Demonstraties met fakkels of lange rijen mensen die tevergeefs wachten op een subsidie: de provincie Groningen lijkt de afgelopen weken in het verdomhoekje van Nederland te liggen. Onbekend maakt onbemind? Dan is het hoog tijd om het mooie land van Groningen te leren kennen, vindt Brigitte Leferink. Groningen hoort tot haar favoriete provincies, waar ze elk jaar regelmatig een paar dagen doorbrengt. Ze laat ons meegenieten van bijzondere plekken met een verhaal in het noordelijkste deel van ons land.

Het tragisch lot van Oterdum

Het is een kille, wat regenachtige dag als we in de auto stappen voor een rondrit door Oost-Groningen. Een kijkje nemen bij de grafzerken op de dijk tussen Delfzijl en Termunterzijl staat al lang op mijn to-do-list. Ik kreeg de tip van een vriendin die mijn fascinatie voor begraafplaatsen kent. De grafstenen komen van de begraafplaats van Oterdum. Een dorp dat in de jaren zeventig van de vorige eeuw moest wijken voor dijkverbreding en de industrialisatie van het hoge noorden. De uitbreiding van het industrieterrein is nog steeds niet zover gekomen. Oterdum was in de late middeleeuwen een plaats van enig belang, maar nu is het van de kaart geveegd. Het kerkorgel verhuisde naar Heinenoord, de preekstoel naar Winschoten en de grafstenen werden van de begraafplaats verwijderd en op de dijk geplaatst en vormen zo een van de bijzondere plekken met een verhaal in Groningen.

Geen visserij meer maar wel lekkere vis in Termunterzijl

We vervolgen onze weg langs de dijk in zuidelijke richting naar Termunterzijl. De visserij is uit Termunterzijl verdwenen maar vis eten kun je er nog steeds. Lekker simpel kibbeling bij Vispaleis Westerhuis aan de dijk, of een uitgebreid vispalet bij hotel restaurant Termunterzijl.  Iets verderop ligt café het Golden Zieltje, jaarlijks het startpunt voor wandelaars van de Wandelen op het randje van Nederland. Een wandeltocht die je eventueel kunt combineren met een boottocht. De verslagen op de website zijn enthousiast. Helaas ging de tocht al twee jaar ten gevolge van corona niet door. Hopelijk in 2022 wel.

De visserij is verdwenen maar de pleziervaart doet nu Termunterzijl aan.
Foto: Henk-Jan van der Klis/Flickr.com

Herinnering aan de Tweede Wereldoorlog

Nog iets zuidelijker, direct aan Dollard, ligt het gehucht Fiemel. Het dorp is vooral bekend door Batterij Fiemel: een aantal bunkers. Overblijfselen uit de Tweede Wereldoorlog. De bunkers maakten deel uit van de Atlantikwall. Ze waren tegelijk bedoeld voor de verdediging van de stad Duitse stad Emden, die aan de overkant van de Eemsmonding ligt. Vanuit de bunkers werd in 1945, bij de bevrijding van Groningen, zwaar verzet geboden. Een van de bunkers is nu een overnachtingsplek voor vleermuizen, de andere is opengesteld voor publiek. Ze zijn beide eigendom van Het Groninger Landschap.

Bloedige laatste oorlogsdagen in Fiemel.
Foto: Henk-Jan van der Klis/Flickr.com

Hongerige Wolf heeft een Verhaal met hoofdletter

Hongerige Wolf. Die plaats had ik nog niet eerder aangedaan. Ik reed in Groningen al door Polen, Doodstil en Bethlehem maar het gehucht dat zijn naam vermoedelijk te danken heeft aan een herberg kende ik nog niet. Nu we er toch in de buurt waren, wilde ik daar natuurlijk even naar toe. Een plaats met zo’n bijzondere naam kun je niet overslaan. RTV Noord riep Hongerige Wolf in 2019 uit tot de mooiste plaatsnaam (schierste ploatsnoam) van het jaar. Hongerige Wolf is een van de plekken met een Verhaal met een hoofdletter. De plaats kreeg landelijke bekendheid door het misdrijf dat zich er had afgespeeld. Schrijver Richard Klinkhamer had er zijn vrouw vermoord en begraven. Tegenwoordig is het handjevol huizen vooral bekend vanwege het driedaagse culturele festival. In 2022 van 8 tot en met 10 juli. Ik zet het alvast in mijn agenda.

Schierste plaatsnaam’ van 2019…

Meer bijzondere plekken met een verhaal in Groningen

Meer lezen over Groningen? Ontdek de mooiste plekjes in Groningen. Voor ons Rondje Nederland schreef Brigitte over de vele (ver)gezichten van Groningen en eerder kregen de Groninger kerken aandacht. Stella Ruisch schreef over het boek van de Groningse revue-artieste Samiera. Een boeiend verhaal over buikdansen, vuurspuwen, slangen bezweren en meer.

Openingsfoto: De grafzerken van Oterdum op de dijk tussen Delfzijl en Termunterzijl. Foto: Brigitte Leferink