Deze week leren op Zeilschool Aalsmeer 200 mensen de fijne kneepjes van het zeilen. Van jong tot oud, want er zijn heel wat meerdanvijftigers die het heerlijk vinden om te leren hoe ze op windkracht door de golven kunnen klieven. Carl Berger (69) neemt ze in een zomers weekeinde als instructeur graag mee op zijn geliefde Westeinderplassen.
Bewegen is goed voor ons. Helemaal voor vijftigplussers. En écht, we kunnen veel meer dan dat we denken. Dat bewijst onze rubriek In Beweging telkens weer. Deze keer: waarom zeilen de ultieme ontspanning biedt.
Klussen en zeilen, heerlijk!
Zeilinstructeur Carl Berger is het hele jaar door op de Westeinderplassen te vinden.
“Het toeval wilde dat een collega van me een bootje had liggen op de Westeinderplassen. Na onze nachtdienst, ik werkte op een zetterij, gingen we dan in de zomer meteen door naar het eilandje dat hij daar had. Eerst slapen in een tentje en dan een ontbijtje in de open lucht. Klussen en zeilen, heerlijk. Sindsdien heeft de natuur, de wind en het water me te pakken. Later werkte ik op een ICT-afdeling en dan was het fijn om ergens anders aan te denken dan computerprogramma’s. Zeilen was de manier om te ontspannen, want echt, het vraagt je totale aandacht. ”
Een Valk samen met mijn broer
“Mijn eerste boot was een houten schakel van 4,80 meter met 12 vierkante meter zeil. Daarop heb ik mezelf zeilen geleerd. Met schade en schande. Letterlijk, want ik heb wat opgelopen butsen en deuken moeten wegschuren. Daarna heb ik samen met mijn broer een polyester Valk gekocht. Die lag in het Friese Heeg. Ja, daar zijn heel wat zeilscholen gevestigd voor wie het wil leren. En daar heb ik ook regelmatig gezeild. Maar toen zijn kinderen het niet meer leuk vonden, heb ik hem helemaal van mijn broer gekocht. En naar de Westeinderplassen gebracht.”
Ik houd niet van zeilen op zee
“Ik heb weleens op zee gezeild, maar dat is niets voor mij. Teveel water! Klinkt dat gek voor een zeiler? Het leuke aan de Westeinderplassen vind ik het manoeuvreren met de boot. Het is er druk, je moet opletten. En door nauwe slootjes varen. ’s Zomers kom je daar nauwelijks doorheen maar in de winter vang je daar wel de wind. De bomen hebben dan hun bladeren verloren en dan kun je erdoor heen zeilen. En ik vind het ook fijn om ergens te kunnen aanleggen voor een bakkie leut of een broodje.”
Twee keer omgeslagen
De Westeinderplassen bestaat uit meren en slootjes. Juist dat manoeuvreren vindt Carl Berger een uitdaging.
“Het kan hier best spoken. Ook al controleer ik de weersverwachting, soms ben ik weleens door het weer verrast. Ik ben zelf ook twee keer met een boot omgeslagen. Je wordt er eerst uitgekieperd en dan gaat hij om. Dus je komt er niet zo gemakkelijk onder terecht. Het grootste probleem is hem weer goed te draaien…”
Ik leer nog steeds nieuwe dingen in zeilen
“Twee, drie keer per week ben ik hier wel te vinden. Inmiddels heb ik mijn eigen boot zelf weggedaan, ik zat er bijna nooit meer in. De meeste tijd vaar ik met anderen. 15 jaar terug, kwam ik hier met een bedrijfsuitje, een zeilmiddag. En toen zag ik dat de instructeurs toch dingen anders deden dan ik gewend was. Dus heb ik les genomen. Van lieverlee ben ik zo van beginneling, gevorderde tot instructeur geworden. En ik leer nog steeds. Want er is altijd wel weer een nieuw snufje of een handigheidje die een andere zeiler heeft ontdekt. En dan zit ik weer met hem in de boot omdat te zien.”
Recente reacties