Gezellig nestel ik me in het echtelijk bed van mijn schoonzoon en dochter, die een avondje uit zijn. Rechts van mij, mijn kleindochter van twee jaar oud, links mijn kleinzoon van zes jaar oud. Een verhaaltje voor het slapen gaan, oma leest voor. In deze tijd van het jaar kan dat natuurlijk alleen een Sinterklaasverhaal zijn. Ik krijg een wondermooi prentenboek in mijn handen geduwd: ‘Sinterklaas’ door Charlotte Dematons.
Gouden penseel terecht voor prachtige tekeningen
Op zo’n tekening raak je niet zo snel uitgekeken…Uit het boek van Charlotte Dematons.
Dertien dubbele, prachtige pagina’s lang opent de ‘werkelijke’ wereld van Sinterklaas en de Pieten zich voor onze ogen; het verhaal erbij vertelt zichzelf. We zien het landgoed van de Goedheiligman in Spanje, we krijgen een inkijkje in zijn paleis en zijn pakhuizen. We zien de stoomboot het ruime sop kiezen en de aankomst in Nederland, waar zowaar Pippi Langkous en Roodkapje zich tussen het publiek bevinden, en nog véél, véél meer. Gedetailleerde tekeningen, waarbij je ogen te kort komt. Terecht dat dit boek bekroond werd met een Gouden Penseel.
Rotsvast geloof in Sinterklaas
We kijken, we praten en we zingen; mijn kleinzoon quasi stoer: “Dat weet ik allang, màn.” Mijn kleindochter in opperste concentratie om zich de liedjes zo snel mogelijk eigen te maken, “Stoombóót, Panje, Nikolaas, Stáán”, articuleert ze zorgvuldig. Maar allebei vol overtuiging, rotsvast gelovend in de Goedheiligman en zijn vaste voornemen om de kinderen met pakjes te verblijden.
Bij mij is geheim in veilige handen
Zó vol overtuiging als mijn kleinkinderen heb ik nooit in de Sint geloofd; mijn ouders waren overtuigd atheïsten, over de hele linie, en vertelden ons nooit anders dan dat het Sinterklaasfeest vooral een verkleedfeest was. Uiteraard werd ik geacht dit geheim binnenskamers te houden, en tot op heden heb ik dat ook braaf gedaan; bij mij is het geheim in veilige handen.
Groot liefhebber van Sinterklaasverhalen
Ik ben altijd een groot liefhebber geweest van het Sinterklaasfeest en van alle verhalen eromheen.
Zo tekende Fiep Westendorp Sint en Piet incognito tussen de mensen op de Dam.
Mijn absoluut favoriete verhaal met Sinterklaas in de hoofdrol is: “De heerlijkste vijf december in vijfhonderdvierenzeventig jaar” en is geschreven in 1968 door Annie M. G. Schmidt. De boot met Sint en Piet aan boord, vaart op een klip en zinkt. Gelukkig worden ze gered door een Bretonse visser, die ze van droge kleding voorziet en ze vervolgens achterin een vrachtauto, tussen de manden met vis, naar Amsterdam brengt. Als ze op de Dam staan te wuiven in hun burgerkleding worden ze door niemand herkend. “Alleen om de cadeautjes houden de kinderen van u,” concludeert (de altijd veel slimmere) Piet. Met de typerende tekeningen van Fiep Westendorp erbij is dit verhaal geweldig om voor te lezen! Het is opgenomen in de verhalenbundels “Het beest met de Achternaam” en “Een visje bij de thee” en alleen nog tweedehands te verkrijgen.
Alleen nog antiquarisch
Datzelfde geldt voor het boek van Jacques Vriens met tekeningen van Dagmar Stam, “Dag Sinterklaasje”, waarin de kleuters Wouter en Mieke vol spanning, genieten van het Sinterklaasfeest. Met enig zoeken is óók dit leuke boek nog wel antiquarisch te verkrijgen.
Sinterklaasfeest kan tegen stootje
En natuurlijk liggen de boekwinkels momenteel vol met boeken over Sinterklaas. Van boeken voor beginnende lezertjes, die met BOOT en SINT al een heel eind komen, schattige boekjes met liedteksten en bijgevoegde CD’s, tot “Het grote Sinterklaasjournaalvoorleesboek”. Het prentenboek van Charlotte Dematons steekt er met kop en schouders bovenuit. Al deze boeken hebben één ding met elkaar gemeen: in de toekomstige herdrukken zullen de pieten ongetwijfeld lichter uitvallen of zelfs van kleur verschieten. En dat is helemaal zo erg niet, want “ons aller” Sinterklaasfeest kan best wel tegen een stootje.
Geniet nog even na:
Dik vijftig en nog steeds fan van Floddertje
Recente reacties