Soms komen we ze zomaar tegen: gewone meerdanvijftigers maar met een bijzonder verhaal. Zo tekende Marlies Mielekamp het verhaal op van topvrouw Arlène Denissen (54) die opgroeide in een getto op Curaçao en nu in Nederland als financiële topvrouw lid is van het college van bestuur van onderwijsinstelling Signum. In het eerste deel van haar verhaal vertelde Arlène hoe ze genoeg zelfvertrouwen kreeg om zich aan haar kansarme gezin te ontworstelen.  

Mijn moeder kwam in opstand

“Ik wilde niet in Nederland onder toezicht van een tante studeren en van mijn vader mocht ik niet naar Amerika, waar ik naartoe wilde. Dankzij mijn moeder is het toch gelukt. In de puberteit, vanaf mijn vijftiende, vond ik dat mijn moeder ons als kinderen uit die onveilige situatie met mijn vader had moeten halen. Helaas was de cultuur zo, dat je bij je man bleef. Maar mijn moeder heeft me wel, binnen haar mogelijkheden, altijd gesteund in mijn verdere ontwikkeling. Toen mijn vader weigerde mijn aanvraagformulieren te tekenen, is ze in opstand gekomen. Ze was bereid de handtekening van mijn vader daarvoor te vervalsen!”

Een nog jonge Arlène met moeder en broertje op Curaçao

Zo lukte het Arlène in Amerika haar bachelors marketing en politicologie, de Master of Business Administration (MBA) en drie minors te halen. Een toekomst als topvrouw lag in het verschiet. Daarna besloot ze in ieder geval niet terug te gaan naar Curaçao  “het is een mooi eiland om met vakantie te gaan, maar voor mij niet om te wonen”.

Arlène als jonge Master of Business Administration

MBA is geen mbo-opleiding…

Uiteindelijk belandde Arlène in 1992 alsnog in Nederland om bij haar eerste sollicitatie bij KPN te ontdekken dat ze werd afgewezen omdat ze ‘mensen met een HBO- of academische opleiding zochten’. “Ze dachten dat ik de mbo-opleiding Moderne bedrijfsadministratie had gevolgd, in plaats van een echte MBA…,” vertelt ze lachend. Het lukte toch bij KPN in dienst te komen en zo werd Arlène marketeer in een kweekvijver voor leidinggevenden. Vervolgens solliciteerde Arlène bij Philips in Eindhoven waar ze werd aangenomen.

‘Ik wil niet afhankelijk zijn’

In het jaar 2000 werden zij en haar man verblijd met een jongenstweeling. Maar andermaal werd topvrouw Arlène op de proef gesteld. Hun oudste zoon kreeg een maand na zijn geboorte een hersenbloeding en vereiste vanaf dat moment veel zorg. “Hij is twee keer geopereerd en de eerste 10 maanden reisden we voortdurend naar het ziekenhuis. Ik besloot toen voor een adviserende functie te kiezen bij de Technische Universiteit in Eindhoven, een non-profitorganisatie.” Van leiding geven naar adviseren bleek geen gelukkige keus: “ik had de neiging op de stoel van mijn leidinggevende te gaan zitten”.

Ondanks de zorg voor haar kinderen besloot Arlène daarna alsnog voor fulltime leidinggevende functies te gaan bij de Voedsel en Warenautoriteit en de Vereniging Eigen Huis. ‘Voor mezelf kunnen zorgen is een diepgewortelde behoefte, dat zit vast aan mijn zelfbeeld’, legt ze uit. “Omdat ik in mijn jeugd heb gezien hoe afhankelijk mijn moeder was, wil ik niet afhankelijk zijn van iemand anders.”

Veel werk aan de winkel

Arlène (rechts) en haar zus. Door borstkanker onderging ze 5 operaties.

Door juffrouw Irma leek het Arlène fantastisch ook in het onderwijs te werken en in 2016 stapte ze over als directeur financiën bij hoge school Fontys. Helaas viel dat bijna samen met het moment dat ze een zeer agressieve vorm van borstkanker bleek te hebben. ‘Omdat ik zware chemokuren kreeg en daarna nog vijf operaties volgden, heb ik daar een valse start gemaakt. Dat heb ik niet meer goed kunnen maken.’

Toen in juni 2018 de functie als lid van het College van Bestuur van onderwijsinstelling Signum langs kwam, solliciteerde ze en werd ze  aangenomen. “In Den Bosch zijn veel achterstandswijken, daar hebben we onlangs een fantastisch strategisch beleidsplan voor gemaakt. Helaas zijn we door de bezuinigingen hard geraakt… Door goed financieel management proberen we de dingen te verwezenlijken die er echt toe doen. Maar dat is mijn specialisatie!”

Tijd maken voor leuke dingen

Het lijkt zwaar: topvrouw Arlène heeft een fulltime baan, een gehandicapt kind en net een ernstige ziekte overwonnen, maar ze voelt zich geen slachtoffer. “Voor de opvang na de dagbesteding van mijn oudste zoon heb ik elke week een schema met drie begeleiders en een buurvouw die in geval van nood inspringt. We hebben allemaal onze hobby’s; zo doe ik aan Zumba en fitness, ga met een vriendin naar de opera en onlangs  nog met mijn beide zonen naar Londen. Het lijkt zwaar en moeilijk maar we blijven tijd maken om leuke dingen met elkaar te doen.”

Meer bijzondere verhalen lezen van gewone meerdanvijftigers? Eerder verschenen: Zingende advocaat Wouter Ganzeboom, Neerlands -bijna- laatste kofferreparateur Willem Wentholt en hebben een Bob en Sylvia’s passie voor zweefvliegen.