De eerste film óóit die ik op het witte doek zag was de musicalfilm ‘Mary Poppins’, met hoofdrollen voor Julie Andrews en Dick Van Dyke. In de Amsterdamse bioscoop Tuschinski was deze klassieker in 1965 dé Kerstfilm voor de jeugd.
Hilarische pinguindans Dick van Dyke
Volgens mijn ‘Veel Oudere Zuster’, zoals ik haar graag plagend noem, klom ik, drie jaar oud, al spoedig boven op de bioscoopstoel, wees met twee wijsvingers naar het doek, terwijl ik riep: “Hij danst”, om vervolgens mee te dansen met Dick Van Dyke, die met het kruis van zijn broek tussen zijn knieën, zijn hilarische ‘pinguindans’ ten uitvoer bracht.
Naar de film gaan, staat hoog genoteerd
Nog altijd kan een bioscoopbezoek mij diep gelukkig maken. In de Top 5 van mijn lijst ‘Maak Jezelf Gelukkig’ staat uiteraard ‘Naar de film gaan’ hoog genoteerd.
Aan het einde van het jaar maak ik, zoals veel mensen, de balans op van het jaar dat achter me ligt, op velerlei gebied. “Films” was een, in verhouding, eenvoudige evaluatie in mijn leven. Hierbij ‘mijn’ beste vijf films in 2016.
Film nr. 1: Hell or High Water
Omdat het een spannende maar sfeervolle film is die duidelijk maakt hoe vaag de grens tussen goed en kwaad is. Regie: David MacKenzie met Chris Pine en Ben Foster.
Onmogelijk om géén sympathie te voelen
In deze film, die voelt als een western zonder dat te zijn, beroven twee broers kleine bankfilialen. Ze hebben geen enkel toekomstperspectief in het dorre, arme en lege Texas en hopen met de buit de toekomst voor de kinderen van één van hen zeker te stellen. Het is onmogelijk om géén sympathie voor deze anti-helden op te vatten.
Film nr. 2: De kinderen van Juf Kiet
Omdat deze documentaire zo duidelijk laat zien wat een zware last de kinderen van asielzoekers te dragen hebben. regie Peter Lataster en Petra Lataster-Czisch.
Intiem en heel dichtbij
Op een basisschool in een Brabants dorp heeft juf Kiet een klas met kinderen van asielzoekers. De kinderen hebben moeite met de taal, maar zijn ook vaak bang of agressief. Juf Kiet creëert in de klas een veilige en liefdevolle omgeving en leert de kinderen leren en spelen. Intiem en heel dichtbij (óp de huid) gefilmd.
Film nr. 3: A quiet passion
Vanwege de mooie teksten: de gedichten van Emily Dickinson, die de film op de achtergrond versterken; “Because I could not stop for Death-He kindly stopped for me-”
Regie: Terence Davies met Cynthia Nixon en Jennifer Ehle.
Over de liefde van het woord
Deze film gaat over het leven van de Amerikaanse negentiende-eeuwse dichteres Emily Dickinson, die pas na haar dood op waarde werd geschat. Een film over de liefde voor het woord. Daarnaast is het ook nog een mooie kostuumfilm vol ironische dialogen.
Film nr. 4: Toni Erdmann
Omdat ik zelden zó hard heb moeten lachen bij een film. Regie: Maren Aden met Sandra Hüller en Peter Simonischek.
Ontroerend
Een tragikomedie over een eigenwijze vader die mét zijn fopgebit het leven van zijn onmogelijke, carrière-beluste dochter zwaar ontregelt.
Ontroerend is de scène waar dochter Ines, tegen haar zin, met pianobegeleiding van haar vader in zijn rol als Toni Erdmann, een lied van Whitney Houston zingt en daarmee door haar zelfaangelegde verdedigingslinie breekt.
Film nr.5: La La Land
Omdat je er zo blij en vrolijk van wordt! Regie: Damien Chazelle, met Emma Stone en Ryan Gosling.
Een grootse musical
In deze romantische filmmusical raken een verliefde beginnend actrice en een jazzpianist elkaar kwijt wanneer ze hun droom najagen. Heerlijke jazzy muziek van Justin Hurwitz. Een echte grootse musical productie zoals ze tegenwoordig niet meer gemaakt worden. Maar nu dus wel! La La Land! Het liefst was ik op mijn stoel gaan staan om mee te dansen maar ik durfde niet.
De meeste films zijn nog in de bioscoop
Maak jezelf gelukkig en ga deze films zien; de meesten worden nog vertoond.
Recente reacties