Ons huis in Frankrijk ligt aan de rand van een klein dorp op het platteland. Het is het eerste of het laatste huis van het dorp, afhankelijk vanaf welke kant je komt aanrijden. Wanneer we via Vieux Moulin komen, is Jean-Claude, de bewoner van het vreemde, nieuwgebouwde huisje op de heuvel net buiten de dorpsgrenzen, de eerste die we zien. Hij werkt voortdurend in zijn tuin, weer of geen weer. Hij zwaait altijd hartelijk naar ons. Meestal komt hij de volgende dag even langs en brengt sperziebonen of tomaten mee. Van eigen teelt, uiteraard.
Op de fiets uit Parijs
Komen we vanaf de andere kant, via het kleine weggetje, waarover ook het wandelpad, de GR122, loopt, dan passeren we als eerste het huis van Antoine. Als de grote schuurdeuren openstaan is hij aanwezig. Antoine woont in Parijs, maar is al zijn hele leven vrijwel elk weekend én de vakanties in dit dorp te vinden. Het huis is inmiddels vier generaties in het bezit van zijn familie. Tijdens de Tweede Wereldoorlog kwamen ze op de fiets en kregen dan veel voedsel toegestopt van de dorpsbewoners.
‘Ik ben door de abbé gedoopt’
Tijdens het jaarlijkse ‘Fête’ in de zomer brengt hij zijn, inmiddels, 85-jarige moeder mee. Op een bank op het dorpsplein, in de schaduw, wisselt ze de laatste nieuwtjes uit, met haar ‘oude’ vrienden. Haar overleden echtgenoot, de vader van Antoine, ligt hier zelfs begraven, op de begraafplaats bij de kerk. De begrafenisdienst werd geleid door abbé Malraux. Van deze abbé hebben wij ons huis gekocht. Hij brak zijn heup en kon niet langer zelfstandig wonen. In de directe omgeving kent iedereen de abbé; “ik ben door de abbé gedoopt” is vrijwel altijd de reactie als we ons adres noemen.
Mmselle liet abbé haar huis na
Onze naaste buurman, monsieur Thomas heeft de abbé niet erg hoog zitten. “Altijd bidden, maar kwaad dat hij kon zijn”; vertelt hij. “Très méchant”. Ooit was in het huis een vakantiekolonie voor stadskinderen gevestigd. Ze kregen bijbelles op het platteland van mademoiselle Danielle, de toenmalige bewoonster. De buurvrouw kookte voor hen en maakte schoon. Buurman en buurvrouw Thomas zijn de mening toegedaan dat abbé Malraux misbruik van zijn positie heeft gemaakt; mademoiselle Danielle liet hem het huis na. Het testament werd opgemaakt op haar sterfbed.
Fascinerende verhalen
De mensen hier vertellen graag hun verhalen, en ik hoor ze graag. Ik vind het fascinerend om de verschillende versies van de gebeurtenissen te horen.
Ik ben bepaald niet de enige die met genoegen deze verhalen aanhoort, getuige de vele romans die zijn geschreven over het dorpsleven op het Franse platteland.
Intriges en liefdesaffaires
‘De verborgen geschiedenis van Courtillon’, door Charles Lewinsky (2000) is één van deze verhalen, en speelt zich af in een klein (fictief) Frans dorp. ‘De wereld is duizend passen lang’, constateert de hoofdpersoon, aan het begin én aan het einde van het verhaal. Er speelt van alles in dit dorp vol intriges en liefdesaffaires. Je leert de bewoners kennen, met hun eigenaardigheden, hun verlangens en hun geheimen. Die zijn er volop. De hoofdpersoon, een Duitse leraar Frans die zich in het dorp vestigt, rakelt ongewild deze verborgen geheimen op en zet daarmee een heel aantal nieuwe gebeurtenissen in gang. Deze confronteren hem pijnlijk met gebeurtenissen uit zijn eigen leven, waarvoor hij op de vlucht is.
Lewinsky geeft dorpsleven Frankrijk weer
De Zwitserse schrijver Lewinsky geeft het dorp en het dorpsleven treffend weer. Zijn taalgebruik is beeldend en heerlijk om te lezen; “Dit weekend heeft zijn gebeurtenissen over me uitgestort als een lading aardappelen.” Lewinsky is een goed verhalenverteller maar naar mijn idee bevat dit boek teveel verhaallijnen die vaag worden gehouden. Dat is weliswaar precies zoals dat in een dorp gaat, maar ik vind het verhaal er wat langdradig door geworden.
Veel sterker is zijn roman ‘Het lot van de familie Meijer’ over een Joodse familie in Zwitserland tussen 1871 en 1945 (2006). Terecht werden in Nederland vele exemplaren van deze familiegeschiedenis verkocht. ‘De verborgen geschiedenis van Courtillon’ is duidelijk op een vroeger moment in de schrijverscarrière van Lewinsky geschreven. Dat neemt niet weg dat dit een heerlijk boek is om te lezen tijdens een Franse vakantie op het platteland.
Ooit ons eigen verhaal
Ook dit dorp, waar wij regelmatig neerstrijken, zo vredig gelegen in een vallei, omgeven door glooiende heuvels met velden en kleine bosjes, kent vele geschiedenissen. De mensen in het dorp nemen ons vriendelijk op in hun midden en vertellen hun verhalen. Wij spelen er nog geen rol in maar misschien krijgen we ooit ons eigen verhaal.
Recente reacties