De trouwe lezer, de hondenliefhebber wellicht in het bijzonder, heeft al eerder over Bink gelezen: de Friese stabij van Wendy Voois kampt al geruime tijd met slijtageproblemen in beide voorpoten. Deze zomer is het alweer 4 jaar geleden dat haar viervoeter (helaas zonder succes) geopereerd werd aan beide ellebogen. Toentertijd veroorzaakten ’n stukje los bot en kraakbeen veel pijn in zijn gewrichten. Om Bink een fijner leven te geven, proberen Wendy en haar man nu iets nieuws: Bink gaat op zwemles.

Liefdevolle aandacht van hydrotherapeute

We zijn weer wat nieuws gaan ondernemen met onze allerliefste hond Bink: zwemmen. Niet in het Markermeer dat bij ons voor de deur ligt maar in een hondenzwembad met tussen de 28 en 30 graden Celsius warm water, waardoor spieren ontspannen en pijn, stijfheid en zwellingen verminderen. Hij wordt begeleid door hydrotherapeute Sylvia die hem met liefdevolle aandacht traint en goed in de gaten houdt wat onze snoet wel en niet aankan.

Omgekeerde Pippi Langkous

Voordat die voorpoten hem parten begonnen te spelen, zwom Bink regelmatig in natuurwater. Geen lange afstanden maar hij maakte wel degelijk meters. Nu vindt hij water nog steeds heerlijk, maar dan op z’n oude-van-dagens. Pootje baden, buik nat en misschien een paar schoolslagen om de bocht terug te nemen. Zodra de grond onder zijn poten verdwijnt, maakt ie rechtsomkeer. Een omgekeerde Pippi Langkous, zeg maar: “ik weet niet of ik dit nog wel kan, dus laat ik het maar niet proberen”.

Bink in het Markermeer.

Tot op het hondenbot verwend

Onlangs is Bink 11 geworden en eigenlijk doet hij het heel redelijk op zijn maandelijkse fysiotherapie-sessie en dagelijkse pijnstilling. Langzaam tempo en wandelen met beleid, dat wel. En met ups en downs, zoals dat typerend is voor artrose-pijn, maar over het algemeen is onze viervoeter blij, tevreden en – ook niet onbelangrijk voor zijn levensvreugde – tot op het bot verwend.

Desondanks houden we toch regelmatig vinger aan de pols met het orthopedisch team van Medisch Centrum voor Dieren in Amsterdam. Om te overleggen wat wij Bink nog meer aan zorg kunnen bieden, zodanig dat hij comfortabel en zoveel mogelijk pijnvrij is. Zonder invasief kunst- en vliegwerk, dat willen wij hem niet meer aandoen, dat is genoeg geweest. De fysiotherapeute daar raadt aan Bink op zwemles te laten gaan.

Training van spieren en stimuleren van zenuwen

Anders dan bij de aquatrainer, waar je hond door het water loopt op een lopende band, gaat Bink op zwemles samen met de therapeute. Zij staat hem tijdens de training bij. Het voordeel van water is dat de bewegingen tijdens het zwemmen vrij zijn en zonder belasting op de gewrichten. De therapeute kan de snelheid en richting van de beweging van de hond beïnvloeden; alles gericht op training van de spieren en het stimuleren van de zenuwen en gewrichten.

Bink gaat op zwemles bij hydrotherapeute Sylvia.

Zwembad als sportschool

Het uiteindelijke doel is dat het zwemmen een positief effect heeft op de mobiliteit en flexibiliteit van de hond. En dat kan bij Bink geen kwaad. Door steeds minder en langzamer te wandelen boet ie toch in op spierkracht en conditie; daarin is ie niets anders dan een mens. Het zwembad is dus eigenlijk zijn sportschool. Per sessie is onze viervoeter zo’n 20 minuten in het water, waarvan ie er ca. 10 echt zwemt. De rest is uithijg-tijd. Dat lijkt niet veel, maar 1 minuut zwemmen staat gelijk aan 2 kilometer lopen. Het is dus nogal intensief. 

Hondenkind blij, hondenmoeder blij

De eerste keer het bad in ging overigens niet vanzelf: vol in de ankers en met frisse tegenzin is ie in het water terecht gekomen. Gelukkig vindt ie het steeds leuker. En ik dus ook. Het is echt geweldig om te zien hoe Bink als hij op zwemles gaat, actief is. Zo simpel werkt het dus, net als bij kinderen: hondenkind blij, hondenmoeder blij 😀

Meer lezen

Wendy Voois schreef al eerdere over hoe Bink in haar leven kwam. Ze maakte werk van het fotograferen door een speciale cursus hondenfotografie te volgen. En ze legde uit waarom ze ver ging om Bink pijn te besparen.

Alle beeld: ©Wendy Voois