Een zucht van genoegen ontsnapt ons bij de eerste lekkere koffie die we langs het Rijn-Marnekanaal drinken. De huurboten van de dagen ervoor begeleiden ons vandaag ook weer op weg naar Straatsburg. Gisteren hadden we het gevoel dat de zonaanbiddende bemanning ons uitlachte terwijl wij op onze fietsen voortploeterden. We zagen het landschap langzaam veranderen in een bergachtige omgeving.
Veel meerdanvijftigers houden van fietsen. Met de komst van e-bikes is geen berg meer te hoog. Kees Rooze en zijn vrouw trappen nog op menskracht. Daarom zochten ze het mooie, voornamelijk vlakke, Saarland uit voor een korte Tour de Sarre. Dit is het laatste deel over hun ervaringen.
Hoe komen we over onmogelijk steile fietsbrug?
Op weg naar Saverne passeerden we eerst een aantal meren en daarna kregen we een onaangename verrassing in de vorm van een steile fietsbrug met trap. Het zou veel te zwaar zijn om onze zwaarbeladen fietsen erlangs over een rail omhoog te duwen. Gelukkig schoot een aardige Duitser te hulp. En dat was niet de enige hobbel die we moesten nemen. Of we nu een verkeerde route hadden gekozen; de weg voer ons in ieder geval over een aantal slechte paden met kiezels die onder onze fietsbanden wegspoten.
Saverne onthaalt ons met stralende zon en jazz
Via een pad langs een droog riviertje met hoge rotswanden, bereikten we opnieuw het kanaal en Saverne. Daar werden we onthaald met een stralende zon en vrolijke jazzmuziek. Samen met een gezelschap bejaarde Ieren uit Dublin genoten we van het diner in ons hotel. De traditionele Elzasser sauerkraut kreeg een toetje in de vorm van een Ierse ballade voor de buschauffeur. Wat moesten we lachen, toen het gezelschap het restaurant verliet en nog een oude Ier terugkwam om nog snel een whisky tot zich te nemen. Zonder water natuurlijk!
Tour de Sarre: hoe warm en hoe ver…
Maar nu zitten we aan de koffie en denk ik aan de Camera Obscura. Hoe warm het was en hoever. Een stel mede fietsliefhebbers vertellen dat we straks door een aantal mooie buurten richting het centrum van Straatsburg zullen komen. Aan die welvarendheid zal het Europese Parlement ongetwijfeld hebben bijgedragen. Het huist zelf ook in een markant complex, waarna wij nog 8 kilometer door het mooie centrum van de stad moeten fietsen voor ons hotel.
Straatsburg is de omweg waard.
Voor het eerst deze week worden we een beetje chagrijnig. Onze boeking blijkt bij de receptie niet aangekomen te zijn. De reisorganisatie, Tourismus Zentrale Saarland, lost het echter keurig op maar dat betekent dat we weer 8 kilometer moeten fietsen.
In ieder geval nog een keer naar Straatsburg
Trier, start- en vertrekpunt van onze fietstocht.
’s Avonds begint de weg terug met de aanschaf van twee treinkaartjes in het Centraal Station van Straatsburg. We maken er een sport van om toeristische restaurants te mijden en komen terecht in een heerlijk Frans Vietnamees restaurant. Betekent een geslaagde vakantie niet, dat je vertrekt met het voornemen er nog eens terug te komen?
Terug in Trier, waar onze auto staat, besluiten we onze Tour de Sarre. Na een Wienerschnitzel en 300 fietskilometers willen we in ieder geval nog een keer terug naar Straatsburg.
Recente reacties