Een zondagse fietstocht langs de Gelderse IJssel vol herinneringen

Kees Rooze en zijn vrouw verblijven regelmatig in de nabijheid van Zutphen. Een heerlijke uitvalsbasis voor wandel- en fietstochten. Op een zondag fietsen ze ‘unplugged’ naar Bronckhorst. Al trappend en uitkijkend over de IJssel denkt Kees niet alleen brede rivieren maar ook aan zijn vader, die binnenvaartschipper was.

Lekkernijen moet er worden afgefietst

Als wij in de Achterhoek verblijven, is relaxen onderdeel van ons verblijf. En daar hoort dan ook wel één of andere lekkernij bij van de banketbakker. Die extra kilo’s moeten er natuurlijk wel afgefietst worden. Wij hebben daarom een favoriet rondje fietsen naar Bronsbergen. Het is genieten op deze mooie bijna windstille dag. Zelfs het ontbreken van fietsondersteuning is geen belemmering om langs de IJssel richting Steenderen te trappen.

Hoog water

Ik kijk over de IJssel uit. Het water staat hoog en ik ben blij dat in Nederland de waterstand van brede rivieren als de IJssel in de gaten gehouden wordt. Ik weet nog goed hoe in mijn jeugd ’s ochtends op de radio de waterstanden opgelezen werden. In gedachten hoor ik nog de stem op de radio: “Grave beneden de sluis: plus 4.” De waterstanden zijn natuurlijk van groot belang voor de binnenvaart.

Sluizen schutten en aardappels jassen

Als jonge vent voer mijn vader mee op het binnenvaartschip van zijn vader. Hij hield van het water en de rivieren, dus dat heb ik niet van een vreemde. Mijn opa was vreselijk streng voor mijn vader, want hij wilde hem niet voortrekken ten opzichte van het andere personeel.

Soms zat mijn vader op nog jonge leeftijd  ’s nachts op de fiets in weer en wind om alvast de sluizen te schutten vóór de boot bij de sluis kwam. Zo werd er tijd bespaard. Aan boord moest hij ook het avondeten bereiden. Met genoegen wierp hij dan van een afstandje de aardappels in de pan met water. Eén van de mannen aan boord riep dan, omdat hij nat gespat werd: “dat moet je niet doen, hoor!” Plons, ging het dan weer. Ik zie de grijns op mijn vaders gezicht.

Kees’ vader in de jaren dertig bij een van de vele Nederlandse rivieren.

Dat moet in de jaren dertig van de vorige eeuw zijn geweest. Als je vaart, zoals mijn vader, dan (her)ken je de meeste plaatsen vanaf het water. Maar ik kijk nu vanaf de kant van de landrotten. En opnieuw vind ik de IJssel de mooist meanderende rivier van Nederland. Het is pas februari maar de eerste ooievaars zitten al op hun nest.

Kleinste stadje Bronckhorst

Wij fietsen richting Steenderen, maar wij slaan uiteindelijk eerder af richting Bronkhorst en kijken over de weilanden. Deze keer slaan we de koffie over bij het ‘Wapen van Bronkhorst’. Wel gaan wij bij galerie ‘Lötters’ een kijkje nemen bij de edelstenen en beelden. Bronckhorst is een stadje hoe klein ook. Wij fietsen naar het pontje over de IJssel richting Brummen. Hier is goed te zien, dat het water hoog staat. Het maakt het gemakkelijk de pont op en af te rijden. Het uitzicht is adembenemend mooi en gelukkig heb ik mijn telefoon om foto’s te nemen.

Uitzicht vanaf de Cortenoeverse brug.

Langs de andere kant van de rivier hebben wij eveneens een mooi uitzicht en het licht is prachtig. Dit houdt in dat wij regelmatig stoppen om foto’s te maken. Via de Cortenoeversebrug keren we terug over de IJssel. Ondertussen genietend van het mooie panorama over de rivier die hier heel breed is. Wij sluiten de fietstocht af met het mooiste avondschemer die je je maar kan voorstellen.

De fietsdag wordt afgesloten met een prachtige zonsondergang.

Meer lezen

Kees Rooze raakt niet uitgeschreven over het landschap bij Zutphen. Zo schreef hij al eerder over het genoegen langs de IJssel te fietsen. Op hun fietstocht dwars door Nederland sloegen zijn vrouw en hij de IJssel natuurlijk ook niet over. En ook zonder bril genoot hij dan nog steeds.

Alle foto’s: ©Kees Rooze