Het is een druilerige paaszaterdagochtend en de verwachte drukte in het plaatselijke winkelcentrum ontbreekt. “Misschien wordt het nog druk na het middaguur,” zegt de verkoopster in de delicatessenwinkel hoopvol, terwijl ze beenham voor me afsnijdt bij de eerste asperges van 2024. “Pasen leeft ook niet zo als Kerstmis,’ zegt mijn man. Misschien dat mijn paashaas daarin verandering kan brengen.

Mooiste herinneringen aan Pasen

De verwachtingen voor Kerstmis zijn altijd hoog gespannen maar aan Pasen heb ik nog steeds de mooiste herinneringen. Niet zozeer als katholiek, vanwege het geloof dat Jezus Christus uit de dood is herrezen maar vooral vanwege het samenzijn met geliefden, niet gestoord door de gekte van cadeautjes kopen. En dan de verwachting die niet alleen uit de bloemknoppen in de tuin spreken maar ook aan de zomertijd die rond Pasen ingaat. Langer licht, langer vrolijk!

Eerst was er de traditie van het eieren verstoppen. die mijn jongste zelfs als volwassene in ere hield. Inmiddels is de traditie van de paashaas overgegaan naar mijn twee kleinzoons. Die niet eens zo om chocola geven dan wel om spelletjes als eieren zoeken.

Ook het tafelkleed is al aangeschaft om te kleuren. Waarbij ik dan onwillekeurig terug denk aan 2018, het jaar waarin mijn schoonmoeder voor het laatst Pasen met ons vierde en een paar weken later haar laatste adem uitblies.

Verhaal voor kleinzoons

Dit jaar zal ik dan ook mijn kleinzoons het verhaal vertellen van de stenen paashaas die ik van plan ben te vullen met roompudding als toetje bij de paasbrunch. Die paashaas is de stenen opvolger van de blauwe plastic puddingvorm waarmee ik ben opgegroeid. Was het een haas? Misschien wel een konijn. In zijn lijf kon in ieder geval heel veel pudding. Pudding die mijn moeder maakte van een pakje Saroma.

Daar stond ik bij op een trapstoel, zodat ik als amper vierjarige net boven de aanrecht uitstak. Wachtend op het moment dat mijn moeder toestemming zou geven dat ik de schaal waarin ze de pudding maakte mocht schoon likken. Alleen werd mijn moeder gestoord bij het pudding maken door de telefoon. En dat gesprek duurde zo lang, dat de eerste stiekeme schep uit de schaal gevolgd werd door nog een en nog een….Toen mijn moeder kwam, was de pudding nog voor het opstijven schoon op.

Saroma pudding wordt nog steeds verkocht (als kloppudding van dr. Oetker) maar ik verbeeld me toch dat mijn mangobavarois (oudste kleinzoon is gek op mango) véél lekkerder is, zelfs al heeft mijn paashaas straks bij het uitstorten een klein doorschijnend gelatine-neusje. Hieronder het recept voor wie trek heeft gekregen.

Mangopudding-paashaas: niet eens gelatineneusje…

Mangobavarois

Nodig voor een ¼ liter pudding:

  • 250 mangopuree (of een andere fruitpuree naar keuze)
  • 51/2 blaadjes gelatine,
  • 1/8 liter slagroom,
  • 5 eetl. suiker
  • 1 eiwit

Bereiding:

Maak de mangopuree zelf door een rijpe vrucht te schillen, te ontpitten en te pureren of koop de puree kant en klaar. Week de gelatineblaadjes in koud water tot ze zacht zijn.

Kook de mangopuree maximaal 2 minuten (mango bezit net als kiwi een eiwitsplitsend enzym waardoor de pudding anders niet opstijft).  Roer de geweekte gelatineblaadjes door de mangopuree en laat afkoelen tot kamertemperatuur.

Klop de slagroom stijf en spatel het door de massa.Voor een luchtiger bavarois kan ook het eiwit nog worden stijfgeklopt. Spatel dat dan voor de slagroom door de massa.

Giet het mengsel in de met koud water omgespoelde puddingvorm. Laat 2-3 uur in de koelkast opstijven. Maak voor het uitstorten de randen van de vorm voorzichtig los. Wat ook kan helpen is de vorm even in een bak met heet water te houden.

Vrolijk Pasen!

Meer lezen

Kom in de stemming voor Pasen door ook onze andere verhalen over Pasen te lezen: Pasen en Jezus’ lijden voor iedereen. Lees over de oude traditie in Oost-Nederland om Paasvuren te ontsteken. Heeft nu nog even de tijd dan kunt u met de tips van Marlies zo snel iets voor Pasen doen. Of lees waarom Stella Ruisch zich tijdens de covid-periode realiseerde hoeveel herinneringen ze heeft aan Pasen en waarom ze elk jaar een tafelkleed met de familie kleurt. Kon opa die chocolade paaseitjes nog maar zien!

Openingsfoto: alle ingrediënten voor een geslaagde Pasen. ©Stella Ruisch