Het lezen van De zeven zussen, geschreven door Lucinda Riley noemen veel mensen een quilty pleasure, een pleziertje waarover je je schuldig zou moeten voelen. De boeken van de Noord-Ierse schrijfster worden namelijk niet beschouwd als literatuur. Maar Marlies Mielekamp schaamt zich hé-le-maal niet! Ze legt uit waarom ze zo heeft genoten van alle zes de delen, die inmiddels bestsellers zijn.
De zeven zussen zijn lekkere dikke boeken die spelen in onze tijd en het leven van de zes aangenomen dochters van ‘Pa’ Salt vertellen. In het eerste boek wordt duidelijk dat de meisjes zijn opgegroeid in het luxe huis Atlantis in de prachtige omgeving van het Meer van Genève. Je leert dan ook de karakters van de zussen een beetje kennen. Alle zes krijgen ze na de mysterieuze dood van Pa een brief van hem ,waarmee ze op zoek kunnen naar hun afkomst.
Zussen vanuit de hele wereld
Na deel drie ken je inmiddels het verloop wel: jonge vrouw gaat op zoek naar haar verleden en komt vaak de liefde van haar leven tegen. Mooi en goed geschreven zijn de flashbacks in de boeken, waardoor je meer te weten komt over de afkomst van de zussen, maar ook altijd iets meekrijgt over andere culturen. Want de zussen komen vanuit de hele wereld! Ook hebben ze allen een bijzondere eigenschap of talent. Gaandeweg wordt duidelijk dat die uit hun biologische familie voortkomt. En Pa heeft er alles aan gedaan juist deze bijzondere eigenschappen en talenten van elke afzonderlijke dochter te stimuleren.
Vragen bij deel zeven
De dood van Pa is met een geheimzinnig waas omgeven, dus ik verheug me op deel zeven. Want leeft hij nou nog of toch niet? En ofschoon er maar zes geadopteerde zussen opgegroeid zijn in Atlantis, is er sprake van een zevende ‘ster’ Merope. Komt haar geschiedenis ook ter sprake in deel zeven? Schrijfster Lucinda Riley licht een tipje van de sluier op in een YouTube-filmpje, waarin ze bekend maakt dat de Engelse werktitel van het volgende deel The story of the missing sister is.
Makkelijke en moeilijke boeken
Behalve van De zeven zusters geniet ik ook van een goede, vaak Scandinavische, thrillers. Of van de boeken van Fay Weldon of Julie Klassen. En ook van een boek van Saskia Noort of Simone van der Vlugt ben ik niet vies. Daar is niets mis mee, vind ik. Ook al lees ik ook regelmatig wat ‘men’ wel tot literatuur rekent. Dan geniet ik juist van de moeilijkheidsgraad om ‘in’ het boek te komen. Voor mijn eindexamenlijst vond ik Eline Vere van Louis Couperus niet om door te komen en koos snel voor het dunste boekje van de schrijver. Toen ik midden dertig was, herlas ik het nog eens en las meteen een hele nacht door; zo mooi vond ik het. Ooit zei een bekende Nederlandse schrijfster in een interview dat ze het meest had geleerd van een ontzettend tuttig boek, waarin een meisje beschrijft hoe ze al haar spullen rangschikte voordat ze aan haar huiswerk begon. Ze had daar haar hele leven profijt van gehad!
Meer lezen over boeken? Eerder schreef Wiette van Klingeren al over de Engelse schrijfsters waar ze dol op is: Elizabeth Jane Howard en de romans over de Cazalets. Brigitte Leferink interviewde Simone van der Vlugt en Wiette van Klingeren thrillerschrijver Chris Houtman. Nog meer boekentips? Klik dan hier.
Recente reacties