Het ene overlijdensbericht van een min of meer bekende Nederlander raakt je meer dan het andere. Niet dat je ze écht gekend hebt, hooguit van hun optreden in het openbaar. Of zoals in het geval van Remco Campert, vanwege de liefde voor de Nederlandse taal. Deze week overleed de dichter en schrijver op de gezegende leeftijd van 92 jaar. En het voelt alsof straks een dierbare kennis van me wordt begraven op de Amsterdamse begraafplaats Zorgvlied.

Meisje op tramhalte

Ik verbeeld me dat ik het meisje op de tramhalte ben, dat Remco Campert in een gedicht beschrijft: 

‘waarna ik mijn tijd opgeheven

voor eeuwig uiteenval

me verenig met het fijnstof van de stad

met de spiegeling in het water van de gracht

En wordt meegenomen met de dromen en de glimlach

Van een meisje dat ik ooit op een tramhalte zag’

Vijftigers

Want dromen doe ik, dat ik onderdeel ben van de generatie die in de jaren vijftig jong en rebels was. Zoals Remco Campert en bevriende dichters en schrijvers als Lucebert, Gerrit Kouwenaar en Hugo Claus. Ze genoten van het leven. Letterlijk met volle teugen. Alcohol, sigaretten, drugs: alles wat de geest verruimde. Gebruikt in onwetendheid over de gevolgen, die wij, na hen geboren, inmiddels kennen.

Remco Campert is hekkesluiter van een generatie die nu alleen nog voor me leeft in nostalgische zwartwit foto’s. Mannen met een uitdagende, spottende blik en met een sigaret bungelend in een mondhoek. Emancipatie stond niet in hun woordenboek en dus werden talloze jonge, mooie vrouwen verleid en versleten.

Dromen vervliegen

Het leven is vurrukkulluk. Een prachtige maar ook cynische titel van het boek dat ik ooit van Remco Campert las, en waarin de hoofdrolspelers hun dromen zien vervliegen. Maar als ik zijn gedichten nu nog lees, opgeschreven zonder dikdoenerij en raak in beeldspraak, dan blijft de glimlach.

‘Verloop van jaren’ is een mooie documentaire over Remco Campert, gemaakt voor de VPRO en in zijn geheel te zien op Youtube.

Meer lezen

Eerder schreef Stella Ruisch over de al onsterfelijk geworden Rob de Nijs. Nam ze afscheid van Martine Bijl maar zag ze onlangs ook dat de liedjes van Ramses Shaffy nog steeds voortleven in het nieuwe jasje van Maarten Heijmans en zijn band.

Openingsfoto: still uit de video op Youtube ‘Verloop van Jaren.’