Door het tijdsverschil weet Thijs Jostmeijer (63) niet meer precies wanneer hij de maanlanding nu op televisie heeft gezien. Maar 50 jaar later weet hij wel dat hij het als 13-jarig jongetje zo bijzonder vond, dat hij ervan overtuigd was dat er een nieuw tijdperk aan kwam. En Thijs is niet de enige van de miljoenen ooggetuigen van de maanlanding die hetzelfde dachten toen Neil Armstrong als eerste mens op 20 juli 1969 de eerste voetstap op de maan zette.
Geen nieuw tijdperk wel vernieuwingen
“De maanlanding was een Amerikaanse onderneming voor de bühne. Zo wilde men bewijzen dat de Amerikanen verder waren dan de Russen.”, legt ooggetuige, oud Space Expoman Hans van der Lande die vanaf het eerste moment dat hij op televisie een raket zag opstijgen, gegrepen is door ruimtevaart. Omdat de maanlanding niet meer was dan een strategische zet in de Koude Oorlog, is een nieuw -ruimtevaart- tijdperk nooit écht ingetreden na de vlucht van de Apollo 11. Maar wel hebben we er allerlei technologische vernieuwingen aan de ruimtevaart overgehouden. Zoals navigatie, de robotarm en onze smartphone. En die heeft ons leven wel degelijk totaal veranderd!
Herinnering van ooggetuigen van de maanlanding
Genoeg reden dus om onze leeftijdgenoten als ooggetuigen van de maanlanding herinneringen te laten ophalen. Dát de maanlanding indruk heeft gemaakt, beamen velen maar hoe en waar ze de beelden op hun netvlies hebben vastgelegd, dat weten ze niet. Hoofdredacteur Evert Santegoeds was als jongetje met vakantie in Spanje en post op zijn Facebookpagina een jeugdfoto als bewijs. Uit de reacties blijkt dat de meesten bij vader of moeder op schoot zaten en dus waarschijnlijk pas later de beelden hebben gezien. “Ik weet wel dat ik er iedereen over hoorde praten als 10-jarig meisje”, vertelt Femmie Mulder uit Wanneperveen.
Geen televisie wel foto’s
René de Lange uit Amsterdam weet zeker dat hij het op 20 juli níet heeft gezien. Zijn gescheiden moeder moest de eindjes aan elkaar knopen en dus was er geen televisie in huis. “In die tijd sliep ik met mijn broertje in een stapelbed. Ik had het bovenste bed. Het plafond had ik beplakt met de foto’s van de maanlanding. Die ‘witte’ man met helm en de vlag die hij plantte, stond als embleem ook op zijn mouw. Ik heb er lang en goed naar kunnen kijken. Langer dan naar een televisie-uitzending…”
Alleen maar zorgen over Swiebertje
De ouders van Wiette van Klingeren hadden vlak voor de maanlanding een televisie gekocht, waarvan de installatie van de antenne nog wat voeten in de aarde had. “Mijn vader stond in de voortuin, terwijl een man op het dak met lange ijzeren stokken in de weer was. Hij riep tegen de man op het dak “Het is nu slechter…”, stuurde hij hem aan met een blik op de tv binnen wierp. Mijn ouders waren duidelijk opgetogen over de glimmend nieuwe, vierkante televisie in de boekenkast maar ik maakte me als kind zorgen of ik Swiebertje nog kon zien. Het beeld bij de buren was veel beter.”
Eerste vakantie in buitenland
Karin de Lange taalde niet naar de televisie. Ze was als 15-jarige op dat moment voor het eerst in het buitenland. En dat maakte meer indruk dan de buitenaardse gebeurtenis. “We logeerden in heel romantisch, sleets hotel met antieke meubelen in het Duitse Beieren. In de slaapkamers huisden spinnen. Mijn ouders hadden voor ons drieën een aparte slaapkamer geregeld maar uiteindelijk hebben we die 20ste juli met zijn drieën bij elkaar op één kamer geslapen….”
Om nooit meer te vergeten
Of de Duitse televisie-organisaties de originele opnames hebben bewaard, weten we niet. Bij de NOS zijn de oorspronkelijke beeldbanden gewist (!) en ook bij de NASA zelf wist men niet meer waar al het beeldmateriaal was gebleven. Uiteindelijk kwam het tevoorschijn bij de national archives. Zodat we nu als ooggetuigen van de maanlanding het spannende, complete verslag in de bekroonde documentaire ‘Apollo 11’ in de bioscoop kunnen zien. Om het nooit meer te vergeten.
Recente reacties