Manlief komt van de trap afgelopen en brengt groot nieuws: “Alle wedstrijden zijn tot en met eind maart afgelast! We zijn dit hele weekeinde samen!” Dat laatste is voor verschillende uitleg vatbaar. Vindt hij het leuk het hele weekeinde met me door te brengen of jaagt het hem juist schrik aan? Duidelijk is wel dat hij het bijzonder vindt. Dat door het coronavirus evenementen worden afgelast is misschien begrijpelijk maar dat nu ook in zijn geliefde voetbal alle wedstrijden geschrapt zijn… dat is sinds 1973 niet meer voorgekomen.
Opwindende autoloze zondagen
De oliecrisis in dat jaar waardoor we tien keer tussen november en januari 1974 een autoloze zondag meemaakten, staat in de toptien van mijn jeugdherinneringen. De saaiste dag van de week voor een puber kreeg in Amsterdam plotseling iets opwindends. Zomaar over de grachten fietsen zonder van de weg te worden afgedrukt door auto’s die toen nog werden gelijk gesteld aan een statussymbool of heilige koe! Plotseling ging de historie van de hoofdstad leven (al moest ik daarvoor tot aan de Dam geparkeerde auto’s wel weg denken). En als we dan ’s middags thuis kwamen, konden we zeldzaam genoeg overdag televisie kijken. Dan kwam mijn geliefde serie Star Trek!
Met coronavirus staat meer op het spel
Ook nu voel ik iets van een vreemd soort opwinding. Het gevoel dat we onderdeel zijn van een stukje geschiedenis. Al staat er met de risico’s voor onze gezondheid voor onze leeftijdsgroep meer op het spel dan meer dan 46 jaar geleden. Hoewel mijn moeder me in 1973 omstandig uitlegde dat we misschien geen licht en geen elektriciteit meer zouden hebben als de olieboycot lang zou duren. En ook toen sidderde de economie en klaagde de horeca over de gemiste inkomsten.
Bakkeleien over pak spaghetti
Hoofdschuddend vertellen we elkaar sinds eind deze week hoe gek de mensen zijn geworden. De lege schappen in de supermarkt spreken boekdelen over de hamsterwoede die door het coronavirus is ontstaan. Zo min mogelijk contact met anderen maar wel met elkaar bakkeleien over het laatste pak spaghetti in de winkel! En grappen maken we natuurlijk ook: voetbalfans sturen elkaar foto’s met sjaals van concurrerende clubs. “Nog zat alternatieven om je reet mee af te vegen”, luidt het platte fotobijschrift naar aanleiding van de onverklaarbare massale aanschaf van toiletpapier. Toch brengt het zelfs een verstandig mens aan het twijfelen. “Tja, straks is alles toch echt op, dus moet ik niet ook….?”
Bruine bonen millenniumbug zijn net op
Maar dan denk ik weer aan de flipover die in de hal van mijn bedrijf stond opgesteld in december 1999. ‘Nog maar 14 dagen tot aan het nieuwe millennium!’ stond er dreigend met viltstift op geschreven. En overal werden we aangemaand ons voor te bereiden op de millenniumbug die onze computersystemen zou aantasten en de bevoorrading van supermarkten hopeloos in de war zou sturen. Toen toch maar voor de zekerheid blikken bruine bonen ingeslagen. “En die zijn net op!” zei ik deze week voor de grap toen het coronavirus bij een biertje ter sprake kwam.
Op gepaste afstand
Ik houd mijn vingers gekruist dat de belofte van de supermarkt klopt en dat het coronavirus ons gezond verstand niet verder aantast. Met in huis alleen boodschappen die nodig zijn tot maandag, bereid ik me voor op een gezellig weekeinde met mijn echtgenoot thuis.. Misschien gaan we, op gepaste afstand van anderen, een stukje fietsen, wandelen of wellicht durven we ook naar de bioscoop. Zeker net zo bijzonder en leuk als in 1973.
Stella Ruisch schreef al eerder over het gevaar van besmetting door het coronavirus. Onze gezondheid gaat Meerdanvijftig.nl aan het hart. Zo schreven we al eerder over de griep en verkoudheid. Maar ook over het nut van vitaminen boven de vijftig.
Recente reacties