.
Tussen de vele reacties die ik ontving op mijn open brief aan Linda de Mol las ik ontroerende verhalen zoals die van Willy. Haar relaas is een hart onder de riem voor andere mantelzorgers die het zwaar hebben. “Ja, het is een ‘last’ maar een die veel brengt. Ik ben blij dat ik het heb kunnen doen,” reageert ze op een forum voor mantelzorgers, PGGM&Co.
Dicht tegen hem aan als troost
“De nachten waren het moeilijkst tijdens de ziekte van mijn man. Vaak stond hij op en begon te rommelen. Dat was erg vermoeiend. Dan zei ik tegen hem: ‘Kom naar bed, joh, ik heb mijn slaap nodig om jou morgen weer te verzorgen’. De laatste weken werd hij ‘s ochtends vaak huilend wakker. ‘Wie kan me uit dit bestaan halen?’, vroeg hij me dan. Voordat ik dan eruit ging om een kopje thee te zetten, kroop ik dicht tegen hem aan om hem te troosten.”
Hij besefte wat er met hem gebeurde
”Mijn man was een intelligente man die vliegtuigtechnicus bij de luchtmacht was geweest. Hij besefte wat er met hem gebeurde. Soms was hij boos en verdrietig over zijn ziekte, maar hij bleef voor mij de lieve zorgzame man die hij altijd was geweest. Uiteindelijk heeft het proces van zijn ziekte 6 jaar geduurd. Maar de diagnose kregen we pas drie jaar geleden.”
Opa genoot van kleinkinderen
“In 2014 verhuisden we naar een appartement vlak bij onze jongste zoon en schoondochter die net hun tweede kindje hadden. Daar gingen we ook naar een geriater die de ziekte van Alzheimer vaststelde. Ik heb veel steun van mijn zoon en schoondochter gehad. En we genoten ook erg van die twee kleintjes. Vooral opa. Mijn zoon memoreerde tijdens de afscheidsdienst dat als oma en opa op bezoek kwamen opa binnen de kortste keren op het speelkleed lag om met die kleintjes te spelen, terwijl oma samen met hen koffiedronk…”
Hobby’s opgegeven voor verzorging
“Het laatste half jaar werd de verzorging steeds zwaarder, zelfs lezen ging niet meer en vaak zat hij droevig voor zich uit te kijken. Ik kon niet veel anders doen dan bij hem zitten, zijn hand vasthouden en tegen hem praten. Omdat hij 24 uur per dag zorg nodig had, heb ik toen ook mijn hobby’s – schilderen, quilten en lezen – eraan gegeven. De laatste drie maanden verzorgde ik hem ook lichamelijk. Daarbij kwam mijn ervaring als verpleegkundige goed van pas, maar het zorgde ook voor intieme momenten bijvoorbeeld als ik hem in bad deed.”
Wachten tot hij weer thuiskwam
“Ik heb wel hulp aangeboden gekregen maar ik wist dat mijn man het niet prettig vond als anderen hem verzorgden. Op het laatst had ik wel drie uur oppas per week waardoor ik weer naar mijn quiltclubje kon, maar ik wist niet hoe snel ik daarna terug moest rijden naar hem. Ik ben ook een keer met hem naar de dagopvang geweest, maar dat vond hij vreselijk. Ik moest er zelf ook niet aan denken dat ik hem ‘s morgens naar het busje moest brengen en daarna wachten tot hij weer thuiskwam….”
Hij weigerde voedsel en drank
“Vlak na die keer proefdraaien, kreeg mijn man een herseninfarct. Veertien dagen heeft hij toen in het ziekenhuis gelegen, daarna moest hij naar een verpleeghuis. Uiteindelijk is hij daar maar 9 dagen geweest, want de laatste 14 dagen weigerde hij alle voedsel en drank. Terwijl wij bij hem waren is hij toen gestorven… “
Luchtmachtstropdassen in rouwquilt
“Achteraf ben ik blij dat ik de zorg niet uit handen heb hoeven geven. Als je jong bent beloof je elkaar trouw te zijn in goede en slechte tijden, dat heb ik altijd in gedachten gehouden. Na zijn dood heb ik het quilten weer opgepakt. Ik ben nu bezig met een rouwquilt waarin ik twee van zijn luchtmachtstropdassen verwerk die een ster vormen. Dat is gewoon therapie voor me…”
Recente reacties