Fietsvakantie langs de kust 3 en slot
Afgelopen weken deed Karin de Lange verslag van kamperen als 70plusser. Leeftijdgenoten Kees Rooze en zijn vrouw doen er nog een schepje bovenop en stappen bepakt en bezakt op de fiets voor een fietsvakantie langs de kust. Op de fiets hè, dus geen Ebike! Vanwege de gunstige wind besluit het stel de terugweg te kiezen. Gedeeltelijk dezelfde route maar vanuit het zuiden voelt die toch anders aan. Terug met de wind in de rug.
Prikkie onder zeil
We zijn weer terug in Burgh-Haamstede, maar wel op een andere camping. Wij zijn moe van het fietsen en slapen heerlijk. Ik word wakker omdat ik snufsnuf hoor. En denk meteen het geluid te herkennen van een egel. Wat blijkt: mijn vrouw ligt ’boven zeil’ en de egel ‘onder zeil’ wang aan wang met de egel. Het zeil gaat een beetje op en neer door de ademhaling van het beestje. Wat nu? Want buiten de tent slagen we er niet in om de egel eronder weg te krijgen. Er zit niets anders op. Om 5.30 u halen we alles uit de tent, maken hem los en halen de tent weg. De egel is zijn tijdelijke huis kwijt maar moet nog even wakker worden. Een beetje wankel maar doodgemoedereerd stapt ‘Prikkie’ zoals we hem dopen daarna richting de bosjes. Moe maar tevreden na deze reddingsactie bouwen wij de tent weer op en tegen 6.30 uur kunnen wij weer gaan slapen. Bij het opnieuw ontwaken zijn de buren bezig de voortent schoon te maken. “Zo, al vroeg actief!”, zegt mijn vrouw om vervolgens het verhaal van Prikkie te vertellen. Het blijkt niet het enige dier op de camping te zijn. Volgens de andere kampeerders liggen er ook wel eens damherten op de camping. Maar die passen niet onder het tentzeil.
Pipo de clown en Mamaloe
Weliswaar hebben we terug de wind in de rug maar er wordt ook regen en windkracht 6 in de nacht voorspeld. Voor onze rust kiezen we daarom in Oostvoorne voor een Pipowagen die ik op de heenweg heb gezien. Gelukkig is deze nog niet verhuurd. Dus zingen we op weg het lied van Pipo de clown en Mamaloe uit de aloude kinderserie. De Pipowagen blijkt bloedheet en klein, maar wel met tweepersoonsbed en dekbed. De tassen kunnen wij onder het afdak stallen samen met de fietsen. Het raam kan niet open dus de deur op een kier en natuurlijk hoor ik nadat wij net in bed liggen de eerste mug. Ik bespuit mezelf met een antimuggenspray en val in slaap. ’s Nachts hoor ik de regen op de woonwagen. Het was een leuke maar wat mij betreft wel eenmalige ervaring.
Heftige windvlagen
Na Oostvoorne kiezen we in Zuid-Holland voor een andere route naar huis: richting Rotterdam. Met de wind in de rug gaat het naar Vlaardingen en Schiedam. In Rotterdam blaast de wind rond de hoge gebouwen ons bijna van de fiets. Door alle omleidingen is het lastig de route naar de ferry te vinden die ons naar Krimpen aan de IJssel moet brengen. Het OV strekt zich in de regio uit tot de waterwegen en het is beslist een aanrader om het een keer mee te maken. Betalen doe je met een OV-kaart en de fiets is gratis. Ik zing een stuk tekst uit een lied van Wim Sonneveld: een zwoele nacht in Krimpen aan de IJssel. Maar eigenlijk was een halte verder met de ferry naar Kinderdijk beter geweest.
Toeval
Om 19.00 u ’s avonds komen we aan op de camping in Nieuw Lekkerkerk bij Streefkerk. Het is het lot van de fietser op kampeervakantie. We moeten snel de tent opbouwen om nog iets te kunnen eten. Want het restaurant een kilometer verder gaat eerder dicht omdat het stil is. Maar daardoor smaakt het biertje en het eten extra lekker. Wat een toeval! De volgende dag treffen we mensen die net als wij van de camping in Biggekerke komen.
Terug met de wind in de rug van Woerden tot wondroos
Nog steeds met de wind in de rug fietsen we tot de pont langs de Lek en steken over richting Schoonhoven. De stad van de zilversmeedkunst én een voorvader van mijn vrouw: de ontdekkingsreiziger Olivier van Noort. Een leuke plaats die we een volgende keer nog verder willen verkennen. Nu drinken wij er heerlijke koffie op het terras.
Spoed huisartsenpost
In Schoonhoven komen wij voor de derde keer de mensen uit Biggekerke tegen! Langs de mooie Vlist arriveren wij in Haastrecht. De plek waar een mug mij heeft gestoken, begint echter steeds meer pijn te doen. Van de huisarts krijg ik het advies om nog dezelfde dag een arts in de buurt te raadplegen. Op dat moment zijn wij echter al in Woerden gearriveerd, maar Woerden heeft geen spoed Huisartsenpost, Leidsche Rijn wel. Dan is het praktischer om met de fiets in de sprinter naar huis te gaan. Een goed besluit want het eindeloze bellen bleek terecht. Ik heb wondroos gekregen en krijg meteen een 10 daagse kuur met antibiotica.
Wat een mooi vakantieavontuur!
Gelukkig gebeurt dit op de weg terug van een prachtige fietsvakantie langs de kust. En niet zoals jaren geleden aan het begin van onze vakantie op een dijk bij Scharwoude. Inmiddels genezen kunnen we dus terugkijken op een mooi vakantieavontuur in eigen land. ‘Unplugged’ lange afstandsfietsen en kamperen lukt dus ook nog als 70plusser!
Meer lezen
Dit is het slot van het driedelig verslag dat Kees Rooze deed van de fietsvakantie langs de kust die hij maakte samen met zijn vrouw. Eerder verschenen ‘Fietsvakantie langs de kust, een sentimental journey’ en ‘Zeeland is nog steeds het einde’. Jaren geleden volgden Kees Rooze ongeveer dezelfde route, daarover schreef hij ‘Zomer in Zuid-Nederland’
Foto: Op de weg terug met de wind in de rug langs het Veerse meer. Alle foto’s: ©Kees Rooze
