Ik vul het formulier voorafgaand aan de coloscopie in. Ik gebruik geen medicijnen, ik sport regelmatig, ik ben trouw volger van de maaltijdschijf van vijf. En mijn laatste verblijf in het ziekenhuis is zo’n halve eeuw geleden; toen werden als kind mijn amandelen geknipt. Ik beschouw mij kortom als goed gezond. Maar het bezoek aan de polikliniek in het kader van het bevolkingsonderzoek darmkanker zou mijn mening over mijn lichamelijke toestand danig aan het wankelen brengen.

Iedereen tussen 55-75 jaar wordt opgeroepen

Sinds 2014 worden Nederlanders tussen de 55 en de 75 jaar tweejaarlijks uitgenodigd om mee te doen aan het bevolkingsonderzoek darmkanker. Jaarlijks krijgen meer dan 15.000 mensen darmkanker, waarvan er zo rond de 500 overlijden. Die aantallen zijn goed terug te dringen, omdat darmkanker mits in een vroegtijdig stadium ontdekt de overlevingskans vergroot tot 94% na vijf jaar. Nog niet iedereen is opgeroepen. Dat zal nog tot 2019 duren. Op de site van de RIVM kunt u zien wanneer u aan de beurt bent. Stella Ruisch kreeg de oproep dit voorjaar, dit is deel 3 over haar ervaringen. Eerder verschenen  ‘The Fall’ en ‘Ontslakken met Moviprep‘.

Als een achtbaan in de Efteling

Zodra de deur naar de behandelruimte voor me opengaat, krijg ik dezelfde sensatie als bij een attractie in de Efteling. Zoals daar door medewerkers de veiligheidsstang tegen je buik wordt gedrukt, gaat hier de metalen stang langs het bed omhoog. Daarvoor heb ik eerst nog mijn onderkleding op een stoel gelegd in een door een gordijn afgeschermde ruimte. Een verpleegkundige heeft vakkundig een infuus ingebracht (gelukkig ben ik als bloeddonor wel wat gewend) voor het roesje. Vervolgens start de ‘attractie’ die in mijn geval na zo’n ruim twee uur tot stilstand komt terug op dezelfde plek achter het gordijn.

Gelukkig wat geavanceerder techniek dan Prikkeprak

In de tussentijd maak ik liggend op bed een virtueel achtbaanritje in een operatiekamer die me óók het gevoel geeft dat ik als figurant mag meedoen aan een ziekenhuissoap. Alleen oei, dit is echt! Op wel drie schermen kan ik op diverse manieren zien hoe de coloscopie in zijn werk gaat. De ziekenhuissoap verandert in de tv-scène waarin Arjan Ederveen als kabouter Prikkeprak een poliep verwijdert. Gelukkig zijn de middelen in deze kliniek wat geavanceerder. Zou het niet om mijzelf gaan, dan zou ik nog meer bewondering kunnen opbrengen voor de techniek waarmee met een microcameraatje mijn anderhalf meter lange dikke darmkanaal wordt verkend.

Mijn optimisme over coloscopie blijkt niet terecht

Van nature houd ik graag in alle gevallen de controle. Maar daarvan is nu totaal geen sprake meer. Onder invloed van de fentanyl in het roesje voel ik niets maar ik mis gedeelten van wat er gebeurt, de beelden krijgen iets wazigs. En er is wat aan de hand…Mijn optimisme over de ingreep, ‘Even doorzetten en dan weer door met leven’, blijkt niet terecht. Het cameraatje heeft wat gevonden! Meer dan de helft van de Nederlanders boven de vijftig heeft poliepen in zijn darmen. En daar hoor ik blijkbaar bij. “Haal ze maar meteen weg”, herhaal ik, me plotseling gevangen voelend in slangetjes en pleisters. Maar zo gemakkelijk gaat dat niet.

Volgende keer: Ja, ik geloof… in bevolkingsonderzoek darmkanker