In mijn kinderjaren gingen wij ’s zomers naar Bakkum. Een collega van mijn vader had daar aan de Noord-Hollandse kust een schuur ingericht als vakantiehuis. Soms mochten wij daar twee weken gebruik van maken. In mijn herinnering scheen altijd de zon, maar logischerwijs zijn er ook dagen geweest met kou en regen. Dan konden we niet naar buiten en waren we aangewezen op kleurboeken, spelletjes en borduurwerkjes. Tegenwoordig kun je aan de kust ook goed uit de voeten op regenachtige dagen. Zo bezocht ik deze week in Castricum het nieuwe museum Huis van Hilde en ging daardoor nog heel wat verder terug in de tijd.

Logistieke operatie

Om in Bakkum vakantie te vieren, gingen mijn vader en ik vooruit op zijn brommer met duozit. Mijn moeder reisde met mijn zusje en de hond met de trein, met zoveel mogelijk spullen. De andere kinderen kwamen zelfstandig met de fiets uit Amsterdam. Meestal reed mijn vader de volgende dag naar Baarn om mijn opa op te halen. Zijn vader, die toen al ver in de zeventig was, klom áchterop de brommer, en voegde zich ook bij ons gezin. Dan volgde twee heerlijke, vrije weken in een bijzonder primitief huis, met een, voor een Amsterdams stadskind, onvoorstelbaar grote tuin, midden in de weilanden, op loopafstand van het strand. De oudere kinderen kwamen en gingen al naar hun bezigheden dat toelieten. Opa zat in de schaduw en schilde pannen vol aardappelen, allemaal vierkant.

Nog verder terug in de tijd

Huis van Hilde 2

 

Die herinneringen speelden door mijn hoofd toen ik om de hoek bij Bakkum achter het station van Castricum naar het Huis van Hilde liep. Dit nieuwe museum wekte, niet in de laatste plaats door de naam, mijn nieuwsgierigheid. Met zijn geroeste stalen dak rijst het op uit een duin. In de kelder bevindt zich het depot van het Archeologiecentrum Noord-Holland. Hier worden twee miljoen archeologische vondsten bewaard. Nadat het gebouw in Wormer niet meer voldeed aan de huidige normen, mag Castricum zich, sinds anderhalf jaar gelukkig prijzen met deze bewaarplaats van Noord-Hollands erfgoed. Op straatniveau de tentoonstellingen; “Wij zijn geen museum, wij bewaren en stellen ten toon” laat de gastheer ons weten. Dat tentoonstellen mag met recht spectaculair worden genoemd.

Ontmoet Hilde uit Castricum

Veertien mensfiguren uit verschillende periodes zijn in het Huis van Hilde te bewonderen. Uit de, ook aanwezige skeletten, is met forensische technieken, zoals isotopen onderzoek van het gebit, de informatie gehaald waarmee de gezichten zijn gereconstrueerd. Het resultaat is indrukwekkend; daar staan de jonge vrouw, Hilde uit Castricum, Cees de Steentijdman, een echte hipster, en het kind Aak uit Uitgeest. Archeologische vondsten, films en multimedia-presentaties brengen de bewoningsgeschiedenis van Noord-Holland verder in beeld.
Tenslotte op de bovenste verdieping, op de top van het duin, een restaurant met terras. Een mooie plek in een mooi gebouw.

Leukste vakantie is eenvoudig

Ik ben een rijk mens, waar ik vroeger op vakantie was, mag ik nu wonen. Regelmatig passeer ik met de auto het huis in Bakkum, waarachter de houten schuur stond. Het is bijna ondenkbaar wat een ingewikkelde logistieke operatie het destijds was om ons gezin hier vakantie te laten vieren. Mijn moeder, die inmiddels vierennegentig is, denkt met gemengde gevoelens terug aan deze vakanties, en dat begrijp ik, want luxeus kon je de situatie onmogelijk noemen. Het zal van haar heel wat gevergd hebben. Mij waren deze vakanties echter op het lijf geschreven, en nog steeds zijn mijn leukste vakanties variaties op dit thema: natuur, stilte, actief en uitermate eenvoudig.