Ik ben met Jitte op weg naar de hondenschool. Dertig jaar lang koesterde ik mijn diepste en grootste wens; “Ik wil een hond!” Zodra ik minder ging werken, ging mijn wens in vervulling met Jitte. Ze werd geboren op een boerderij in Oterleek, met vijf andere Friese Stabijtjes. Negen weken later kwam ze bij ons wonen en werd van kop tot staart mijn hond.

Cursussen om gedrag in gewenste banen te leiden

Jitte is van nature een jachthond, dat betekent dat ze zelfstandig en eigenwijs moet kunnen handelen. In het alledaags gebruik is al die eigenrichting niet handig en daarom volgen we regelmatig cursussen om haar gedrag in gewenste banen te leiden. Momenteel zitten we in de Hoopersklas, waar een parcours door hoepels, langs tonnen en door tunnels wordt afgelegd. We hebben een aantal lessen gemist omdat ik mijn knie gebroken had maar inmiddels kan ik weer autorijden.
Op de pont bij Akersloot krijgt Jitte van de veerman, die een groot hondenvriend is, het gebruikelijke hondenkoekje. We rijden de polder in. De zon staat hoog aan de hemel en vanaf het dijkje kijken vier drachtige ooien geïnteresseerd toe hoe er gewerkt wordt op het trainingsveld.

De liefste hond van de hele wereld

Jitte en ik hebben inmiddels heel wat cursussen met succes doorlopen. Ze is inmiddels een goed luisterende Stabij, die de afgelopen weken met een vertederende discipline naast mijn scootmobiel heeft gelopen. “Hier wordt gewerkt”, stond er geschreven in de fictieve tekstballon boven haar hoofd. Het zal iedereen duidelijk zijn; ik heb de liefste hond van de hele wereld!

De hond als medemens

Het is de liefde tussen baas en hond, die ik terugvind in de boeken van Pauline Slot en Guus Kuijer. Pauline Slot schreef twee jaar geleden  “De hond als medemens, Dierenliefde in tijden van welvaart”. Na het overlijden van haar nog jonge hond, vraagt de schrijfster zich af wat Molly voor haar betekende en hoe het kwam dat zij elkaar gelukkig maakten. Zij verhaalt hoe Molly in haar leven kwam en welke plaats zij daarin innam.

Eenmaal gewoonte, tweemaal traditie

Soepel beschrijft zij de wereld waarmee de hedendaagse hondenbezitter te maken krijgt: de hondencursus, de sociale contacten en de aan te schaffen spullen.
Pauline Slot vertelt scherpzinnig en herkenbaar het gedrag van haar hond, zoals een enorme hang naar herhaling. Wanneer ze één keer na  het avondeten waren gaan wandelen, stond Molly de volgende avond alweer klaar. “Waar wachtten we nog op? Dit was nu toch het gebruik? Eenmaal is een gewoonte, tweemaal is een traditie”.
Een aanrader dit boek, voor iedereen die een hond heeft óf zo iemand kent. Met milde kritiek en soms lichte spot maar vooral met liefde en begrip.

 Olle is bijzondere hond

Nooit heb ik een mooier boek over een hond in handen gehad dan het door Guus Kuijer geschreven “Olle” (1990). Olle is een bijzondere hond. Hij luistert niet naar bevelen, wel naar verzoeken. “Moet je horen Olle, hier mogen geen honden mee naar binnen. Je moet dus even buiten blijven. Ik kom zo weer terug”.  Olle gaat in alle situaties zijn eigen gang, onverstoorbaar. En hij práát! Maar gelukkig houdt hij zich meestal aan de afspraak om dit niet te doen in aanwezigheid van andere mensen. Guus Kuijer beschrijft de wereld door de ogen van zijn hond, daardoor valt er een bijzonder licht over alledaagse zaken.

Boek voor onsterfelijkheid hond

Ik ken iemand die dit boek elke keer meeneemt wanneer ze op vakantie gaat, omdat ze het altijd wil kunnen inkijken. Ik snap dat, want van Olle ga je houden, net zoals zijn baas dat doet. Op de eerste bladzijde van het boek schrijft Guus Kuijer: “Nu is hij oud en zijn einde nadert. Ik schrijf dit boek omdat ik niet wil dat hij doodgaat”. Want dat is de hoge prijs die we betalen voor het ontvangen van al die onvoorwaardelijke liefde. Honden sterven eerder dan hun eigenaren. Dit gebeurde met Molly, dit gebeurde met Olle en ook voor Jitte zal dit moment eens komen. Tegen beter weten in, hoop ik dat dit nog dertig jaar zal duren.