Brigitte Leferink is een bezige bij. Naast haar werk als projectleider geeft ze communicatie- en schrijftrainingen en workshops en besteedt ze tijd aan vrienden en familie. Af en toe moet de rem er op. Even los komen van alles en rust. Dan pakt ze naald en draad om kruissteekjes te borduren.
Heerlijke hobby
Niets werkt beter om mijn hoofd leeg te maken dan kruissteekjes borduren. Een hobby die ik al mijn leven lang beoefen, in wisselende frequentie. Het begint als kind met borduurwerkjes op een gekleurd stramien waarop ik met wol de steekjes maak. Soms best lastig, want de kleuren zijn vaak met grove kwast aangebracht over anderhalf kruisje en dan sta je voor de keus: rood of blauw. Ik hou het borduurwerk tegen het licht, kijk of er geen gat valt of juist een vreemde uitstulping ontstaat en kies dan onder het mompelen van ‘God zegene de greep’ een kleur. Dat pakt eigenlijk altijd goed uit. Bovendien ben ik zo blij als het werk eindelijk af is, dat ik me niet meer druk maakt over een steekje rood meer of minder.
Voor huwelijksfeest en in de keuken
Een van mijn eerste grote borduurwerken is een merklap voor mijn ouders ter gelegenheid van hun 25-jarig huwelijksfeest. Ik stelde hem zelf samen met patronen uit verschillende boeken. Een merklap met veel symboliek waarover ik twee jaar heb gedaan en die net op tijd klaar was om ingelijst en wel te overhandigen. Hij hangt nu, meer dan dertig jaar later, nog steeds bij hen aan de muur.
Ik stortte me op meer grote projecten: een kruidenlap voor in de keuken van mijn eerste echte huis, een ‘berenhuis’ voor het eerste neefje, een letterlap voor mijn zus en ook een voor mezelf, een verzameling servies in pasteltinten en een heleboel kleine borduurwerkjes voor tussendoor: kerstkaarten, handdoekrandjes, slabbetjes voor de baby’s van vriendinnen, schilderijtjes voor kinderkamers enzovoort.
Glas drinken onaangeroerd
Kruissteekjes borduren waarbij je je helemaal focust op het patroon en je alleen maar aan het tellen bent, is heerlijk rustgevend. Ik vergeet de tijd. Nog even dit draadje opmaken. Vervolgens nog even dat stukje afmaken. En dan: ik ben bijna klaar met dit hoekje, dus vooruit, nog heel even door. Al dat ‘even’ is bij elkaar zo weer een uur. Het glas drinken staat vergeten en onaangeroerd op tafel. De zak chips blijft dicht, dat geeft maar vieze handen. De enige oprisping komt als er een steekje los gaat omdat het draadje voor het afhechten toch te kort blijkt of als ik er achter kom dat ik verkeerd heb geteld en voor het dilemma sta mijn noeste arbeid van het afgelopen uur weer uit te halen of mijn schouders op te halen en hopen dat niemand het foutje ziet als het kunststukje eenmaal aan de muur hangt.
Plannen genoeg
Helaas heb ik/gun ik me te weinig tijd om te borduren. Het project waar ik nu aan werk is een letterbak vol motiefjes voor een vriendin. Een cadeau voor haar vijftigste verjaardag. Ik begon er een jaar voor haar verjaardag aan, gaf de letterbak en de eerste vullingen op dé dag cadeau en werk er nog steeds aan om het af te krijgen. Bij vlagen ben ik bloedfanatiek en produceer ik tien werkjes in een week, daarna kan het weer maanden stil liggen. Veel tijd gaat zitten in het vinden van passende symbolen. In het begin was dat gemakkelijk, maar zesenzestig vakjes voorzien van een geschikt borduurmotief valt nog niet mee. Het zou mooi zijn als ik deze ‘klus’ nog dit jaar af kan maken. Voor daarna heb ik plannen genoeg. De frames staan al klaar.
Meer lezen over onze creatieve redactieleden? Marlies Mielekamp is dol op haken en schreef ‘Zin om een vest te haken’ en ‘Heel Holland Haakt’. Marlies deelt een haakpatroon voor wie ook aan de slag wil.
Recente reacties