Op weg met de taxi naar mijn hotel in Marrakesh geniet ik al met volle teugen van de indrukken door het autoraampje. Op ongeveer 3,5 uur vliegen van Amsterdam bevindt zich een totaal andere wereld. Ik zie rozerode huizen met ommuurde tuinen, grote oranje-roze bougainvillea en bloeiende cactussen. Een oud hotel met een zweem van het Franse verleden. Ik ben hier voor een conferentie maar tussendoor kan ik even wegglippen om te genieten. En zo kom ik ook in de Majorelletuin terecht en het museum van Yves St. Laurent.
Kleuren Marrakesh hebben enorme kracht
De couturier verloor zijn hart aan de Marokkaanse hoofdstad in de jaren zestig. En volgde daarmee in het voetspoor van jonge Franse kunstenaars op wie Noord-Afrika in het begin van de 20ste eeuw een enorme aantrekkingskracht had gehad. Tijdens mijn korte verblijf begreep ik al snel waarom. Want een eeuw later zijn de kleuren in Marokko nog steeds van een ongekende kracht. Blauw, groen, rood en oranje in de groentes op de markt, in de bloeiende bougainvillea maar ook in de kleurstoffen van de garens voor tapijten. Diezelfde kleuren heeft de schilder Jacques Majorelle in zijn Majorelletuin laten terugkomen.
Menselijk element uitgelicht
De jonge schilder streek na een rondreis door Noord-Afrika bijna 100 jaar geleden neer in Marrakesh. Jacques Majorelle kocht een stuk grond aan de rand van Marrakesh, in de wijk Palmeraie. Hij bouwde daar een moderne villa en legde een botanische tuin aan. Een tuin met planten van alle vijf continenten. Het bijzondere aan de Majorelletuin is dat alle voor de schilder zo kenmerkende kleuren terugkomen in decoratieve elementen in de tuin. Het effect van het Majorelle-blauwe huis of de oranje karpers tussen de groengrijze cactussen of de groene potten tussen het bamboe is uniek. Steeds lijkt het of het menselijk element tussen het groen wordt uitgelicht.
Majorelletuin bekoorde ook Yves St. Laurent
De tuin stond op mijn bucketlist bij een bezoek aan Marrakesh en ik kan het iedereen aanraden. Nu ik weer thuis ben en mijn foto’s terugkijk, realiseer ik mij nog meer dat ieder gezichtspunt in de tuin een vervreemdend effect had. Het rustige bijna saaie groen van de planten in combinatie met kleuren uit Marokko. “Marokko heeft me kleur gegeven,” citeert het Amerikaanse magazine Harper’s Bazaar ook Yves St. Laurent, die in 1966 de kobaltblauwe villa van Majorelle kocht. Samen met zijn partner Pierre Bergé kochten zij in 1980 de tuin en in 1997 richtte Bergé een stichting op om deze te kunnen behouden. In de tuin is ook de as van de in 2008 overleden YSL verstrooid.
Museum toont invloed Berbers op YSL
Naast de tuin is nu sinds oktober 2017 een tweede YSL-museum gebouwd. Omdat ik nog niet zo lang geleden het YSL-museum in Parijs heb bezocht, piepte ik in Marrakesh ook even naar binnen. In Parijs is de kracht van het museum de werkkamer van YSL, in Marrakesh ligt de nadruk op de invloed van de Berber-cultuur op zijn couture. Net als in Parijs wordt ook hier de relatie gelegd tussen noest vakmanschap en luxe. Schetsen, stoffen en kunstwerkjes die YSL ter inspiratie dienden, worden getoond. De musea in Parijs en Marrakesh hebben dezelfde opzet. Maar naast het beroemde logo, dat voor mij heilig begint te worden, kom ik hier een Berber-beeld tegen. Een grote vogel op een sokkel tegen een blauwgroene muur. Een vruchtbaarheidssymbool.
Hebberig van souks in Marrakesh
Niet zo gek, want de Berber-cultuur bleek een vruchtbare bodem voor YSL’s creativiteit. Een aanpalende tentoonstelling laat duidelijk zien hoe groot de invloed van de Berbers op zijn werk is geweest. Hier is vooral kleding en sieraden van het Noord-Afrikaanse volk te zien. Het lijkt in eerste instantie sober maar het is zeer rijk gedecoreerd. Vooral de schitterende sieraden maken indruk. Na het bezoek aan het kleine Berbermuseum valt de invloed van de Berbers op allerlei producten in Marrakesh helemaal op. Zeker als je de souks van de Medina in gaat. Pas maar op, dat je er niet hebberig van wordt!
Recente reacties