“Weet je nog..?” Manlief werd overvallen door een bui van nostalgie bij het zien van beelden van pittoreske plekjes en stadjes tijdens de Tour de France. Herinneringen aan de eerste autovakanties samen met zijn vrouw Stella Ruisch. Hij achter het stuur en zij met de kaart op schoot. Ze besloten het er in het digitale tijdperk op te wagen. Precies een jaar geleden vertrokken ze voor een weekje op goed geluk naar de Franse Elzas. Met een -oude- kaart als wegwijzer.
Mooie herinnering aan de Franse Elzas
Eind jaren zeventig luisterden we naar een Nederlandse radiozender die al snel in België weg viel. Toen moesten we ons eerst nog langs verkeersopstoppingen en stoplichten van Maastricht worstelen. Nu zijn we binnen een paar minuten langs de stad en rijden we voordat we het weten naast de inmiddels Belgische Maas. Ons eerste stop is de hoofdstad Luxemburg, net als tijdens onze trouwreis in 1979 naar Zuid-Frankrijk. Dit jaar is de tijd echter beperkt, dus houden we het op de Franse Elzas. Dáár hebben we ook mooie herinneringen aan.
Franse chansons
We zijn niet verplicht zoals toen naar rap gesproken Belgisch Frans te luisteren, bedenk ik me. We hebben Spotify! Maar dan natuurlijk wel Franse muziek. En zo zingen we ‘Natalie’ van Gilbert Bécaud mee maar ook ‘Voici les clefs’ van Gerard Lenormand. Want we houden het natuurlijk wel op de jaren zeventig.
Een Hotel de la Poste….
Toen had ik vantevoren een hotel in Luxemburg uitgezocht in de hotelgids die vast reisgezelschap was die jaren naast de wegenkaarten en de toeristische gids. Nu was ik veel tijd kwijt om een beetje betaalbaar hotel te vinden via boekingssites in het centrum van Luxemburg De leukste hotels blijken ook in het naseizoen al vol geboekt. Zou er een bijeenkomst zijn van diplomaten of zo?
De volgende dag nemen we ons voor om een écht ‘Hotel de la Poste’ te vinden. Eentje op het oog uitgezocht. Oei, moeilijk om op de mobiele telefoon de aandrang te weerstaan reviews te lezen en sterrenbeoordelingen. Want tja, het liefst liggen we natuurlijk wel in een goed bed! Man en ik delen herinneringen aan late uren, volgeboekte kamers en morsige hotels waar we het gevoel hadden door bedwantsen te worden besprongen. Volgende keer dan toch maar eens kamperen uitproberen, dachten we. Het is er nooit van gekomen. En met de jaren is er een romantische zweem over doorwaakte nachten met zoemende muggen in hotelkamers met hoog plafond gekomen.
Het tweepersoonsbed in het ‘Hotel de la Poste’ dat we nu vinden in een uitgestorven dorpje, kraakt maar heeft gelukkig geen kuil in het midden. Zodat je niet hoeft te dromen dat je van een heuvel afrolt. Een kieskeurige oud-collega heeft me de gewoonte aangeleerd een kamer op haren en nagelresten te inspecteren. Gelukkig vind ik ze hier niet. De houten vloer ziet er schoon uit en het losse tapijt mijden we gewoon.
Ik gooi het antieke bijltje erbij neer
De volgende stap in Obernai maakt wel een einde aan ons voornemen om ‘ouderwets’ op vakantie te gaan. Het is eind september, begin oktober maar onze leeftijdgenoten hebben kennelijk allemaal dezelfde gedachte. Nu is het hier ook fantastisch mooi, merken we opnieuw op. Maar na het derde hotel waar ik voor niets om een kamer vraag, gooi ik het antieke bijltje erbij neer.
Ik ga googelen naar hotels in de buurt. Ook al zeggen ze in het zo gevonden vierde hotel in Obernai dat ze ook geen kamers meer hebben. “Op de boekingssite staat dat u nog 6 (!) kamers vrij heeft!”, bluf ik een beetje wanhopig. Dat levert ouderwetse gastvrijheid op. Receptioniste Merlène kijkt nog een keer. En zo mogen we, vooruit, in een kamer voor het personeel overnachten. Zodra we de hoteldeur achter ons sluiten, pak ik mijn telefoon. Op goed geluk naar de Franse Elzas, prima! Maar dan wel met een van tevoren geboekt hotel.
Volgende keer: Luxemburg, leuker dan je denkt!
Meer lezen over Frankrijk
Karin de Lange gaat bijna jaarlijks naar dezelfde kampeerstek aan de Franse Rivièra. Zo is de Route du Soleil voor haar vooral de Route de Nostalgie. Alhoewel ze ook mooie ommetjes maakt op weg ernaar toe. Naar het ondergewaardeerde Amiens. Maar de geur van lavendel wijst haar toch de weg naar het zuiden. Frankrijk heeft zoveel mooie plekjes! Denk aan Essoyes, waar de schilder Renoir vandaan kwam. Of bijvoorbeeld Nancy. Hoofdstad Parijs blijft natuurlijk altijd lokken. Karin de Lange tipte 3 minder bekende musea en genoot van de vergezichten in de stad.
Openingsfoto: Zo’n oude kaart geeft je het gevoel dat je weet waar je bent. Foto:©Stella Ruisch
Recente reacties