Sail 2025 is een mijlpaal. Vijftig jaar geleden vond het evenement namelijk voor de allereerste keer plaats, ter gelegenheid van het 700-jarig bestaan van Amsterdam. Het zou dus de elfde keer moeten zijn, dat de historische schepen de haven binnenvaren. Maar het is de tiende editie. Want in 2020 werd Sail afgeblazen, vanwege het coronavirus. Een trekpleister die normaal zo’n 2 miljoen trekt maar dit jaar waarschijnlijk nóg meer. Onder hen is in ieder geval Kees Rooze, die nog heel goed weet hoe hij in 1975 de eerste schepen Amsterdam zag binnenvaren over het Noordzeekanaal. Vanuit zijn kantoor aan de Haarlemmerweg zag hij op de negende verdieping nog nèt de masten.
Apetrots op vader
Mijn vader werkte tijdens de allereerste Sail nog bij de Gemeente Amsterdam, afd. ‘Veren’. Dus hij voer als schipper op de pont en de andere IJ-veerboten. Tijdens Sail een extra uitdaging tussen de krioelende bootjes de verbinding met de tijdelijke steiger van het Java-eiland te moeten maken. Het was een wonder dat er geen ernstige aanvaringen plaatsvonden.
Toen ik nog op de lagere school zat ben ik menigmaal meegevaren met mijn vader. Bijvoorbeeld op de veerboten naar Schellingwoude en Nieuwendam. Natuurlijk was ik apetrots dat mijn vader de schipper was. Sommige klasgenoten dachten vanwege zijn uniform dat mijn vader bij de politie werkte en dat liet ik dan maar zo. Ik vond het altijd een belevenis tijdens de spits langs de bedrijven als Shell en Ketje (bijnaam van de chemische fabriek) te varen. Deze herinnering kwam meteen naar boven toen ik mijn archieffoto’s van Sail bekeek en een foto met een veerboot zag.
Waterhozen op de ‘Pekjas’
Ik houd erg van schepen en van het water. En dus van Sail. Misschien komt het enthousiasme niet alleen voort uit mijn vaders werk. in mijn jeugd deelden mijn vrienden Jan en Peter een klein zeilbootje. Een houten jolletje, volgens mijn vrienden. En ik maakte deel uit van dit grote bezit. Want ook de letters van Kees zaten in de naam van het bootje ‘de Pekjas’ , bijgenaamd ‘De Zeef’. ‘De Zeef’ heeft ons veel plezier verschaft en heeft ons geleerd hoe je snel water kan hozen. Jammer genoeg hadden wij absoluut niet het benul hoe wij het bootje moesten onderhouden. Want de jol liep altijd vol. Maar dat mocht het plezier niet drukken. We fietsten keer op keer 16 kilometer heen en 16 kilometer terug naar de Westeinderplassen, waar ‘De Pekjas’ lag.
Buikschuiver
Mijn broer hebben we ook een keer uitgenodigd om mee te gaan. In zijn nieuwe lichtblauwe jack verscheen hij op zijn ‘buikschuiver’ met dubbele uitlaat. Op de brug bij de Amsterdamse Stadionkade lag echter een gevaarlijke filmlaag olie. De buikschuiver ging onderuit samen met mijn broer en vriend Peter die achterop zat. Ik dacht nog hoe toepasselijk de naam buikschuiver was. Met mijn broer en vriend liep het goed af maar het lichtblauwe jack vormde een groot contrast met de zwarte olie. Het is met dat jack nooit meer goed gekomen.
Sail 2025 extra feestelijk!
Als Sail in die tijd er al was geweest, hadden wij net als vele andere jongeren met onze ‘Pekjas’ tussen de schepen door gelaveerd. En als ik jongeren deze dagen met het mooie weer in hun soms gammele vaartuigjes plezier zie maken, denk ik ook aan onze eigen avonturen terug. We zijn dus zeker van de partij bij deze tiende Sail. We hebben namelijk nog geen enkele editie overgeslagen. 2025 is niet alleen extra feestelijk omdat we 10 jaar hebben moeten wachten maar ook omdat Amsterdam nu precies 750 jaar bestaat.
Meer lezen
Kees Rooze schrijft maar fotografeert voornamelijk. Zo publiceerde Meerdanvijftig.nl een aantal inspirerende fotothema’s van zijn hand. Lees ook: Kijk eens omhoog en Kijk eens omlaag, Terug naar kust en Bespiegelingen tonen ook Kees’ plezier in fotograferen. Heeft u ooit wel eens op het ontwerp van straatverlichting gelet?
Openingsfoto: De Sedov en de Kruzenshtern uit Rusland zijn vanwege de oorlog in Oekraïne niet welkom bij de 10de Sail. Maar daarvoor in de plaats is er bijvoorbeeld El Galéon, de enig varende replica van een Spaans galjoen uit de 16de eeuw. Alle foto’s: ©Kees Rooze
