Ze zien er soms onooglijk uit en een buitenstaander dankt ze zonder na te denken meteen af. Maar voor de bezitter die ze koestert zit er achter die oude sigarendoos, dat lelijke beeld een dierbare herinnering, een mooi verhaal. Deze keer denkt Brigitte Leferink terug aan de zomeravonden met een oom en tante en hun ‘buiten glasservies’.

Kloeke glazen met luchtbelletjes in het glas

Vijfendertig jaar geleden, woonden mijn vriend en ik ruim een jaar bij zijn oom en tante in. Wij hadden de bovenste etage van een herenhuis helemaal voor ons zelf. De oom en tante waren veel op vakantie, dus zij hadden relatief weinig last van ons (en wij van hen). Op mooie dagen dronken we vaak samen een glas wijn in hun tuin. De drank werd geschonken in glazen van het zogenaamde ‘buitenservies’: kloeke groene glazen met luchtbelletjes in het glas. Ze hadden het in de loop der jaren gekocht tijdens vakanties in Frankrijk. Ik vond ze prachtig. En bijzonder luxe, zo’n speciaal glasservies voor in de tuin.

Waar moesten ze nu zelf uit drinken?

We woonden al jaren in een eigen huis toen we verrast werden met een grote zware doos. Het bleek het complete glasservies. Compleet voor zover het alle tuinfeesten en partijen van oom en tante had overleefd. De aantallen per soort verschilden, maar we hadden opeens een ruim assortiment voor wijn, port, water, borrel en likeur. Ik was de koning te rijk: ons eigen glasservies voor buiten.. Eigenlijk wilden we het niet aannemen, waar moesten zij nu uit drinken als ze in de tuin zaten? Ze wuifden onze bezwaren weg met de opmerking dat ze een dagje ouder werden en liever gaven met warme hand.

‘Buiten glasservies’ staat ook mooi binnen bij een feestelijke maaltijd.

Zoektocht voor aanvulling

Inmiddels woon ik in een appartement met balkon en gebruik ik het glasservies niet alleen buiten, maar ook binnen. Ik ben er erg zuinig op. Er is in al die jaren nooit iets gesneuveld maar het ongelijke aantal irriteerde me al een tijd. Soms kom ik bij een diner net een glas te kort. Een zoektocht op internet bracht me naar de site van La Verrerie de Biot, de glasfabrikant in Frankrijk. En wat een geluk, vrienden gingen afgelopen week in de buurt van Biot op vakantie én ze waren bereid om voor mij op pad te gaan. Ik heb ze van de glazen die ik bij wilde bestellen een exemplaar meegegeven om zeker te weten dat ik de goede aanvulling krijg. Op de site kon ik niet goed zien of het groen dat ik heb hetzelfde is als het groen dat ze nu produceren. De glazen zijn immers al meer dan een halve eeuw oud.

Denkt straks de nieuwe generatie bij ‘buiten glasservies’ aan mij?

Het is gelukt. De foto’s heb ik al, nu is het wachten op de thuiskomst van de vrienden. Ze brengen een doos met aanvulling op mijn glasservies mee. Toch bijzonder dat het al decennialang onveranderd is. Ik ben nu bijna zo oud als oom en tante waren toen ze het glasservies weggaven. Mijn kinderen hebben (nog) geen huis met een tuin. Misschien willen ze het later niet eens hebben, maar toch hoop ik stiekem dat de volgende generatie als ik er niet meer ben net zo gaat genieten van dit ‘buiten glasservies’ als ik. En misschien denken ze dan aan mij zoals ik zo vaak aan Ton en Wil denk als ik een glas wijn inschenk.

Bijzonder: een glasservies dat al meer dan een halve eeuw wordt gemaakt!

Meer lezen over Voorwerp van Vroeger

Meer lezen over voorwerpen van vroeger? Karin de Lange vertelt hoe met de beschuitbus haar jeugd op tafel staat en wat een weckfles met gebroken dop en een gammel margarinekistje voor haar betekenen. Tonnie Janssen vertelt het ware verhaal van een lelijk theepotje en Stella Ruisch koestert haar moeders 18-delige servies dat in zes jaar bij elkaar gespaard werd. Brigitte Leferink koestert niet alleen haar glasservies maar ook het communieserviesje van tante Ria.

Foto”s: Brigitte Leferink e.a.