Het conflict duurt al net zo lang als hun relatie: Stella Ruisch koestert zoveel mogelijk tastbare herinneringen, terwijl haar man het liefst in een zo leeg mogelijk huis woont. Maar nu trekt ze aan het langste eind. Want de gebreide truitjes van haar moeder, jarenlang op zolder tegen opruimwoede beschermd, worden dit jaar gedragen door de tweede generatie, de kleinkinderen!
Oude breisels werden uitgehaald
De creativiteit van mijn moeder werd opgewekt toen ik als eerste een baby kreeg. In onze jeugd was ze zo spaarzaam dat breisels, eenmaal afgedankt, uitgehaald werden en opnieuw in bollen wol opgerold. Voor mijn eersteling was de beste en de nieuwste wol echter nog niet goed genoeg. Al tijdens mijn zwangerschap breide ze het eerste zachtgele luiertruitje en broekje.
Een mooie, neutrale kleur die zowel een jongen als een meisje konden dragen. In de jaren tachtig was het krijgen van een baby immers nog omgeven met verrassingen. Bij voorkeur haalde ze breipatronen en wol van het Franse merk 3 Suisses, een naam, die me daardoor altijd is bijgebleven.
Ieder kind een eigen gebreide trui
Het bleef niet bij mijn dochter, binnen een jaar volgde mijn zus met een zoon en zo volgde gestaag meer kleinkinderen. En allemaal droegen ze niet alleen elkaars truien, ze kregen natuurlijk ook een eigen exemplaar. Het laatste kleinkind heeft mijn moeder niet geboren zien worden. Maar inmiddels waren er genoeg truien en vestjes in alle soorten maten voor haar om te dragen.
Na 30 jaar uit de vuilniszak
Kleine kinderen worden groot en wat doe je met maat 56, 116, 152, waar ze zijn uitgegroeid? Ik kon de handenarbeid van mijn inmiddels overleden moeder niet zomaar weg doen. En dus gingen ze, netjes opgevouwen, in een grote vuilniszak. Ze kwamen er zo’n 30 jaar later uit met de gedachte dat het handig was als reserve kleding voor de kleintjes op oppasdag. Maar mijn dochter blijkt behept met hetzelfde sentimentele gen als ik. ‘O, wat leuk!’, riep ze en nam de truien mee naar huis.
Mam, je moest eens weten!
Haar oudste vond de wol te veel prikken en dus bleven ze voornamelijk in de la. Maar zijn broertje wijst nu zelf naar de pandatruien in verschillende tinten. Wel een voordeel dat deze beren tot de favoriete knuffels horen. En zo kreeg ik foto’s van de tweede generatie toegestuurd. Ik kijk ernaar en werp een blik naar boven: Mam, je moest eens weten!
Meer lezen over opa’s, oma’s en kleinkinderen
Brigitte Leferink schreef in de rubriek Mijn Geheim over een -aanstaande- oma die niet bij de bevalling van haar kleinkind wil zijn en over een oma die bekende een favoriet kleinkind te hebben. Marlies Mielekamp schreef over het oppassen op de kleinkinderen. Stella Ruisch startte Meerdanvijftig.nl met een reeks artikelen over het grootouder worden en zijn. Nog meer lezen? Klik dan hier.
Openingsfoto: Gedragen met meer dan 30 jaar verschil. Mama en zoon in dezelfde trui!
Recente reacties