Vele kilometers heb ik weggetrapt op de prachtige lange afstandspaden van Italië, Frankrijk en Duitsland. Drie paar bergschoenen heb ik finaal versleten en – naar ik vrees- ook mijn rechterknie.
Maar wat heb ik genoten! En vaak ook afgezien… Elke inspanning werd steevast beloond met fabuleuze uitzichten (en wéér een afdaling)! Een lange wandeling van dagen zit er dit jaar helaas niet in. Dankzij de fascinerende documentaire Camino, een feature-length selfie heb ik toch de beroemde ’tocht der tochten’, de pelgrimsroute naar Santiago de Compostela, gelopen. Maar dan door de ogen van regisseur Martin de Vries.
Selfie is een eyeopener
De documentaire, vanaf 6 juni in de bioscopen, is een eye-opener voor wie zich afvraagt wat er eigenlijk leuk is aan wandeltochten die dagen-, soms wekenlang duren. Een feest van herkenning voor de vele wandelaars die hun hart verloren hebben aan deze bezigheid.
Van Van Kooten en de Bie naar de Camino
Regisseur Martin de Vries (1956) is een Nederlandse programmamaker, producent en media-ondernemer. Vanaf 1985 is hij de vaste editor van Van Kooten en de Bie geweest. Bovendien monteerde hij diverse documentaires, werkte hij mee aan films en televisieprogramma’s.
Martin de Vries filmt zichzelf
Zonder enige voorbereiding start Martin de Vries op el Camino, de pelgrimstocht naar het Spaanse Santiago de Compostela. Hij begint in Le Puy-en-Velay, midden Frankrijk. Hij heeft dan een tocht van 1600 kilometer voor de boeg, wat neerkomt op ongeveer 70 dagen lopen. Onderweg filmt hij zichzelf en het omringende landschap, terwijl hij zichzelf de vraag stelt: ‘Waarom doe ik dit en hoe vergaat het mij?’
Trainen doet Martin onderweg
De eerste dagen heeft hij het zwaar. Geen wonder, want hij is ongetraind aan de tocht begonnen. Maar hij wordt gegrepen door de voortdurende verandering van het landschap en de verpletterende stilte om zich heen. Hij loopt over onverharde, eindeloze paden, doorkruist bossen, passeert klaterende beekjes en komt in mooie, kleine dorpjes. Na anderhalve week lopen, op dag 9, zegt hij euforisch: ‘Je wordt vanzelf sterker. Trainen is niet nodig, dat doe je onderweg wel!’
Knieblessure knakt moraal
Maar dagen later, op de 17e dag is zijn moraal aanmerkelijk gedaald. Hij heeft een knieblessure en moet zichzelf dwingen om door te zetten. ‘Vijf kilometer haal je altijd, dat is te overzien!’, verzucht hij in de camera.
Liefdevolle ontvangst
Als hij dertig dagen onderweg is, past hij zijn looptijden aan, en loopt hij niet meer op het heetst van de dag. ‘Soms begin ik al om 6 uur in de ochtend. Dan loop ik tot 2, 3 uur in de middag en kan de rest van de dag uitrusten. De liefdevolle ontvangsten op de plek van bestemming zijn elke keer weer een verrassing!’
Het is niet alleen Martin’s Camino
Voorbij de Spaanse grens wordt het pad aanmerkelijk drukker. ‘Het is niet alleen mijn Camino’, verzucht hij nadat hij Pamplona is gepasseerd. ‘Het is hier een gekkenhuis. Zoveel mensen op de weg!’ Hij kiest ervoor om de route te vervolgen via de Camino Del Norte, langs de Spaanse kust, waar de route aanzienlijk rustiger is.
Dieper in je zelf wegzakken
Dat geldt niet alleen voor de weg; ook wandelaar-regisseur Martin ontspant zichtbaar. ‘Het is een niet uit te leggen bezigheid’, vertrouwt hij de camera toe, met steile klippen langs een prachtige zee op de achtergrond. ‘Fysiek gaat het me gemakkelijk af. Het is een unieke ervaring van dieper in jezelf wegzakken!’
Antwoorden op niet gestelde vragen
Anders dan veel wandelaars op het pelgrimspad heeft Martin zich geen specifieke vraag gesteld aan het begin van de onderneming. Maar nu hij al meer dan vijftig dagen onderweg is, dringen de antwoorden op niet gestelde vragen zich desondanks op. ‘Ik wil vertrouwen krijgen in het laatste stuk van mijn leven’, bekent hij. ‘Ik word gedwongen mezelf onder de loep te nemen. Er valt hier niks te verschuilen. Waarachter?!’
Camino vervolgt Martin thuis
Het is een ontroerend moment in de film wanneer Martin, met zijn eindbestemming in zicht constateert dat het steeds stiller is geworden, ‘Om mij heen en in mijzelf. Een mooie boom, koeien en een lichaam dat loopt! Het is klaar. De rest van de reis vervolg ik thuis!’
Vooral de ervaring van de Camino gevangen
Martin de Vries heeft met deze documentaire niet alleen een wandeling in een prachtige natuur vastgelegd maar -door zijn toenemende openhartigheid- vooral de érvaring van het dagenlange lopen weten te vangen. Ik heb genoten van deze prachtige feature length selfie die iedereen moet gaan bekijken.
Zeker 1,2 miljoen lange afstandswandelaars maar ook de 10,5 miljoen mensen die graag meer dan een uurtje wandelen. En ik neem mezelf voor om alles te doen wat in mijn vermogen ligt om zo snel mogelijk weer op pad te kunnen gaan. Wie weet…. misschien wel naar Santiago de Compostella!
Meer van Wiette
Een van de 5 boekentips van september van Wiette ging over Santiago de Compostela. Maar ze zag ook meer mooie documentaires, zoals Sprekend Nederland, Goede buren en over de mens in de natuur.
Recente reacties