‘The unlikely pilgrimage of Harold Fry’: zo’n mooie Engelse film

Op weg naar de brievenbus

Harold Fry woont met zijn vrouw in het zuiden van Engeland. Op een dag krijgt hij in The unlikely pilgrimage of Harold Fry een brief van een vriendin met wie het contact jarenlang is verbroken na haar verhuizing naar Noord-Engeland. Een persoonlijke brief krijgen is tegenwoordig al bijzonder. Want het kost moeite om terug te schrijven, aan zegels te komen en naar een brievenbus lopen. Toch doet Harold dat. Ondanks de vraag van zijn vrouw: ‘waarom geen email?’ Onderweg naar de brievenbus zorgt een gesprek in de supermarkt voor een verandering in zijn plannen. Niet de brievenbus maar de vriendin zelf, bijna 800 kilometer verderop, wordt die dag Harold’s bestemming. Zonder wandelschoenen, zonder bagage, zonder opgaaf van redenen, gaat hij op pad.

The unlikely pilgrimage of Harold Fry is gemaakt door Hetty McDonald die zich eerder onderscheidde met ‘Beautiful Thing’. De film is gebaseerd op het boek van Rachel Joyce die ook het filmscript schreef. Zij beschrijft de voettocht die de zeventigjarige Harold Fry onderneemt naar zijn stervende vriendin Queenie.

Hoop doet leven

Een blauwharig meisje in een supermarkt staat aan de bron van Harold’s ommezwaai. Zij vertelt dat ze haar tante van de kanker redde door steeds te zeggen dat ze wilde dat haar tante bleef leven. Hij laat Queenie in het hospice in Noord-Engeland weten, dat zolang hij wandelt, hij wil dat zij blijft leven. Hij schrijft dat op de envelop en post zijn brief.

De man van….

Jim Broadbent speelt Harold Fry weergaloos. De acteur lijkt een specialist in het spelen van de wederhelft bij echtparen. Dat deed hij ook al heel mooi in de film The Iron Lady als echtgenoot van Margaret Thatcher en als de wederhelft van een gelukkig echtpaar in Another Year.. In The Unlikely Pilgrimage of Harold Fry straalt het echtpaar niet veel liefde uit. Harold laat zijn Maureen (Penelope Wilton) zonder opgaaf van redenen thuis achter. Zij weet haar woede amper te verbergen en verpakt die in scherpe opmerkingen. In eerste instantie weet Maureen niet eens waar hij blijft, want zijn telefoon ligt thuis….

Rode telefooncel

Na een radiostilte van enkele dagen, laat Harold eindelijk wat van zich horen. Hij belt naar zijn vrouw vanuit een rode telefooncel (bestaan die nog écht?) én het hospice van zijn vriendin Queenie. Zijn voettocht wordt zinvol, als hij van de verzorgsters van Queenie hoort dat ze wel degelijk opleeft en hem wil zien. Terwijl Harold loopt, spreekt hij met diverse mensen. Hij slaapt een nacht bij een vrouw die zijn blaren verzorgt en eet met een man in een restaurant. Mensen nemen hem in vertrouwen en vragen naar zijn leven. Dat roept herinneringen op aan zijn levensloop. Zo krijgt de film ook een vleug nostalgie door fragmenten uit voorbije jaren. Ook de nare kantjes van de jaren zeventig blijven niet achterwege in de herinnering aan zijn zoon.

Zwaan, kleef aan in ‘The unlikely pilgrimage of Harold Fry’

De voetreis van Harold krijgt het karakter van een pelgrimstocht doordat een van zijn gesprekspartners een foto maakt die met een artikel in de krant terecht komt. Harold wordt steeds vaker herkend. Dat levert hem gratis eten en drinken op en volgers. Uiteindelijk sluiten er zich zoveel mensen bij Harold aan, dat er sprake is van een heel leger zelfbenoemde Pilgrims.

Oud zeer

The unlikely pilgrimage of Harold Fry maakt duidelijk dat een onverwachte gebeurtenis alles in beweging kan zetten. In je zelf maar ook in je huwelijk. Wil je weten wie vriendin Queenie nu eigenlijk is en wat het oud zeer is dat Harold en Maureen uit elkaar heeft gedreven…Gaat dat zien!

Meer lezen

Wiette van Klingeren signaleerde het talent van Jim Broadbent al eerder in ‘Another year’. Engelsen kunnen het leven van ‘gewone’ mensen weergaloos verbeelden. Zoals in ‘Aftersun’ maar ook in ‘Hope Gap’. Schrijnend is het bestaan van de pakketbezorger in ‘Sorry, we missed you’. Meer lezen over films? Klik dan hier.