Het is stormachtig en het giet van de regen als mijn zusje Marieke me komt ophalen voor de workshop Stola of tas haken van Adinda Zoutman. Ideaal weer voor een dagje haken, zeggen we tegen elkaar. Als we na een uur rijden aankomen in Bonita-Loka waar de workshop gegeven wordt, kijken we onze ogen uit: wat een mooie lichte ruimte en we genieten van de mooie wolletjes die ons vanuit de ruimte aankijken.

‘Mooi gek’

“Ik koop alleen wat ik leuk vind”, vertelt eigenaresse Ester van der Velden later. “Dan kan een vertegenwoordiger nog zo zeuren; als het niet bij me past, koop ik het niet.” Ester is van oorsprong ergotherapeut, maar toen het werk van haar man haar naar Brazilië voerde begon ze daar zelf genaaide, gehaakte en gebreide spullen te verkopen onder de naam Bonita-Loka wat ‘mooi gek’ betekent. Terug in Nederland breidde ze haar activiteiten uit met het geven van workshops en opende ze haar eigen handwerkhuis.

Zuid-Amerikaanse ontwerpen uit Friesland

Adinda Zoutman helpt tijdens haar workshop een leerlinge op weg.

Vandaag stelt Ester haar ruimte beschikbaar aan Adinda Zoutman. Adinda komt uit Friesland, maar haakt omslagdoeken die ook door een Spaanse of Zuid Amerikaanse ontworpen zouden kunnen zijn. Zo’n 15 vrouwen zitten rond twee tafels als Adinda zich voorstelt en vertelt hoe ze geniet van het ‘free form’ haken van haar doeken. Allemaal krijgen we een setje papieren met een globale beschrijving van hoe Adinda haar stola’s en tassen haakt. De rest zal uit onze eigen creativiteit moeten komen!

Ik wil graag een deken voor kille avonden

Voor we beginnen zoeken we in de winkel van Ester de garens voor de basisstola uit. Zelf heb ik – tot hilariteit van de anderen- de zitting van mijn paarse Stokke stoeltje meegenomen en een van mijn turkooizen aardewerk objecten die ik al jaren spaar. Die kleuren moeten de basis worden voor mijn stola die ik als een soort ‘deken’ op mijn bank wil draperen om er me lekker in te verschuilen als de avonden wat killer worden. Voor de bloemen ga ik diverse restjes garen gebruiken die ik thuis nog heb liggen.

Dagje haken betekent soms ook weer uithalen…

Ik begin met een zwart middenstuk waar later de bloemen zullen opkomen. Halverwege besluit ik het uit te halen om toch mijn midden met paars te haken. Mijn zusje Marieke en ik halen die middag nog vaker ons middenstuk uit, in tegenstelling tot de vrouwen om ons heen die stug doorhaken en al bijna hun middenstuk afhebben. Blijkbaar zit dat perfectionisme in ons Mielekamp-bloed…

Dagje haken wordt ook avondje

’s Avonds nog bolletjestoer aan opslagdoek toegevoegd.

Als de lunch wordt opgediend, heerlijke spinaziesoep met een kleine quiche naar wens, komt Adinda weer aan onze tafel zitten om uit te leggen hoe je de bloemen haakt die op en onder de stola komen. Marieke en een stuk of zes andere vrouwen haken met Adinda mee. Ikzelf heb al vaker bloemen gehaakt dus haak stug verder aan mijn paarse middenstuk. Die bloemen zie ik later thuis zelf wel. Aan het einde van de dag hebben Marieke en ik slechts een klein stukje van onze stola af. Maar als ik thuis ben, haak ik bij de tv verwoed verder. Om halftwaalf die avond stuur ik mijn zus een appje van mijn sjaal, waar ik inmiddels al een rand omheen heb gehaakt en een bolletjestoer heb toegevoegd. ‘Mooi, ga zo door’, appt ze terug. Dat ga ik zeker doen, want ik verheug me erg op het eindresultaat!