De film Le Grand Bain werd in Frankrijk al door meer dan 4 miljoen bezoekers bekeken. Dat verbaast me niet, want zelden zag ik een film waar ik zo vrolijk van werd en die me tegelijkertijd diep ontroerde. Vanaf deze week kunnen mensen ook in de Nederlandse bioscoop de proef op de som nemen en kijken of ze het met die 4 miljoen Fransen en mij eens zijn.
Synchroon zwemmen in Le Grand Bain
Een groepje mannen van middelbare leeftijd bekwaamt zich in de kunst van het synchroonzwemmen. Voor wie daar zo snel geen beeld bij heeft: bij deze watersport vormen zwemmers, onder muzikale begeleiding, verschillende patronen. Je verwacht het misschien niet, maar synchroonzwemmen is een zware sport.
Tijdens zwemlessen ontstaat een band
De acht synchroon zwemmers hebben allemaal hun eigen problemen; Zo vecht Bertrand (Mathieu Almaric) tegen een depressie, wordt Laurent (Guillaume Canet) door zijn vrouw verlaten en ziet ondernemer Marcus (Benoït Poelvoorde) zijn (zwembaden)bedrijf failliet gaan. Tijdens de zwemlessen ontstaat een band tussen de -heel verschillende- mannen. Ze gaan respectvol met elkaar om, terwijl ze in de maatschappij, waar men al snel met een oordeel klaar staat, vaak met spot worden benaderd. Wanneer ze zich besluiten op te geven voor het WK-synchroon zwemmen breekt een nieuw avontuur aan waar ze zich vol enthousiasme en wilskracht instorten.
Hoofdpersonen Le Grand Bain zijn herkenbaar
Regisseur Gilles Lellouche heeft met Le Grand Bain van een onwaarschijnlijk verhaal een ontroerende film heeft gemaakt. Die -hoe is het mogelijk!- op ware gebeurtenissen is gebaseerd. Dat de film de kijkers zo raakt, is grotendeels te danken aan de uitwerking van de levens van de verschillende hoofdpersonen, de zwemmers en de trainsters. Allemaal hebben ze de dromen, die hen voor ogen stonden toen ze jong, waren moeten loslaten. Het leven heeft ze ingehaald. Dat maakt ze niet alleen sympathiek maar ook herkenbaar.
César voor eenzame zwembadmonteur
Vervolgens zijn deze karakters overtuigend neergezet door uitstekende acteurs waaronder Mathieu Amalric, die we kennen uit The Grand Budapest Hotel, Virginie Efira (Elle, Un amour impossible), Guillaume Canet (Double Vies), Leïla Bekhti (Un prophète) en Benoît Poelvoorde (Coco avant Chanel, Le tout nouveau testament) en Philippe Katerine, die voor zijn rol als de eenzame zwembadmonteur een César kreeg.
Indrukwekkende acteerprestatie
Alle acteurs trainden zeven maanden lang om zich- voor deze film- de kunst van het synchroon zwemmen eigen te maken. In weinig charmante kleding – zwembroek en voorzien van neusclip en badmuts- hebben ze een indrukwekkende acteerprestatie geleverd.
Le Grand Bain….ook om naar te luisteren
Ook voor de oren is er bij Le Grand Bain veel te beleven. Bekende hits uit de jaren tachtig, zoals Everybody Wants To Run the World van Tears for Fears, Easy Lover van Philip Bailey en Phil Collins passen perfect bij de gemankeerde levens van de hoofdpersonen. Jon Brion voorzag de film van mooie composities. Geen wonder dat op internet al de nodige afspeellijsten zijn te vinden met de muziek van Le Grand Bain. Om nog vaak naar te luisteren.
Le Grand Bain. Een zeer geslaagde feel-good-movie. Ga zelf maar kijken. Het zou zo maar eens de leukste film van het jaar kunnen zijn.
Na Le Grand Bain nog niet uitgekeken?
Lees nog meer Franse filmtips van Wiette in Als de toekomst verdwijnt, droom met haar over Frankrijk in Retour en Bourgogne en probeer terug te kijken naar Visages, villages van de onlangs overleden grande dame van de Franse film, Agnes Varda.
Recente reacties