Als de Spaanse Carmen Cobos naar Nederland komt, verbaast ze zich over onze liefde voor de poes als huisdier. Een verbazing die ze heeft omgezet in een film. In ‘Cat Stories’, sinds vandaag in de bioscoop, volgen we Carmen op haar pad als oppas voor katten. Werk dat ze heeft gekozen om antwoord te krijgen op de vraag wat haar Nederlandse vrienden toch bezielt poezen te behandelen als een geliefd gezinslid.

Over de vloer bij katten

Zo zien we hoe Carmen door Amsterdam fietst, kattenbakken leegt, rammelt met kattenbrokken en praat in een mix van Engels, Spaans en Nederlands met de eigenzinnige viervoeters. Ze heeft gesprekken met de baasjes. Ziet hoe katten worden gefokt en bezoekt een pleegmoeder van moederpoezen met jongen. Met de camera volgt Carmen kinderen die met hun ouders een poes in het dierenasiel komen uitzoeken. En zo komen we als kijker samen met Carmen bij heel wat kattenhuishoudens over de vloer.

Liefde van kat gaat door de maag

Carmen Cobos op bezoek bij een pleegmoeder van nestjes.

Het kattenbestaan is overzichtelijk. Voor hen geldt: wiens brood men eet, diens woord men spreekt.  Katten snorren, geven kopjes en likjes aan de hand, die hen -letterlijk- voedt. Verder slapen ze op schoot, laten zich aaien en spelen met namaakmuizen of bewegende balletjes of staartjes. Maar vergeet niet dat het roofdieren zijn, waarschuwt de pleegmoeder van nesten poesjes een paar keer. Dat wordt onderstreept als een kattenliefhebber in de film verbonden moet worden na de weinig zachtzinnige aanraking met de klauwtjes van zijn geliefde kat.

Wederzijdse aanhankelijkheid in Cat Stories

Baasjes hebben behoefte aan gezelschap.

Uit de beelden en de interviews in ‘Cat Stories’ spreekt de behoefte van de volwassen baasjes aan gezelschap en zorg voor hun kat. Kinderen vinden een kat vooral een soms hardhandig maar ook knuffelbaar speelgenootje. In de film zijn geboorte en dood, gemis, ontroering en wederzijdse aanhankelijkheid vol op te vinden. De Spaanse Carmen krijgt in de film steeds meer begrip voor de kattenliefde van haar vrienden en het eindigt er zelfs mee dat ze die inmiddels deelt.

Ik vond katten eng

Zo’n vachtje aaien voelt verrassend lekker aan.

Evenals Carmen ben ik zonder huisdieren opgevoed. Ik vond katten daarom voornamelijk eng. De eerste keer bij mijn vriendje thuis probeerde ik de kat daar te hypnotiseren opdat deze niet op mijn schoot zou springen. Wat uiteindelijk natuurlijk wel gebeurde. Zo’n zacht vachtje aaien voelde verrassend lekker aan.

Zwerfschatjes

Eenmaal uit huis en samenwonend zwichtte ik voor de zwerfpoesjes uit een nest in de achtertuin van de bakker. Ik nam er maar meteen twee. Ze klommen in me, draaiden rondjes op onze elpee en speelden met elkaar en met ons. Kattendrollen ruimen en de kattenpieslucht gingen nog. De vlooienplaag twee zomers achter elkaar maakte de inmiddels jeukende kattenliefde er niet minder op.. Een allergische zus, die alleen met pillen op bezoek kon komen, maakte ook geen verschil.

De hele kattenfamilie verhuisde mee

Op het hoogtepunt van mijn kattenliefde waren er zelfs drie poezen in huis, waarvan er een met drie kleintjes. Een van mijn twee poezen was weggelopen en toen nummer drie als lookalike kwam aanlopen en zwanger bleek, konden we het niet over ons hart verkrijgen om afstand te doen. Ook al kwam nummer twee ook terug met hangende pootjes. Toen we verhuisden ging er dus een hele kattenfamilie mee. De eerste nacht in het nieuwe huis deponeerde mama poes één voor één haar drie jongen op ons voeteneind en gingen er zelf naast liggen. Vooruit dan maar, ook een onrustige nacht hadden we voor ze over. En mijn man had me nog zo gewaarschuwd. Begin nooit aan een kat, zei hij.

En toen raakte de kattenliefde over

De twee poezen waarmee Karins kattenliefde begon

Maar uiteindelijk werden de drie katten oud. De oudste bereikte zelfs de gezegende leeftijd van 18 jaar. En oude poezen hebben kwalen. De dierenarts werd bijna een bekende. Maar de portemonnee raakte leeg en de meubels bleven ondanks krabpalen opengekrabd achter. Ondanks het kattenkruid werden de bloemen en planten onverstoorbaar aangevreten. Het bosje tulpen in de vaas was binnen een dag door midden geknakt. Er hing een permanente pieslucht in onze etage op de eerste verdieping. Want voor onze ouder wordende poezen bleek de rand van de kattenbak inmiddels te hoog.

Laatste kat rust in vrede onder struik

Gelukkig hebben ze nog een paar laatste jaren kunnen genieten van onze huis met tuin, waar ze naar buiten konden. De katten genoten met volle teugen. Gelukkig waren ze te oud om nog een vogeltje of een muis te vangen. Inmiddels rust onze laatste poes al weer 27 jaar onder een struik in de tuin.

Katten horen buiten

Waarom geen nieuwe kat genomen? Ik besloot dat beesten, ook katten, dus buiten horen. Precies het standpunt waarmee Carmen Cobos aan haar film over de Nederlandse kattenliefde begint. Alleen was het mijn eindconclusie. Inmiddels had ik mijn handen vol aan het strelen en verzorgen van mijn twee kinderen. Voor poezen bleek er niet genoeg liefde meer in huis. En nu stel ik prijs op mijn rust. Geen vieze kattenbakken meer en geen zorg van buren nodig tijdens vakanties. Leve het kattenvrije bestaan! Toch kijk ik door Cat Stories even met weemoed en ontroering terug op de tijd dat ik katten lief had…

De documentaire ‘Cat Stories’ wordt in Nederland uitgebracht door Amstel Film

Meer over kat en hond

De liefde voor viervoeters is op onze website vaker bezongen. Zo wandelt Netty 2x per dag met Bella voor haar beweging, mist Wiette haar kat Sjakie nog steeds maar heeft ze gelukkig nog hond Jitte en legt Wendy Voois uit waarom ze zoveel van Bink houdt.