Mijn gewicht en ik

Ongeveer een halve eeuw geleden ontstonden de eerste afslankclubs in Nederland. Overgewicht groeide uit tot een gezondheidsprobleem. Mannen maar vooral vrouwen binden sindsdien de strijd aan met hun gewicht. Of niet? De komende weken laten we mensen aan het woord om te praten over hun zelfbeeld. Tot ver in de dertig was Jacqueline Coenen (59) een slanke den. Na de geboorte van haar tweede kind kwam ze iets aan. Het lijnen en jojo-en begon toen zichzelf te dik vond in maat 36. Lijnen en jojoën resulteerden de laatste jaren in steeds meer kilo’s erbij. Tijd om naar de diëtiste te gaan, vond ze.

Het begon met een corrigerend broekje

“‘In mijn jeugd was ik slank, om niet te zeggen dun, ik heb zelfs Olvarit potjes moeten eten om wat aan te sterken. Toen ik een jaar of twintig was woog ik 56 kilo en dat is jaren zo gebleven. Tijdens de zwangerschap van mijn tweede kwam ik 30 kilo aan en het duurde best lang voor ik die kilo’s kwijt was. Daarna woog ik 58 kilo. Het gevoel dat ik te dik was begon toen ik naar een trouwerij ging en een paars pakje kocht, maat 36. In dat rokje vond ik mezelf dik en daarom droeg ik er een slankmakend broekje met pijpjes onder.”

Steeds minder eten en niet afvallen

Jacqueline: “Ik denk nu beter na wat ik eet.”

“Later heb ik gedacht: daar ging het mis. Hoezo een corrigerend broekje?  Terwijl ik maat 36 had. Toch vond ik dat ik een paar kilo af moest vallen. Als je dat denkt begint het lijnen en het jojo-en. Ik viel drie kilo af, dan kwam er daarna weer 3,5 kilo bij. Tot 2004 had ik nog gewoon maat 38. Toch kwamen er de laatste jaren steeds wat kilootjes bij. Ik ging steeds minder eten, maar viel niet meer af. Integendeel ik kwam steeds weer bij. Het gevolg van overdag weinig eten was dat ik ’s avonds ging snaaien en zocht naar dingen zoals koekjes, chips, nootjes en kaasjes. In het begin dacht ik: als ik maar niet boven de 70 kom. Dat gebeurde natuurlijk toch.  En ineens woog ik dus 78 kilo . Nu moet ik iets gaan doen, wist ik.”

Spaarstand

“Ik ben twee maanden geleden naar een diëtiste gegaan. Die leerde me dat ik te weinig at, op die manier gaat je lichaam namelijk in de spaarstand en dat was bij mij duidelijk het geval. Sinds ik daar ben geweest eet ik meer dan ik de laatste tijd heb gegeten, maar ik denk wel beter na wát ik eet. Ik wist dat ik te weinig groenten at. Tegenwoordig maak ik vaak ’ s middags een soepje van allerlei groenten of een lekkere salade.”

‘Als je er maar van genoten hebt’

“Eens in de vier weken ga ik naar de diëtiste, zij weegt me niet, dat doe ik elke week thuis. Soms app ik haar ook. Zo ik drink de laatste 7 weken geen alcohol meer. Maar afgelopen weekend was ik met mijn dochter in Den Bosch en heb ik lekker een glas wijn gedronken met een borrelhapje erbij. Toen ik dat de diëtiste appte, antwoordde ze: ‘lekker joh, als je er maar van genoten hebt’.”

Moeilijk om lekkere dingen te laten staan

“Ik kreeg van haar in het begin ook een menu mee, daar kan ik me aan vasthouden. Zo begon ik vandaag met Griekse yoghurt met 10% vet daarbij lijnzaad en een beetje honing, tussen de middag een salade van sla, tomaten komkommer, wat sperziebonen van de dag ervoor en een half blikje tonijn, mijn dressing is dan een beetje mayonaise met olijfolie. ’s Avonds aten we een boerenomelet van een zak roerbakgroenten en 5 eieren, daarnaast een salade. Voor mijn man maak ik er dan gebakken aardappeltjes bij. Ik eet weinig koolhydraten, soms mis ik dat, vooral brood en pasta.

Het is moeilijk lekkere dingen te laten staan. Ik weet van mezelf: na een wijntje, volgt een tweede en liever ook nog een derde of vierde. Inmiddels ben ik wel zes kilo kwijt en als ik een jurkje aandoe merk ik dat echt.”

Complimentjes vooral van mannen

“Het valt me op dat vooral mannen het zien dat ik afgevallen ben en een complimentje maken, vrouwen doen dat minder. Toen ik bijvoorbeeld tegen een vrouwelijke collega zei dat ik die middag naar de diëtiste ging, antwoordde ze: “O, ga je naar een diëtiste? Ik zag al dat je afgevallen was”. Dan denk ik: was ook wel leuk, als je er dan iets van had gezegd, dat is ook een stimulans.”

Meer over gewicht en gezondheid

Brigitte Leferink trapte de serie artikelen Mijn gewicht en ik af met haar eeuwige strijd met de kilo’s. Marlies Mielekamp interviewde Karin van den Wollenberg die alle diëten volgde die er zijn. Ze schreef ook over een van de eerste dieetclubs in Nederland: de Eerste Goudse Afslankclub. Ze schrijft regelmatig over gezond eten. Zo volgde ze huisarts Tamara Weijer, die met haar leefstijl op tournee ging. Weet u nog dat het Pioppi-dieet een paar jaar geleden populair was? Marlies Mielekamp probeerde ook intermittent fasting uit. Karin de Lange ontdekte met haar eliminatie-dieet waarvoor zij gevoelig was.