Op weg naar het zonnige Zuid-Frankrijk hebben inmiddels tienduizenden Nederlanders over de Route du Soleil gereden. Meerdanvijftigers gingen als tiener samen met hun ouders. Of zoals wij, net volwassen, op onze eerste kampeervakantie met een tweedehands autootje. Sindsdien zijn we vertrouwd met courgette en knoflook. Nu gaan nog steeds velen ‘van onze leeftijd’ met tent, caravan of camper richting Mediterranée. Hoewel de fly-drive het 1200 kilometers vreten inmiddels overbodig heeft gemaakt. Een nichtje rekende mij eens voor hoeveel autorijden zelfs meer kost. Maar de hang naar nostalgie is sterker. Dus gaan wij voor de elfde keer, ouderwets met tent, op pad.
In Zuid-Limburg ontvouwt zich eerste uitzicht
De tomtom kan uit: we kunnen de route dromen. Ik verheug me erop. Eerst het Nederlandse groene landschap tot aan de bocht bij het vliegveld in Zuid-Limburg. Daar ontvouwt zich het eerste uitzicht. Dan via Luik en Luxemburg naar Metz en Nancy in Frankrijk. We passeren diverse aires, de Franse parkeerplaatsen naast de snelweg. Ze variëren van eenvoudige parkeerplaats met picknicktafels, toilethuisje en speelplaatsje tot gigantische complexen met restaurants, winkels, benzinestation, lommerrijke picknickplaatsen en meerdere speeltuintjes.
Rustpauze liefst bij bar-tabac onder platanen
Liever een bar tabac in een nabijgelegen dorpje dan een moderne aire de repos.
Een tijd lang vonden we ze fantastisch! Ik las zelfs het boek ‘Autonauten van de kosmosnelweg’ over de trektocht van Julio Cortazar en zijn vrouw Carol Dunlop. Zij stelden in de jaren zestig elke dag hun campertje op een parkeerplaats op langs de autoweg van Parijs naar Marseille. Zo legden zij deze weg in een aantal maanden af. Wij vermijden de krioelende mensenmassa’s van de 21ste eeuw liever en zoeken voor een rustpauze een bar-tabac in een plaatsje vlakbij de snelweg. Soms tevergeefs, soms een pareltje onder platanen naast de kerk.
Groene camping bij Nancy
Onze eerste overnachting is altijd in Noord-Frankrijk tussen Nancy en Lyon. De eerste camping halen we meestal uit een boekje met rustige campings in Oost-Frankrijk. Deze keer lukt dat niet. Ze zijn te ver uit de buurt van de snelweg. We belanden op een groene camping bij Nancy. Gelukkig ontdek ik bijtijds dat ik de slaapzakken ben vergeten! Drie kwartier later hebben we nieuwe gekocht bij de dichtstbijzijnde Decathlon. Met dank aan de mobiele telefoon en internet. Geen overbodige luxe om goede, nieuwe te kopen na 26 jaar….
Industrie en akkers passeren autoraampje
Het lieflijke Noord-Oost Frankrijk met ronde hooibalen.
De volgende dag geeft de Route du Soleil weer het vertrouwde beeld van vakantiezoekers en harde werkers. Oftewel de rechterbaan een rijdende muur van Poolse, Litouwse en Roemeense vrachtwagens, de linkerbaan auto’s waarvan de meeste voorzien van caravan. We zien er zelfs één waarvan auto en caravan allebei dezelfde kleur goudbruin hebben. Ondertussen rijden we door lieflijk Noord-Oost-Frankrijk. Glooiende heuvels, velden onderbroken door ronde hooibalen, zelfs al wijngaarden en akkerland. Zo waar onder Metz een verdwaald veld vol zonnebloemen. Maar ook industriecomplexen net als tolpoorten in in enorme asfaltvlaktes. Twee rokende kerncentrales passeren ook aan ons autoraampje.
Onder Lyon horen we de eerste krekels
De grens naar de warmte vormt de Bourgogne, de wijn-en champagnestreek. Gigantisch grote loodsen met aansprekende namen van champagnes. Geen thuis bottelende wijnboer, gewoon een industrie. Eén loods is van een doodse doos verandert in een kunstwerk doordat halverwege op een muurschildering een wijnrank naar buiten breekt en tot boven het dak ‘groeit’. Wolkenvelden maken plaats voor helblauwe lucht. Onder Lyon hoor ik de eerste krekels, teken van zomerse warmte.
Vers stokbrood in buurt van lavendelvelden
Een camping vlak bij zo’n heerlijk geurend veld vol lavendel.
We rijden altijd doordeweeks dus we schieten lekker op. De tweede nacht kamperen we in de buurt van Orange. In de lavendelstreek krijgen we op de camping een plek aan zo’n bedwelmend lekker ruikend paars veld. De camping heeft ook nog een zwembad, dus we spoelen het Route du Soleil-zweet weg tijdens een laatste zonnig uurtje. Eén van de Franse vakantiepleziertjes is het verse stokbrood. De volgende ochtend kopen we het bij de plaatselijke bakker. Hij heeft op de camping naast zijn bestelautootje op een tafeltje twee manden uitgestald met vers stokbrood, allerlei soorten croissantjes en broodjes.
Na 3 dagen klaar met zwerven langs Route du Soleil
Hierna volgt het favoriete deel van de route. Een golvend landschap van cypressen, wijngaarden, lichtgele dorpjes rond een kerk, rotsen met ruïnes. We slaan af naar het oosten, richting Aix-en-Provence en komen in de buurt van onze camping aan zee. Zou ons favoriete plekje beschikbaar zijn? In elk geval zijn we na drie dagen klaar met zwerven en stappen vanuit ons tentje in de lome routine van eten, drinken, zonnen, zwemmen en zwoele zomernachten….
Recente reacties