Een actieve vakantie. Daar zocht Brigitte Leferink al jaren naar. Niet actief in de zin van een bergwandeling van hut naar hut of als hulp mee op een groot zeilschip maar iets met schrijven of koken. Het internet werd afgespeurd maar de meeste reizen in dat genre bleken vooral in voor- en naseizoen beschikbaar. En niet in juli en augustus wanneer Brigitte een paar weken vrij kan nemen. Dankzij een tip vond ze toch een kookcursus: Maria’s cookery course.

Tafeltjes staan uitnodigend klaar

Met een vriendin stap ik in het vliegtuig en een paar uur en een autoritje later komen we ergens onder Venetië aan bij een mooi pand. In the middle of nowhere staan de tafeltjes in de schaduw van een heerlijke overdekte galerij uitnodigend klaar.

Vier ochtenden krijgen we hier les van chef Stefano. Een zeer ervaren kok die onder andere in Korea en Amsterdam mensen de fijne kneepjes van de Italiaanse keuken heeft bijgebracht. En nu gaat hij aan de slag met twee hobbykoks uit Nederland. Er is geen uitgebreide kennismaking of introductie. Na het ontbijt komt hij ons ophalen, we krijgen een schort en hij begint te vertellen. Om pas na drieëneenhalf te stoppen. Als hij niet tegen ons spreekt, dan spreekt hij wel in zichzelf.

Alles moet op de gram nauwkeurig afgewogen worden

Zo krijgen we uitleg over de verschillende soorten bloem die je voor de diverse soorten pasta nodig hebt. Waar alle pasta’s vandaan komen. Hij pakt er boeken en kaarten bij ter illustratie en ondertussen geeft hij ons aanwijzingen om het deeg klaar te maken. De hoeveelheden staan op een vodje papier dat hij regelmatig raadpleegt en alles moet minutieus gewogen worden op een digitale keukenweegschaal. Eieren worden geklutst en beetje bij beetje toegevoegd. Alles op de gram nauwkeurig. En als het goed is, complimenteert hij ons met een ‘Perfect.’

Nononono!

Het deeg klaarmaken is stap één. De pasta in de goede vorm krijgen, stap twee. Tagliatelle blijkt nog wel te doen maar orecchiette (oortjes) blijkt een stuk lastiger. Het ziet er zo simpel uit. Je duim in een klein balletje zetten en dan iets verschuiven. No no no no no is het meest gehoorde commentaar. Vriendin en ik verzuchten tegen elkaar dat we het toch echt precies zo hebben gedaan als hij, We ploeteren door tot we (eindelijk) het verlossende ‘perfect‘ horen (en geen idee hebben wat er anders is aan die laatste orecchiette in vergelijking met de vorige). Dezelfde procedure volgt bij het maken van cavatelli. En dat is pas de eerste dag.

De taart delen we ’s middags uit

Stefano heeft door dat het gepriegel met deeg niet onze sterkste kant is. Om ons enthousiast te houden staan op dag twee een gevulde pastei, een limoncello-taart en gnocchi op het programma. Net als na de eerste les, bestaat de lunch uit onze eigen creaties… De chef dient het op en neemt wat over is mee om het personeel van het hotel onze baksels te laten proeven. Daarna schuift hij aan voor de evaluatie. Van de limoncello-taart blijft zoveel over dat we het restant in stukken snijden en laten inpakken. ’s Middags delen we het bij het zwembad uit aan de andere gasten die in het hotel of in één van de appartementen verblijven.

Orechietti in wording.

De laatste dag van de kookcursus is weinig ‘perfect’

Dag drie staat in het teken van risotto en cannelloni. Die laatste gemaakt van crêpes. Het lijkt me eerst wat weinig voor een hele ochtend maar het maken van de cannelloni blijkt zeer arbeidsintensief en tijdrovend. Gelukkig is de smaak er naar. Onze moeite wordt beloond! De laatste dag gaan we aan de slag met ravioli en tortellini.  Hierbij komen verschillende attributen op tafel zoals uitstekers en (kartel)mesjes. De varianten waarin de tortellini vervolgens met de hand kan worden gevormd blijken bijna oneindig. Omdat hier weer hetzelfde geldt als op de eerste dag: veel no no no no no en weinig perfect noemen we de kunstwerkjes die wij hebben gemaakt maar naar ons zelf.

Brigitte aan de slag in de italiaanse keuken.

Te lui geweest om meer te doen

De conclusie? Het is een boeiende, intensieve en smakelijke cursus geweest. De lessen van Maria’s cookery course staan open voor 2 tot 12 personen. We hebben dus mazzel dat we met zijn tweeën waren. Daardoor hebben we alle aandacht gekregen, konden met onze neus bovenop de pannen waarin de sauzen werden klaargemaakt staan en alles zelf proberen. We hebben dus alles uit de kookcursus gehaald wat erin zat. De keerzijde is dat we ’s middags te lui zijn geweest om iets te doen. We zijn het terrein niet af geweest en hebben alleen maar bij het zwembad in de schaduw gelegen.

een boeiende, intensieve maar ook smakelijke cursus waar Brigitte o.a. deze cannelloni leerde maken.

Bij thuiskomst treffen we de recepten in onze mailbox. Ik weet niet of ik heel vaak verse pasta ga maken maar de sauzen zeker. Ze waren om de vingers bij af te likken. En al die fijne kneepjes die we hebben geleerd en de tips die we hebben gekregen ga ik natuurlijk toepassen.

Meer lezen over koken

Vakantie vieren en koken is natuurlijk een heerlijke combinatie. Maar ook in Nederland bestaan er goede kookcursussen. Zo schreef Wendy Voois hoe ze leerde een goede hollandaisesaus te maken. En heb je geen tijd (of geld) over voor een kookcursus, dan zijn er ook goede kookboeken waaruit je ervaring kunt opdoen. Zoals Home Made Basics, kookboek van het jaar in 2020, geschreven door Yvette van Boven.

Alle foto’s: ©Brigitte Leferink