Hulde aan wie zijn evenement in deze onzekere tijden toch nog probeert te verwezenlijken. Zoals de organisatoren van Tapis rouge. Het is pas het tweede jaar dat liefhebbers van de Franse film hun hart kunnen ophalen aan een reeks premières in de Nederlandse bioscoop. Het initiatief van de Franse boekhandel Le temps retrouvé en de stichting L’Echappée Belle in samenwerking met filmdistributeur Cinéart start morgen en kent vrijdag ook nog een heuse prijsuitreiking. Vrijdag 6 november wordt de Prix Tapis Rouge (digitaal) uitgereikt. Deze prijs wordt gegeven aan de beste Franse romanverfilming, die vervolgens meteen op het witte doek wordt vertoond. Het festival duurt tot en met 10 november en ook al zijn de bioscopen gesloten, kijken via filmapps zoals Cinéville en Pathé en de speciale website Vitamine-Cinéville behoort tot de mogelijkheden.
Romantiek, humor en taboe doorbrekend
Van films in de beste Franse traditie verwacht je romantiek. Maar dan wel met een extra kantje. Vaak is dat een eigentijds onderwerp zoals in de film #Jesuislà. Daarin zijn de sociale media niet alleen matchmaker maar ook spelbreker bij de zoektocht naar een geliefde. Bij Adieu les cons wordt straks vast hier en daar een traantje weggepinkt als een dodelijk zieke vrouw op zoek gaat naar de dochter die ze op vijftienjarige leeftijd moest afstaan. Ook al verraadt de trailer dat er ook ruimte is voor een lach. Dat lachen is zeker het geval bij een film die al in de bioscopen draaide, La bonne épouse. Het volgt het leven op een huishoudschool tijdens de revolutionaire jaren zestig. De film is in de beste Franse traditie van lichtvoetige, humoristische films zoals Demain tout commence (2016), Les Intouchables (2011) en Amélie (2001).
Taboedoorbrekend is de film Miss over een jongen die zich voordoet als meisje om zijn droom om Miss Frankrijk te worden na te jagen. Hiermee voegt zich een Franse film in het rijtje van films over transgenders zoals de Belgische film Girl uit 2018 en het Amerikaanse Danish girl uit 2015.
Céline Dion in de hoofdrol
De meest in het oog lopende film is gebaseerd op het leven van Céline Dion, The voice of Love, Aline. De film volgt de gebeurtenissen van haar jeugd en de ontdekking van haar talent. De liefde tussen haar en haar muziekproducent maakt van haar een wereldster. De film is gemaakt in Canada door Valérie Lemercier. Eigenlijk ís Valérie de film, want ze is de regisseur, speelt de hoofdrol als Aline (het alias in de film voor Céline Dion) en is de scriptschrijver. Ik ben benieuwd naar het eindresultaat.
In de race voor Prix Tapis Rouge
Zes films dingen mee naar de prijs van het festival. Police gooit hoge ogen, want de film is spannend op twee manieren. Lukt het de asielzoeker die uitgezet wordt om te ontsnappen? En hoe lost de politieagente haar morele dilemma op als ze iemand moet uitzetten, die in eigen land zeker vermoord zal worden? Een andere interessante film die aansluit bij een actueel thema is Des hommes. In Frankrijk is de onafhankelijkheidsoorlog die Algerije voerde in de jaren vijftig nog steeds een gevoelig onderwerp. De film draait om twee oorlogsveteranen die tijdens een bruiloft met dit verleden en hun trauma’s worden geconfronteerd. Kijkers moeten wel beschikken over een stevige maag, want de film bevat gruwelijke oorlogsbeelden.
In Le petit pays wordt persoonlijk aan politiek drama verbonden. De film gaat over de moordpartijen tussen de Hutu’s en de Tutsi’s aan de hand van de belevenissen van een twaalfjarig jongetje van wie de Franse vader op het punt staat te scheiden van zijn Rwandese moeder.
La Famille in de film
In de race voor de Prix Tapis Rouge ontbreken volgens de Franse traditie ook een aantal typische familiefilms niet. Je voudrai que quelqu’un me attende quelque part gaat over de 70jarige verjaardag van Aurore met bijbehorende romantiek in de familie. En het komische Le discours gaat over een depressieve veertiger die plotseling moet speechen op de bruiloft van zijn zus. Minder romantisch en lichtvoetig is Revenir over broeierige familieverhoudingen op een noodlijdende boerderij. Die komen aan het licht als een zoon terugkeert naar de boerderij van zijn ouders en in de voetsporen van zijn familie boer wil worden.
Tekenfilms
Ook tekenfilms komen tijdens Le tapis rouge aan bod. Op het festival worden er twee vertoond. Calamity gaat over het opgroeien van een stoer meisje in het Wilde Weste. Tijdens de trek naar het Westen moet ze niet alleen de huifkar besturen maar ook haar familie verdedigen. Ze komt in botsing met de geldende regels door haar onafhankelijkheid. Het verhaal is geënt op de historische figuur Calamity Jane, die verkenner in het Amerikaanse leger was. Nooit weg zo’n stoere film voor meisjes! De andere tekenfilm is de film Yakari. . Beide films zijn echt bedoeld als kinderfilms en halen bijvoorbeeld niet het niveau van Louise en hiver waarover Wiette van Klingeren al eerder schreef.
Nog veel meer moois en aantrekkelijks te zien
Wie liever pas naar de bioscoop gaat in het post-coronatijdperk kan zich in ieder geval alvast verheugen op films in de beste Franse traditie op de website van Le tapis rouge. Daar wordt naast de trailers ook een korte inhoud gegeven. Jammer dat enkele films alleen in het Engels ondertiteld zijn. Ook hebben niet alle trailers ondertiteling en veronderstellen ze een goede kennis van de Franse taal. Gelukkig is film bewegend beeld en is beeld in alle talen hetzelfde!
Let op! Het programma van de Filmhallen van Tapis rouge in Amsterdam is uitgesteld tot 11-15 december, volg de link voor de nieuwe data en tijden.
Warme gevoelens
Bij Meerdanvijftig.nl worden warme gevoelens gekoesterd voor het Franse land. Zo haalde Karin de Lange eerder herinneringen op aan de Route du Soleil, wandelde Stella Ruisch door de heuvels van de Franse Ardennen en genoot Wiette van Klingeren van de verhalen op het Franse platteland. Geen wonder dat ze ook regelmatig over Franse film schreef in L’Avenir, Franse film om in weg te dromen en schreef ze vorig jaar nog over Le grand bain en Fête de Famillie met Catherine Deneuve.
Recente reacties