Tour als ode aan Duitse veerkracht

Via  Maagdenburg, Leipzig naar Dresden en…. weer terug

Het idee was om richting de Oostduitse kant van de Elbe te rijden en daar de fiets te pakken maar het weer werkt niet helemaal mee. Gelukkig valt er per auto en te voet genoeg te bewonderen. Ook al heeft de geschiedenis diepe sporen getrokken in steden als Maagdenburg, Leipzig en Dresden. Anno 2019 wordt het leven in deze drie steden eindelijk opnieuw gevierd. Een reis als eerbetoon aan Duitse veerkracht.

Hundertwasser geeft kleur aan Maagdenburg

U kent ze vast wel: de Maagdenburger halve bollen. Op school zijn er tal van flauwe grappen over gemaakt over deze natuurkundige proef van de 17^de eeuwse burgemeester Otto van Guericke. De bollen hebben we niet gezien wel de ‘Grüne Zitadelle’, een wonderschoon complex van de beroemde architect Hundertwasser, nabij het oude centrum.  Het moest een ‘oase van menselijkheid en natuur’ worden te midden van rationele woningbouw. Tot 1990 behoorde Maagdenburg bij de DDR. Een periode waarin geen inspanningen werden verricht om de platgebombardeerde stad zijn hart weer terug te geven. Wonen en werken stonden decennia voorop. Het vereist durf om dan zo’n complex als van Hundertwasser neer te zetten. Naast de prachtige kerk zorgt het voor kleur op de wangen van de stad, die we als eerste aan de Elbe aan doen.

Leipzig verrast door Duitse veerkracht

• 

• 

Klopt het wel? De navigatie van de auto leidt ons naar een industriegebied, waar wij ons toch even terug in de DDR wanen. Maar ons hotel blijkt inderdaad in dit gebied te liggen, naast de tramremise. Terug in de DDR-tijd dus in dit Leipziger hotel.. Het is er echter prima en brandschoon. Bij de receptie krijgen we een sleutel met een code voor als we later dan 22.00 uur terugkomen. De vraag is of de stad ons zo lang geboeid houdt. Maar het centrum, slechts een paar kilometer van het hotel, is  prachtig herbouwd. In het midden torent trots de Dom uit 1206, een van de oudste Duitse gothische kathedralen, er bovenuit. Opnieuw zijn we verrast door de Duitse trots en veerkracht.

Völkerschlachtdenkmal 1913

Eén van de hoogtepunten van Leipzig is het monument dat 100 jaar na de slag in 1813 werd geopend ter nagedachtenis aan de slag waarbij met de bevriende naties Rusland, Pruisen en Oostenrijk tegen het leger van Napoleon werd opgetrokken. Het is kolossaal. Nooit eerder zagen we zo’n indrukwekkend  91 meter hoog oorlogsmonument. Het ligt aan de rand van Leipzig, op 10 kilometer fietsen van het centrum.

Gezellig eten met Zwitser in Auerbach Keller

In de Auerbach Keller, die we hebben uitgezocht voor ons avondeten, is het stampvol. De gastvrouw vraagt of we even willen wachten en of we een kleine of een grote tafel willen hebben. Niets vermoedend geven we aan dat we kiezen voor wat beschikbaar is. Zo komen we al snel aan een grote tafel terecht, waarvan we ons niet hebben gerealiseerd dat er nog meer gasten aanschuiven. Zo nuttigen we de maaltijd in gezelschap van een Zwitserse hydropower ingenieur. Hij heeft veel gereisd en wie veel reist kan veel verhalen…..Ondertussen krijgen we ons eten opgediend. 

Deur van DDR-hotel potdicht

Op mijn bord twee ballen die op het centercourt van Wimbledon niet zouden hebben misstaan. Niet echt aan mij besteed, deze Klößen of Knödel. Tot mijn genoegen houdt zelfs een Zwitser niet van deze meelderige ballen.. Na het -overigens- prima  en gezellige eten nemen we afscheid en peddelen in het donker terug naar het hotel. Het is net voor 22.00 uur maar de deur blijkt toch op slot. Geen nood, want wij hebben een code! Helaas blijkt die het niet te doen en op aanbellen wordt niet gereageerd. Plotseling gaat de deur toch open, waarom wordt niet duidelijk. Maar de opluchting dat we niet aan de voet van de Leipziger Dom hoeven te overnachten, is groot.

Over voetpad fietsen naar Cospudener See

De volgende dag is het zonnig en droog. Een mooie gelegenheid om naar één van de meren buiten Leipzig te fietsen. Het blijft vreemd om in Duitsland dan weer over het trottoir dan weer over een fietspad te fietsen. Vooral als andere pedalisten ons willen inhalen en dat dus rechts over het voetpad doen…Maar dat is hier dus heel gewoon.

• 

• 

Laatste wolf is hier in 1720 gezien…

Op weg naar de Cospudener See komen we een standbeeld tegen van een wolf. Het herinnert eraan dat hier in 1720 de laatste wolf is gesignaleerd. Zullen we ze in Leipzig vertellen dat hij juist bij ons dit jaar weer op de Veluwe is gesignaleerd? Het uitzicht op het schitterend water van de Cospudener See doet zomers aan. Het is een van onze weinige zonnige dagen tijdens deze achtdaagse tour. Maagdeburg kon ons niet langer vasthouden maar in Leipzig willen we best langer blijven. We slaan de gedachte op voor later, nu wacht Dresden op ons.

Duitse veerkracht nog steeds nodig

• 

• 

• 

• 

• 

“Dresden is zo mooi”, hebben we van menigeen gehoord voor ons vertrek. En inderdaad is het  moeilijk voor te stellen dat Dresden net als Leipzig en Maagdenburg plat gebombardeerd is. De ‘oude’ gebouwen domineren het stadscentrum met Frauenkirche. Pas als je ziet, dat er na bijna 75 jaar nog steeds herbouwd en gerestaureerd wordt, besef je de omvang van de vernietiging. En voor de derde maal zijn we onder de indruk van de Duitse veerkracht.

Panometer bezoek waard

Om een goede indruk te krijgen hoe Dresden er in 1945 aan toe was, is het de moeite waard om ‘Panometer’ te zien. Na het bezoek aan dit 360 graden en 27 meter hoge panorama dwingt de herbouw van Dresden nog meer respect af. Inmiddels thuis is de zomer los gebarsten en kunnen we ons niet voorstellen dat kou en regen ons van een fietstocht langs de Elbe bij Dresden heeft afgehouden. Op de terugreis kriebelt het al weer om terug te gaan. Dan hopelijk met beter weer!

Nog meer Duitsland:

Op weg naar Denemarken vermaakten Kees Rooze zich ook al uitstekend in Hamburg. En in je Duitsland-paspoort hoort ook zeker het stempeltje van Berlijn te staan. Voor wie niet kiezen kan tussen Duitsland en Frankrijk is het Saarland prachtig. En er gaat in december natuurlijk niets boven een Duitse kerstmarkt!