“Ik kijk werkelijk nooit meer een avond gewoon naar de televisie,” zegt mijn dochter als het gesprek gaat over een uitzending van de avond ervoor. “ik kijk programma’s terug die ik wil zien, of ik ‘Netflix’. Selectief kijken, dat bevalt me uitstekend!” Zoals wel vaker, heb ik even tijd nodig om een stellige uitspraak te verwerken. Dan werp ik tegen: “Maar zo kun je je nooit laten  verrassen door iets wat je niet zelf hebt uitgezocht! En tóch heel mooi is!” Vervolgens halen we herinneringen op aan de vele leuke programma’s en films die we vroeger – al zappend- ‘per ongeluk’ bekeken en die een onuitwisbare indruk maakten.

Zappen doen we niet meer

Nee, zappen, doen we niet meer, daar zijn we het over eens. Maar wat vaker in de gidsen of kranten kijken of we te verrassen zijn, lijkt ons beiden een uitstekend idee.Voor de komende zomerweek vond ik alvast de onderstaande documentaires of films. Om opnieuw te bekijken of om je door te laten verrassen!

A Hard Day’s Night:  hoogtepunt Beatlemania

Hard day’s night op hoogtepunt Beatlemania.

Ik herinner me nog goed dat ik deze Britse komedie, met de Beatles in de hoofdrol, als kleuter op televisie bekeek. In gezelschap van mijn ouder zussen, die ‘o, zo verliefd’ op de Beatles waren. Net als duizenden ander meisjes. De film werd, door Richard Lester, gemaakt in 1964, het hoogtepunt van de Beatlemania. John Lennon, Paul McCartney, Ringo Star en George Harrison, worden gevolgd door een bende gillend meisjes, terwijl ze op weg zijn naar een Londense televisiestudio. Veel grappen en ontzettend veel beroemde Beatlesongs. Leuk om weer eens terug te reizen naar de tijden van weleer.

‘Stories we tell’ prijswinnende documentaire

verrassen

Sarah Polley gaat op zoek naar de verschillende herinneringen in haar familie.

Herinneringen zijn subjectief. Vaak heeft je broer of zus een totaal andere herinnering aan dezelfde gebeurtenis bewaard. Zelf weet je zeker dat jouw versie klopt! De Canadese Sarah Polley, bekend van de ontroerende speelfilm ‘Away From Her’, maakte er een prachtige documentaire over (2012). Ze gaat op zoek naar de verschillende herinneringen aan haar moeder, die het gezin een tijd verliet. Uit de affaire die ze had werd dochter Sarah geboren. Alle familieleden blijken een eigen versie van de gebeurtenissen te hebben. Op het filmfestival in Toronto in 2012 uitgeroepen tot de beste documentaire.

Pan’s Labyrinth wreed sprookje

De realiteit in Pan’s labyrinth is wreder dan de magische wereld van saters.

Een aanrader, dit wrede sprookje. De elfjarige Ofelia gaat, met haar zwangere moeder, bij haar sadistische stiefvader wonen. Terwijl deze officier, onder het regime van Franco, jacht maakt op een groep verzetsstrijders, die zich in de Spaanse bergen verschuilen, vlucht Ofelia in een magische wereld. In het overwoekerde labyrint, raakt ze bevriend met saters en elfen. Ze jagen haar geen angst aan want de realiteit is nog veel gruwelijker. De Mexicaanse regisseur Guillermo del Toro won vele prijzen met deze film. Zijn laatste film The Shape of Water (2018) werd bekroond met een Oscar voor de beste film.

Deliverance spannend

Deliverance begint vrolijk met weekendje weg.

De Amerikaanse regisseur John Boorman verfilmde in 1972 het gelijknamige boek van James Dickey. Met hoofdrollen voor Burt Reynolds en John Voigt. Een groepje stadsbewoners besluit de rivier de Cahulawassee, in Georgia, af te kanoën voordat de rivier met een stuwdam wordt afgesloten. De ontmoetingen met lokale bewoners verlopen onaangenaam en worden steeds onvriendelijker. Een spannende thriller, die ik beslist wil zien!

Koko: The Gorilla Who Talks to Humans

Koko en Penny leerden met elkaar praten.

De gorilla Koko leerde vanaf haar eerste levensjaar gebarentaal. Psychologe en taalwetenschapper Penny Patterson leerde haar op die manier duizend woorden te ‘spreken’. Koko begreep tweeduizend woorden. Daardoor waren Penny en Koko de eerste mens en gorilla ter wereld die een bepaalde taal met elkaar deelden. Ze voerden grappige en ontroerende gesprekken met elkaar. John Taylor maakte er voor de BBC, in 2016, een boeiende documentaire van. Koko overleed onlangs, op 19 juni. Uiteraard in gevangenschap en dat is dan weer jammer. Want ‘het mooist is toch een kooitje met niks erin.’

Allemaal dol op ‘Dombo’

Hartverwarmend; Dombo, het olifantje.

Een echte Disney klassieker, deze tekenfilm uit 1941 over het kleine circusolifantje met de grote oren. Erg geliefd, want we zijn allemaal dol op ‘the underdog’. In ieder geval in verhalen en films. Hoewel Dombo, met zijn gigantische oren, het mikpunt van spot vormt, blijkt hij daardoor juist heel bijzonder te zijn. Hij kan ze gebruiken om te vliegen! Een hartverwarmende film! Al moet je af en toe even slikken bij de racistisch geportretteerde kraaien. Dat zou anno 2018, gelukkig, niet meer kunnen.

Toni Erdmann: lachen om vader die dochter wil verrassen

Toni Erdmann: een prachtige film voor de zomeravond.

Ik vond het een van de beste films uit 2016, en stond daar niet alleen in. De film was een groot succes bij het filmfestival in Cannes. Ik verheug me erop om deze Duitse film, van regisseur Maren Ade, opnieuw te zien. Want zelden heb ik zo gelachen bij een film, die verder nuchter en ontroerend is. Dochter Ines is een hardwerkende zakenvrouw in Roemenië. Ze leidt een geordend bestaan totdat haar vader alles ontregelt met een onaangekondigd bezoek. Vader en dochter zijn enorm uit elkaar gegroeid. Tijdens de vele absurde situaties, die ontstaan door het onvoorspelbare gedrag van de vader, komen de twee toch weer dichter bij elkaar te staan.