Een zwemdiploma is van levensbelang. Dat blijkt wel uit het stijgend aantal verdrinkingen. Helaas is in de loop der jaren zwemles voor kinderen een luxe geworden. Ook al zijn er wel gemeenten die diep in de zakken tasten om schoolkinderen weer te leren boven water te blijven. Da’s fijn maar waarom mag het behalen van een diploma A. B of zelfs C dan geen feestje meer zijn, zoals vroeger, vraagt oma Stella Ruisch zich af.
Tegeltje ter herinnering
Ik blader door mijn fotoboeken en kom de momenten tegen dat mijn drie kinderen hun zwemdiploma’s haalden. Het zwembad is versierd, de opa’s en oma’s mogen langs de kant zitten en de ouders staan met camera’s in de aanslag. Eenmaal thuis is er gebak en ter herinnering een tegeltje met datum en zwemdiploma A of B erop.
Na school thuis komen met diploma
Hoe anders gaat het afzwemmen in 2024 in een buitenwijk van Amsterdam. Na school kwam oudste kleinzoon op woensdagmiddag met zijn A-diploma als verrassing thuis. Geen waarschuwing, geen mogelijkheid om te kijken en dus ook geen feestje. Gelukkig ging zijn B er iets feestelijker aan toe met een uitreiking en een felicitatie in het zwembad. We dachten dat het verschil misschien te maken had met schoolzwemles (A) en zwembad (B).
Een hand in je nek duwde je in het water
En daarbij dacht ik terug aan mijn eigen schoolzwemlessen. U weet het vast ook nog: de angst voor de haak van de zwemleraar, de kinderen van de diverse klassen in een rijtje voor de zwembanen. Eenmaal aan de beurt, kreeg je te horen dat je met je handen samengevouwen moest bukken. Voordat je het wist, kreeg je een hand in je nek die je het water in duwde. Zo leerde je duiken…
Trotse grootouders bij het afzwemmen
Nee, niet alles was vroeger beter. De kinderen leren nu beter om te gaan met de situaties die ze in het water kunnen aantreffen. En ze worden heel wat vriendelijker bejegend dan ik in mijn tijd. Ook al hoorde ik bij het afzwemmen nog wel een badmeester op strenge toon kinderen tot de orde roepen. Want het afzwemmen van mijn kleinzoon vond plaats tijdens de ‘gewone’ zwemles. Voor mijn gevoel werd er nauwelijks op hem gelet. Maar alle opa’s en oma’s waren erbij, net als papa, mama en een broertje die er niets aan vond. En natuurlijk hebben we na afloop als trotse (groot)ouders ons eigen bescheiden feestje gebouwd!
Meer lezen
Als grootouder blijf je je verbazen over de jongste generaties. Zo schreef Stella Ruisch ook over de strijd om ze aan het lezen te krijgen. Marlies Mielekamp verbaasde zich al eerder over de wensen van haar kleinkinderen. Maar uiteindelijk is Stella Ruisch ook domweg gelukkig als oma.
Foto”s: ©Stella Ruisch
Recente reacties